เสน่หามายา
ตอนที่ 1
กว่าสรัลจะมาเยี่ยมลูกสาวก็ดึกมากแล้ว เธอหลับไปแล้ว ลีโอที่ยังนั่งเฝ้าน้องอยู่กับปรานีรายงานให้พ่อฟังว่าน้องเอ็นข้อเท้าฉีกต้องใส่เฝือกอ่อน โมเน่ต์ตื่นขึ้นมาเห็นพ่อ ตัดพ้อต่อว่าว่าทำไมถึงมาช้านัก โทร.หาก็ไม่รับสาย สรัลติดธุระพอเสร็จก็รีบมาทันที โมเน่ต์ซบหน้ากับอกพ่อ คร่ำครวญว่าเป็นแบบนี้จูลิอาร์ดคงไม่รับ สรัลปลอบว่าไม่เป็นไร หายดีค่อยไปสอบใหม่ก็ได้...
ในเวลาเดียวกัน แคทนั่งดื่มอยู่ในผับหรูอย่างเหงาๆ กัสโซ่ซึ่งนัดเพื่อนมาเที่ยวที่นี่เช่นกัน เห็นเธอนั่งดื่มอยู่คนเดียวเดินเข้าไปทัก นี่คงทะเลาะกับพี่ลีโอมาหรือ เธอส่ายหน้าแค่เบื่อไม่คิดว่าจะต้องเสียเวลารอใครแบบนี้
“ผมขอนั่งดื่มเป็นเพื่อนแคทนะ เวลาผมมีเยอะกว่ามีพี่ลีโอ ทำไม...กลัวพี่ลีโอหึงเหรอ ให้หึงซะบ้างก็ดีนะจะได้รู้ว่าแคทมีค่ามากแค่ไหน” คำพูดของกัสโซ่ทำให้แคทรู้สึกดีขึ้น ยินดีให้เขานั่งดื่มด้วยกัน
ooooooo
ที่หน้าห้องพักฟื้น ปรานีออกมาโทร.รายงานอลิสถึงอาการบาดเจ็บของโมเน่ต์ อลิสเป็นห่วงลูกมากขอคุยด้วย ปรานีรีบเข้ามาบอกโมเน่ต์ว่าคุณแม่ของเธออยากคุยด้วย ท่านเป็นห่วงเธอมากอยากกลับมาดูแล
“ฉันมีครอบครัวที่อบอุ่นดีอยู่แล้วคุณไม่ต้องห่วง ฉันจะสบายใจกว่าถ้าคุณจะมีความสุขอยู่ที่อังกฤษต่อไป” โมเน่ต์ตั้งใจประชดประชันเพื่อให้แม่ยิ่งเป็นห่วง จะได้กลับเมืองไทยตามที่ตัวเองต้องการ
ฝ่ายอลิสซึ่งอยู่ที่อังกฤษได้ยินที่ลูกพูดถึงกับน้ำตาคลอเบ้า แต่ต้องข่มความเสียใจเอาไว้...
ด้านเพลงพิณรู้จากสรัลว่าอาการบาดเจ็บของ โมเน่ต์ดีขึ้น วันนี้หมอให้กลับบ้านได้ ก็เลยจะขอไปเยี่ยมเธอที่บ้าน สรัลไม่ขัดข้องแม้จะเป็นกังวลอยู่บ้าง...
ดึกมากแล้ว ตอนที่สรัลเข้าครัวจะหาน้ำดื่มเจอลีโอนั่งดื่มนมอยู่ก่อนหน้าก็ร้องทักว่าป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีกหรือ เขานอนไม่ค่อยหลับก็เลยลงมาหานมอุ่นๆดื่ม สรัลอยากรู้ว่าตอนนี้ลูกกับแคทไปถึงไหนกันแล้ว เขายังไปไม่ถึงไหนเพราะเธองอนเขาเป็นประจำเนื่องจากไม่ค่อยมีเวลาให้
“ผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ วันก่อนพ่อไปกินข้าวกับพ่อของแคท เขาก็ถามมาแล้วนะว่าจะมีข่าวดีเมื่อไหร่”
ลีโอท้วงไม่เร็วไปหน่อยหรือ สรัลส่ายหน้าตอนที่ท่านอายุเท่าเขา ท่านมีลูกสามคนแล้ว และที่สำคัญแคทเหมาะสมกับเขามาก ท่านเลือกให้แล้วอย่าลังเลอีกเลย แล้วตบไหล่ลูกก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี โมเน่ต์ซึ่งยังใส่เฝือกอยู่เดินยักแย่ยักยันเข้ามาถามสีหน้าไม่ค่อยพอใจเพราะได้ยินทุกอย่างที่พ่อกับพี่คุยกัน ว่าคุณพ่อจะบังคับให้พี่แต่งงานกับพี่แคทหรือ ลีโอส่ายหน้าแทนคำตอบ ท่านแค่ถามเฉยๆเท่านั้น
“งั้นก็ดีเลย พี่ลีโอไม่ต้องรักพี่แคทมากหรอกนะคะ คบไปแค่นั้นก็พอ ความจริงโมเน่ต์ว่าไม่เห็นมีใครต้องแต่งงานเลย บ้านเรามีคุณพ่อ พี่ลีโอ พี่กัสโซ่แล้วโมเน่ต์ แค่นี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว”
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่ลีโอนั่งกินมื้อเช้าอยู่ที่โต๊ะกินข้าว โดยมีโมเน่ต์ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ สรัลเข้ามาถามเธอว่าเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นไหม เธอแดกดันพ่อเป็นห่วงเธอด้วยหรือ สรัลไม่ตอบโต้อะไร ได้แต่บอกว่ามีเวลาว่างทั้งวันอยากจะชวนเธอได้ดูหนังด้วยกัน เธอค้อนพ่อหนึ่งวงไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ลีโอชิงพูดขึ้นเสียก่อน
“โมเน่ต์คงไปไม่ได้หรอกครับ คงต้องอยู่กับนักกายภาพบำบัดทั้งวัน”
“มาทำไม ยังไงก็หายไม่ทันอยู่แล้ว” โมเน่ต์เริ่มหงุดหงิด ลีโอแกล้งว่าถ้าอยากนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิตก็ตามใจ ตนจะได้โทร.ไปยกเลิก เธอฟ้องพ่อให้จัดการพี่ชายให้ด้วย สรัลกระเซ้านึกว่าจะงอนท่านเสียอีก แล้วอาสาจะอยู่ดูแลเธอทั้งวัน ขอให้เธออดทนกับท่านหน่อยก็แล้วกัน จังหวะนั้นมีสายเรียกเข้ามือถือของสรัล โมเน่ต์มองเหล่กลัวคนจะโทร.มาเรื่องงานแล้วพ่อจะผิดสัญญาอีก สรัลรู้ทันจัดแจงจะตัดสายทิ้ง
