เสน่หามายา

“โมเน่ต์ให้สายเดียวนะคะ”

สรัลยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไปรับสายข้างนอก เพลงพิณโทร.มาบอกว่าวันนี้จะมาเยี่ยมโมเน่ต์ เขาดีใจมากจะสั่งให้แม่บ้านเตรียมมื้อเย็นให้เป็นมื้อพิเศษ เธออยากกินอะไรให้บอก เธอกินได้ทุกอย่างไม่มีปัญหา

“โอเค แล้วเจอกันที่บ้านนะจ๊ะ” สรัลวางสาย ลีโอออกมาพอดี เขาขอโทษพ่อด้วยที่ขัดจังหวะ เขาแค่จะมาบอกว่าถ้าพ่อติดธุระจำเป็นเขาอาสาจะดูแลน้องให้เอง ท่านไม่มีธุระที่ไหน วันนี้ท่านตามใจโมเน่ต์ ทุกอย่าง แล้ววานให้เขาช่วยโทร.ตามกัสโซ่มากินข้าวเย็นด้วยกัน ท่านมีแขกพิเศษที่อยากให้ลูกรู้จัก...

ในเวลาต่อมา น้ำขิงพยาบาลพิเศษมาถึงบ้านสรัลตรงตามเวลาที่นัดกับลีโอเอาไว้ โมเน่ต์ไม่พอใจที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้ตนไปดูหนังกับพ่อไม่ได้ก็เลยตั้งแง่ใส่ทั้งที่อีกฝ่ายพยายามจะญาติดีด้วย แถมตอนที่เธอจะ

ทำกายภาพให้ โมเน่ต์ก็ไม่ให้ความร่วมมือ อีกทั้งยังพูดจาไม่ดี น้ำขิงไม่ง้อถ้าคนป่วยไม่อยากหาย เธอคงต้องขอตัวกลับก่อน แล้วจ้ำพรวดออกมา ลีโอรีบตามมาเรียกไว้

“ต้องขอโทษแทนน้องผมด้วย เขากำลังเสียใจมากเพราะจริงๆแล้ววันนี้เป็นวันที่เขาต้องไปเต้นทดสอบ” ลีโอใช้วาทศิลป์กล่อมจนน้ำขิงเริ่มใจอ่อน...

ทางด้านแดเนียลเป็นห่วงเพลงพิณที่ต้องไปเปิดตัวกับลูกๆของสรัล อาสาจะไปเป็นเพื่อน แต่เธอไม่ต้องการ มีสรัลอยู่ทั้งคนจะต้องไปกลัวอะไร ลูกของเขาโตพอจะเข้าใจเรื่องนี้ และที่สำคัญเธอไม่ได้จะไปทำตัวเป็นแม่พวกนั้นสักหน่อย...

จากนั้นไม่นาน เพลงพิณขับมาถึงบ้านสรัลพร้อมดอกไม้ช่อสวยสำหรับเยี่ยมไข้โมเน่ต์ สรัลที่รอท่าอยู่ออกมาต้อนรับ โมเน่ต์ได้ยินเสียงรถสั่งให้ปรานีเข็นรถออกไปดู เห็นพ่อยืนคุยกับใครก็ไม่รู้รีบเข้าไปหา สรัลแนะนำให้รู้จักกับเพลงพิณ โมเน่ต์ดักคอว่าเป็นเพื่อนของท่านหรือ สรัลไม่ตอบชวนให้เข้าไปคุยกันในบ้าน

“คุณจะเข้าบ้านได้ในฐานะเพื่อนคุณพ่อเท่านั้น” โมเน่ต์กันท่า สรัลเอ็ดลูกอย่าเสียมารยาท เพลงพิณข่มอารมณ์ไว้ก่อนจะยิ้มหวานให้อีกฝ่าย ถ้าโมเน่ต์อยากให้เป็นเพื่อนตนก็ไม่ขัดข้อง แล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ โมเน่ต์เมินไม่รับ สั่งให้ปรานีเข็นรถเข้าบ้านไปหน้าตาเฉย สรัลได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ...

เจอโมเน่ต์ตรงที่จอดรถเพลงพิณว่าแย่แล้ว ยิ่งได้นั่งร่วมโต๊ะอาหารยิ่งหนักหนาสาหัสเข้าไปอีก ทั้งกัสโซ่และโมเน่ต์ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารน่าอึดอัด จะมีก็แต่ลีโอที่ดูจะเป็นมิตรกับแขกผู้มาเยือนกว่าใครเพื่อน

ไม่ได้มีแต่กัสโซ่กับโมเน่ต์ที่ไม่ปลื้มเพลงพิณ ปรานีเองก็ไม่ชอบใจเธอเช่นกัน แม่ครัวกับเด็กรับใช้รู้เท่าทันว่าที่ปรานีไม่ชอบใจเพราะอยากจะเป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้เสียเอง กำลังนินทาเพลินๆปรานีโผล่พรวดเข้ามา ทั้งคู่เปลี่ยนเรื่องคุยกันแทบไม่ทัน ปรานีรู้ว่าถูก นินทาแต่จับไม่ได้คาหนังคาเขาก็เลยทำอะไรไม่ได้...

กินอาหารกันเสร็จ ทุกคนย้ายมาที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดื่มกาแฟ สรัลนั่งอยู่ข้างๆเพลงพิณโดยมีโมเน่ต์นั่งประกบพ่ออีกข้าง กอดแขนท่านพยายามเรียกร้องความสนใจอ้างมีเรื่องจะปรึกษา ท่านขอให้ฟังเรื่องสำคัญที่ท่านจะบอกกับทุกคนก่อน ท่านกับเพลงพิณจะแต่งงานกันเร็วๆนี้

ทุกคนต่างตกใจเพราะไม่เคยระแคะระคายมาก่อน ปรานีที่กำลังจะเอากาแฟมาเติมถึงกับยืนค้าง กัสโซ่ตั้งสติได้หัวเราะร่วนพร้อมกับชูสองนิ้วให้พ่อ แดกดันว่าสุดยอดมากที่จะมีเมียอายุมากกว่าลูกคนโตของตัวเองนิดเดียว ลีโอเอ็ดน้องชายที่พูดจาไม่ให้เกียรติเพลงพิณ โมเน่ต์เริ่มสติแตกโวยวายลั่นไม่ยอมให้พ่อแต่งงานใหม่

“เราอยู่กันแบบนี้ก็ดีแล้วนี่ โมเน่ต์ไม่ต้องการใครทั้งนั้นโดยเฉพาะคนนี้ โมเน่ต์รับไม่ได้”

“โมเน่ต์ กัสโซ่หยุด...ลีโอพาน้องกลับไปที่ห้องเดี๋ยวนี้”