เสน่หามายา

ในที่สุดก็ถึงวันงานแต่งงาน ห้องจัดเลี้ยงถูกตกแต่งสวยงามอลังการ ด้านหน้าประตูทางเข้ามีรูปคู่ของสรัลและเพลงพิณติดอยู่ แดเนียลทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลเจ้าสาวชนิดไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เพลงพิณสวมชุดแต่งงานสุดหรูของดีไซเนอร์จากปารีสยิ่งขับให้เธอสวยขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ

สรัลเองก็อยู่ในสูทหล่อเหลากำลังส่องกระจกดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมเป็นครั้งสุดท้าย จังหวะนั้นมีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น มนัสชนกเปิดประตูเข้ามาแจ้งว่าทุกอย่างเรียบร้อย แขกใกล้จะมาถึงกันแล้ว สรัลอยากรู้ว่าลูกๆของตัวเองมาถึงหรือยัง เธอเห็นคุณกัสโซ่ เพิ่งมาถึงเมื่อครู่นี้

“คุณสรัลคะ...เอ่อ นกยินดีด้วยนะคะ” มนัสชนกมองสรัลอึดใจก่อนจะเปิดประตูออกไปสวนกับกัสโซ่

ที่เดินเข้ามา สรัลเห็นลูกชายคนรองก็ถามถึงโมเน่ต์กับลีโอ เขาไม่เห็นพี่ชาย ส่วนน้องสาวเดาใจไม่ออกจะมาหรือเปล่า สรัลหน้าเครียดขึ้นมาทันที...

คนที่สรัลถามถึง ตอนแรกตั้งใจจะไม่ยอมไปงานแต่งของพ่อเพราะไม่อยากมีแม่ใหม่ แต่อยู่ๆเธอเปลี่ยนใจ สั่งให้น้ำขิงไปบอกปรานีให้เตรียมชุดไปงานให้ด้วย และให้หาเผื่อน้ำขิงอีกชุดหนึ่งด้วย...

แดเนียลก้าวเข้าลิฟต์จะไปเอาของ ขณะประตูลิฟต์กำลังเลื่อนปิด เห็นแบงก์เดินผ่านหน้าไปก็ตกใจ พยายามจะกดปุ่มเปิดประตู แต่ลิฟต์เจ้ากรรมเคลื่อนออกไปเสียก่อน...

ด้านสรัลสลัดความกังวลทั้งหมดทิ้ง แล้วหยิบกล่องสร้อยเพชรพร้อมต่างหูไปให้เพลงพิณที่ห้องแต่งตัว สร้อยเพชรที่เขานำมาสวมให้เธอเข้ากับชุดแต่งงานราวกับทำมาคู่กัน เจ้าสาวทั้งสวยทั้งหรูจนเขาอดปลื้มไม่ได้ เจริญเปิดประตูห้องเข้ามาตามลูกให้ลงไปรับแขกได้แล้ว เจอสรัลอยู่ด้วยก็กระเซ้ามาอ้อนเจ้าสาวอยู่นี่เองหรือ

“ครับ คุณเจริญ” สรัลรับคำเขินๆ

เจริญขอให้สรัลเลิกเรียกตนว่าคุณได้แล้ว จากนี้ไปให้เรียกพ่อ แล้วชวนให้ไปกันได้แล้ว...

แขกทยอยมาร่วมงานไม่ขาดสาย ต่างมาถ่ายรูปร่วมกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ยืนต้อนรับอยู่หน้างาน สักพัก ลีโอควงคู่มากับแคท เข้าไปถ่ายรูปร่วมกับสรัลและเพลงพิณ กัสโซ่อิจฉาพี่ชายรีบเสนอหน้าเข้าไปถ่ายรูปด้วย

อีกมุมหนึ่งของโรงแรม แดเนียลกับบอดี้การ์ดของเจริญเดินหาแบงก์ไปตามจุดต่างๆแต่ไม่พบ

“ไปเฝ้าหน้างานไว้ให้ดี...โอ๊ย ประสาทจะกิน” สั่งเสร็จแดเนียลถึงกับกุมขมับกลุ้มใจมาก

ooooooo

ที่ด้านหน้าห้องจัดงาน น้ำขิงในชุดสวยเข็นรถเข็นพาโมเน่ต์เข้ามาในงาน มีปรานีเดินอยู่อีกข้าง ลีโอเห็นน้องมาก็ดีใจ พลางส่งยิ้มให้น้ำขิง แคทรีบควงแขนเขาแสดงความเป็นเจ้าของมองเธอสงสัยว่าเป็นใคร

สรัลเห็นลูกสาวมาร่วมงานยิ้มมีความสุข “พ่อดีใจมากที่ลูกมา พ่อรักลูกนะ”

“โมเน่ต์ก็รักพ่อค่ะ แต่ไม่ดีใจที่พ่อแต่งงาน”

ปากพูดกับพ่อแต่สายตาโมเน่ต์จ้องเพลงพิณอย่างชิงชัง ระหว่างนั้น อลิสในชุดแดงเพลิงผ่าสูงถึงหน้าขาเดินเข้ามาในงานโดยมีสเตฟานตามมาด้านหลัง ทุกคนพากันตะลึงที่เห็นเธอ มีเพียงโมเน่ต์เท่านั้นที่ไม่ตกใจเพราะคิดอยู่แล้วว่าแม่ต้องมา ส่วนเพลงพิณมองแปลกใจเพราะไม่รู้จักว่าเป็นใคร อลิสเข้ามาทักทายสรัลไม่เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิม สรัลแปลกใจเธอมาได้อย่างไร

“สามีแต่งงานทั้งทีภรรยาอย่างฉันจะไม่มาได้ยังไง” พูดจบอลิสมองเพลงพิณหัวจดเท้า “ยินดีด้วยนะคะ ชุดเจ้าสาวสวยนะ แบรนด์ดังระดับโลกออกแบบตัดเย็บจากปารีสทำขึ้นชุดเดียวสำหรับคุณโดยเฉพาะ”

เพลงพิณรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของอลิสซึ่งเหมือนที่มนัสชนกพูดไว้ เป็นอย่างที่เธอหวั่นใจ อลิสคุยอวดว่าเป็นคนเลือกชุดนี้ให้เอง เพลงพิณแทบจะถอดทิ้งตรงนั้นให้รู้แล้วรู้รอด อีกฝ่ายเหมือนจะอ่านใจเธอออก

“รับรองว่าเป็นชุดใหม่เพราะฉันไม่ให้ใครใช้ของร่วมกับฉัน” อลิสยิ้มหวานแต่ในใจพร้อมขยำอริได้ทุกเมื่อแล้วชวนลูกๆกับสรัลมาถ่ายรูปครอบครัว โดยไม่สนใจว่าเพลงพิณจะรู้สึกอย่างไร นักข่าวรุมถ่ายรูปกันอุตลุด เจริญเริ่มเครียดเพราะแขกบางกลุ่มพากันซุบซิบนินทา จึงเดินเข้าไปหาลูกสาวเพื่อช่วยแก้สถานการณ์