เสน่หามายา

ทางด้านแบงก์โดนบอดี้การ์ดสามคนของเจริญใช้เขาต่างกระสอบทราย แต่นับว่าทั้งสามคนยังมีเมตตา กระทืบเขาแค่เบาะๆไม่ได้เอาถึงตาย แล้วเอาตัวไปทิ้งที่พักขยะของโรงแรม อลิสเห็นว่าเขาอาจมีประโยชน์กับตัวเองจึงช่วยเอาตัวขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาล...

ภายในห้องสวีตที่โรงแรมจัดไว้ให้คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน เพลงพิณนั่งเช็ดน้ำตาป้อยๆ พึมพำกับ สรัลที่เดินเข้ามาโอบเธอจากด้านหลังว่าละอายใจมากไม่คิดว่าแบงก์จะมาทำให้เขาต้องเสียหน้า

“ต่อให้มีเรื่องเลวร้ายกว่านี้อีกกี่เท่า เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ ผมแน่ใจตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันว่าผมต้องมีวันนี้กับคุณ...คุณทำให้ความฝันของผมเป็นจริง เราจะมีวันต่อไปที่มีแต่ความสุขด้วยกันนะเพลง”

เพลงพิณรับคำ หันมาซบหน้ากับอกสรัล เชื่อมั่นในตัวเขาอย่างหมดหัวใจ

ooooooo

ภายในห้องพักผู้ป่วย สเตฟานเห็นแบงก์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น ขยับเข้าไปหา แบงก์ถึงกับผงะถามเสียงสั่นว่าเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน สเตฟานไม่ตอบแต่ยื่นมือถือให้ เขารับไปแบบงงๆ อลิสที่อยู่ปลายสายออกตัวว่าถึงเราจะไม่รู้จักกัน แต่เท่าที่เห็นจากเมื่อคืน เราสองคนคงมีเป้าหมายเดียวกัน แบงก์งงว่าพูดเรื่องอะไร

“เธออยากได้คนของเธอคืนไม่ใช่เหรอ ฉันก็อยากได้คนของฉันคืนเหมือนกัน”

“ต้องการอะไรจากฉัน”

อลิสขอให้แบงก์ใจเย็นๆยังไม่ใช่ตอนนี้ ให้เขารักษาตัวให้หายดีก่อน เรามีธุรกิจที่ต้องคุยกัน แล้ววางสาย สเตฟานดึงมือถือคืนจากแบงก์ ยื่นซองใส่เงินปึกใหญ่ให้ วันหลังจะติดต่อมาใหม่ก่อนจะผละจากไป

“เพลงพิณ ศัตรูเธอนี่ท่าทางจะร้ายไม่เบา ไม่รู้ว่าเธอทำเวรทำกรรมอะไรไว้ น่าสงสารจริงๆ” แบงก์พึมพำกับตัวเองจบ จูบเงินปึกนั้นแล้วยัดไว้ใต้หมอนหนุน หลับตาอย่างมีความสุข...

ด้านอลิสยังเดินหน้าตามแผนทวงคืนสามี โดยย้ายตัวเองจากโรงแรมมาอยู่บ้านสรัล แถมสั่งให้แผนกจัดเลี้ยงของโรงแรมนำอาหารมาเลี้ยงฉลองการกลับมาครั้งนี้ของตัวเองอีกด้วย เมื่อเธอก้าวเข้ามาในตัวบ้านพร้อมสเตฟานผู้ช่วยส่วนตัว เห็นโมเน่ต์นั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาเข้าไปนั่งข้างๆโน้มตัวจะกอด เธอกลับขยับหนี

“อยู่ห่างๆ อย่ามาโดนตัวโมเน่ต์”

“แม่จะกลับมาอยู่กับลูกนะ”

โมเน่ต์ไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่ต้องทำอย่างนั้นเธอมีพ่อมีพี่ลีโอมีกัสโซ่อยู่แล้ว อลิสสงสัยแล้วเอาเมียใหม่ของพ่อไปไว้ไหน เธอไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้และไม่ยอมรับอลิสเช่นกัน อลิสพยักพเยิดให้สเตฟานเอากล่องใส่รองเท้าบัลเล่ต์แบรนด์เนมมาให้ แล้วบรรจงสวมรองเท้าข้างที่เท้าไม่บาดเจ็บให้ลูก ซึ่งสวมได้พอดีเป๊ะ โมเน่ต์เผลอยิ้มออกมา แต่พอเห็นแม่มองๆ รีบหุบยิ้มตีหน้าหงิกเหมือนเดิม

“ถ้าคิดว่าแค่นี้จะทำให้โมเน่ต์หายโกรธ ก็คิดผิดแล้ว”

อลิสอยากรู้ว่าลูกอยากให้ท่านทำอย่างไรถึงจะยกโทษให้ โมเน่ต์ไม่ตอบ ท่านถอนใจจะลุกออกไปแต่โมเน่ต์พูดขึ้นเสียก่อนว่าถึงเธอจะไม่ยอมรับอลิสเป็นแม่ แต่ถ้าท่านเห็นว่าเพลงพิณไม่สมควรจะอยู่บ้านนี้ เราก็เป็นพวกเดียวกัน อลิสถึงกับยิ้มออกมาได้...

ค่ำวันเดียวกัน สรัลกับเพลงพิณกลับมาเห็นภายในห้องโถงบ้านสรัลซึ่งถูกตกแต่งไว้สวยงามอย่างงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น อลิสในชุดราตรีหรูวางท่าเป็นเจ้าของบ้านลงจากบันไดเข้ามาหาโดยมีสเตฟานตามประกบไม่ห่าง

“ขอต้อนรับสู่ปาร์ตี้ฉลองการกลับมาของคุณอลิส วิศัลย์สุนทรค่ะ”

สรัลถึงกับอึ้ง มองอลิสอย่างต้องการคำอธิบาย ครู่ต่อมาทุกคนมานั่งร่วมโต๊ะอาหารกันพร้อมหน้า อลิสนั่งข้างสรัล อีกด้านหนึ่งมีโมเน่ต์นั่งประกบไว้ ลีโอกับกัสโซ่นั่งประจำที่ของตัวเอง ขณะที่เพลงพิณนั่งตรงข้ามกับสามีเหมือนเป็นแค่แขกในงาน ไม่แค่การจัดที่นั่งบนโต๊ะอาหารเท่านั้นที่ทำให้เพลงพิณรู้สึกเหมือนเป็นคนนอก อลิสยังแสดงท่าทีอย่างออกนอกหน้าและยังคอยจิกกัดเธอเป็นระยะๆอีกด้วย