เสน่หามายา
ตอนที่ 1
ณ ร้านอาหารหรูบนตึกสูงของกรุงเทพฯ สรัลทำเซอร์ไพรส์ระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนของเพลงพิณ ด้วยการคุกเข่าขอเพลงพิณแต่งงาน หญิงสาวตะลึงพูดไม่ออก แดเนียลกับเพื่อนๆที่ต่างมองลุ้นเอาใจช่วยอยู่ไม่ห่าง เห็นเธอเงียบพากันใจเสีย สรัลเองก็ผิดหวังที่เธอไม่ตอบรับแต่เก็บอาการเอาไว้
“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ เราแตกต่างกันมากเกินไป” พูดจบสรัลหันหลังจะกลับ เพลงพิณร้องเรียกไว้
“ไม่ใช่นะคะ เพลงแค่นึกไม่ถึงว่าคุณจะขอ...เพลงจะแต่งงานกับคุณสรัลค่ะ”
สรัลไม่รอช้ารีบสวมแหวนที่นิ้วเพลงพิณ เพื่อนๆ และแดเนียลต่างส่งเสียงเฮลั่นด้วยความดีใจ เธอขอบคุณเขามากที่ทำให้คืนนี้ของเธอมีความสุขสุดๆ สรัลรับปากจะจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เขามัวแต่สวีตหวานอยู่กับคนรักไม่ได้สนใจมือถือที่วางทิ้งไว้บนเคาน์เตอร์ จึงไม่รู้ว่าโมเน่ต์โทร.หา
ooooooo
ทั้งที่การขอแต่งงานกับเพลงพิณถือเป็นเรื่องใหญ่ แต่สรัลกลับไม่บอกอะไรให้ลูกๆรับรู้ ได้แต่คุยเรื่องงานกับสรัสหรือลีโอ ลูกชายคนโตและสโรช หรือกัสโซ่ลูกชายคนกลางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เช้านี้กัสโซ่มีโครงการเกี่ยวกับที่ดินริมน้ำมาให้พ่อพิจารณา สรัลไม่เห็นด้วยที่เขาเอาที่ดินเกรดเอไปทำให้เสียราคา หันไปถามลีโอว่าโครงการนี้มีจุดอ่อนเรื่องอะไร
“มันน่าจะเป็นโครงการหรูระดับยอชต์คลับไม่ใช่แฟลตริมน้ำครับพ่อ”
กัสโซ่ไม่ค่อยชอบพี่ชายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ชักสีหน้าใส่ที่พี่ดูถูกงานตัวเอง แถมยิ่งโมโหหนักขึ้นเมื่อพ่อเห็นดีด้วยกับพี่ โวยวายลั่นตกลงพ่อจะยกโครงการนี้ให้พี่ลีโอหรือ สรัลส่ายหน้าแต่ถ้าเขายังอยากทำต่อก็ให้ลีโอช่วยดู กัสโซ่ไม่พอใจแต่จำต้องรับคำ ลุกออกไป
ไม่หยิบแฟ้มโครงการไปด้วย สรัลรู้ว่าเขาไม่พอใจสั่งให้ลีโอไปคุยกับน้องที ครู่ต่อมา ลีโอเข้าไปหากัสโซ่ที่ห้องทำงาน เห็นเขายืนหน้าเครียดเข้ามาตบไหล่
“พี่ไม่มีไอเดียเรื่องที่ดินผืนนั้นมาก่อนเลยจริงๆนะ พี่แค่ยกตัวอย่างให้โซ่เห็นภาพชัดๆว่าที่ผืนนั้นทำอะไรได้ ถ้าโซ่คิดว่ามีอะไรที่คุ้มค่ากว่าก็เสนอมา พี่จะช่วยดู” ลีโอบอกด้วยความจริงใจ แต่กัสโซ่ก็ไม่ชอบใจอยู่ดี และไม่ต้องการให้พี่ชายมายุ่งจึงบอกว่าจะเสนอเรื่องนี้กับพ่อเอง ลีโอไม่ขัดข้องถ้าเขาต้องการอย่างนั้นก็ตามใจ ตนจะเอาใจช่วยวางแฟ้มโครงการคืนให้บนโต๊ะทำงานก่อนจะเดินออกไป กัสโซ่แค้นมากคว้าแฟ้มปาไล่หลัง
พลันภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความคิดของกัสโซ่ ตอนนั้นเขายังเป็นแค่เด็กชายตัวน้อยกำลังเสียใจเพราะพ่อไม่ไปร่วมงานวันพ่อที่โรงเรียน เท่านั้นไม่พอ ปรานีซึ่งเป็นพี่เลี้ยงและแม่บ้านที่บ้านคุณตาเป่าหูว่าที่พ่อ
ไม่มาหาเพราะมัวแต่สนใจพี่ลีโอ เด็กน้อยปักใจเชื่อว่าพี่ชายแย่งความรักจากพ่อไปจึงเกลียดชังพี่มาตั้งแต่บัดนั้น และยิ่งมาเจอเรื่องโครงการพัฒนาที่ดินริมน้ำนี่อีก กัสโซ่ก็ยิ่งเพิ่มความชิงชังในตัวพี่ชาย...
ตกค่ำ แคทคนรักของลีโอมีนัดไปกินดินเนอร์ด้วยกัน เธออุตส่าห์จองโต๊ะร้านที่เขาชอบเอาไว้ แต่ดินเนอร์ต้องเป็นหมันเนื่องจากโมเน่ต์น้องนุชสุดท้องของเขาฝึกเต้นบัลเล่ต์หนักไปหน่อยข้อเท้าพลิก เพื่อนของน้องโทร.มาบอกว่าน้องอยู่โรงพยาบาลเนื่องจากบาดเจ็บหนัก ทำให้เขาต้องรีบไปดู แคทถึงกับถอนใจเซ็ง...
หลังจากคุยกับหมอเจ้าของไข้เรียบร้อย ลีโอมาที่ห้องพักฟื้นคนป่วยเห็นโมเน่ต์นอนร้องไห้อยู่บนเตียง ที่ข้อเท้ามีเฝือกอ่อนสวมอยู่เนื่องจากเอ็นข้อเท้าฉีกโดยมีปรานีเฝ้าไข้อยู่ เขาเข้าไปลูบผมน้องอย่างปลอบโยน
“คุณหมอบอกอีกไม่นานก็เดินได้เป็นปกติ”
“แต่ไม่มีวันเต้นได้เหมือนเดิมอีกแล้ว” โมเน่ต์ร้องไห้ออกมาอีก ปรานีรีบพูดเอาใจว่าเธอต้องเต้นได้เหมือนเดิมแน่นอน เดี๋ยวคุณพ่อให้หมอเก่งๆรักษาแป๊บเดียวก็กลับมาเต้นเก่งเหมือนเดิม เธอไม่คิดว่าพ่อจะสนใจ นี่ท่านไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอบาดเจ็บ แล้วพลิกตัวนอนหันหลังด้วยความน้อยใจ มีสายจากแคทโทร.เข้ามือถือของลีโอแต่เขาไม่รับสาย เธอก็เลยส่งข้อความตัดพ้อมาแทนว่าการรอมันไร้ความหมายที่สุด...
