สกาวเดือน

“ฉันยอมรับว่าฉันเกลียดนังต่าย และจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเขี่ยมันไปให้พ้น แต่พวกแกอย่ามายัดเยียดคุกตะรางให้ฉัน เพราะอิจฉาที่ฉันได้มรดกมากกว่า ถ้าคิดว่าฉันปลอมพินัยกรรมก็ไปหาหลักฐานมา ฟังไว้นะ ต่อไปนี้ที่นี่คือบ้านฉัน ใครทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันไล่เปิงออกไปแน่ ยัยปัท ยัยสิ ถ้ายังอยากจะให้ฉันเจียดเงินให้แก ก็อย่ามาทำเก่ง ใครมีพ่อมีแม่ก็กลับไปอยู่บ้านตัวเอง เพราะฉันไม่เลี้ยง ส่วนนังต่าย...หลานรักแกนี่ยัยเล็ก ปกป้องมันดีนักไม่ใช่เหรอ มันเลวก็ยังหูหนวกตาบอดรักมันอยู่ได้ ก็เอามันไปดูแล อย่าให้มันมาเสนอหน้าลอยตาอยู่ที่นี่อีก ฉันทนเห็นหน้ามันไม่ได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว”

พูดเสร็จกัณหาผละไปอย่างสะใจ ทิ้งให้ทุกคนทั้งเครียดและเสียใจ โดยเฉพาะหลานที่หวังได้เรียนต่อเมืองนอก แต่พินัยกรรมเป็นแบบนี้ อลงกตไม่ยอมเด็ดขาด เชื่อว่าเป็นพินัยกรรมปลอมจึงชวนอนิลช่วยกันสืบหาความจริง

ooooooo