สกาวเดือน

เพ็ญลักษณ์ฟังความจริงทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บปวดร้าวราน เลี่ยงที่จะมองหน้าเขาด้วยการยืนหันหลังให้

“แต่ความรักของผมก็เป็นแค่ความรู้สึกที่ต้องเก็บเอาไว้ข้างใน ผมบอกใครไม่ได้ เพราะต่ายไม่ได้คิดเหมือนผม ผมไม่อยากให้ต่ายเสียความรู้สึก เสียความเคารพนับถือ ถ้าเขารู้ว่าผมคิดกับเขายังไง ผมจึงเก็บมันเอาไว้”

“มันเกิดขึ้นก่อนที่คุณจะบอกทุกคนว่ารักเล็กและขอเล็กแต่งงานใช่ไหมคะ”

“ครับ ผมพยายามหักห้ามใจ และตัดสินใจเดินหน้าทำใจให้รักคุณเล็ก เพราะคิดว่ามันจะเป็นการดีกับทุกฝ่าย หนึ่ง...เพื่อปกป้องต่ายจากการถูกเข้าใจผิดว่ามีอะไรกับผม สอง...ถ้าผมมีความรักครั้งใหม่ได้ ผมก็จะลืมความรักที่เคยมีให้ต่าย แต่คืนนั้นผมทนไม่ได้ที่ต่ายไล่ให้ผมออกไปจากชีวิตเขา ผมจึงจำเป็นต้องบอกเขาว่าทำไมผมถึงไปไหนไม่ได้”

เพ็ญลักษณ์เก็บกลั้นความรู้สึกไม่ไหว ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

“คุณเล็ก...ผมขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณหลวงท่านเสียชีวิต ทำร้ายคุณเล็ก ทำร้ายต่าย ทำร้ายทุกคน

ในบ้านราชไมตรี และทำร้ายแม่ผม...ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่ขอแก้ตัว ถ้ามีทางไหนที่ผมพอจะชดใช้กับความผิดนี้ได้ ผมจะยอมทำทุกอย่าง”

“เล็กคงให้อภัยคุณในตอนนี้ไม่ได้ คุณคงเข้าใจ สำหรับคนอื่นก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเล็ก โดยเฉพาะต่ายที่ตอนนี้มองว่าคุณคือคนทรยศ...ขอบคุณที่พูดความจริงกับเล็ก เราน่าจะหมดเรื่องคุยกันแล้ว ลาก่อนค่ะคุณทรงกลด”

เพ็ญลักษณ์เดินออกไปอย่างไร้เรี่ยวแรงแต่รีบเช็ดน้ำตาเมื่อจะผ่านทรงมณี บอกว่าตนคุยกับทรงกลดเรียบร้อยแล้ว

“ถ้าหนูจะโกรธตากลด ป้าเข้าใจนะ เพราะสิ่งที่ตากลดทำมันผิดจริงๆ”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้าใจสถานการณ์ของหนู”

“แต่ป้าขอพูดนิดนึงนะ อย่าหาว่าป้าแก้ตัวแทนลูกชาย ตากลดไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นต้นเหตุการเสียชีวิตของคุณหลวง”

“ข้อนี้หนูรู้ค่ะ คุณพ่อมีอาการความดันสูงอยู่แล้ว พอมารับรู้เรื่องที่ไม่คาดคิด ก็เลย...”

“ถ้าอย่างนั้นยังจะพอมีโอกาสไหม ที่พวกหนูจะให้อภัยตากลดในข้อนี้”

“คงมีสักวันค่ะ แต่หนูก็ตอบไม่ได้ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ ถ้าคุณป้าจะไปกราบคุณพ่อ เชิญนะคะ แต่สำหรับคุณทรงกลด เล็กขอเตือนว่าอย่าดีกว่า”

ทรงมณีสงสารลูกชายจับใจ...ทรงกลดมาได้ยินประโยคสุดท้ายของเพ็ญลักษณ์ คิดหนักว่าจะไปงานศพดีหรือไม่

ooooooo

ใกล้เวลาสวดศพในคืนแรก ท่านชายสดายุเสด็จมา กระต่ายนั่งอยู่นอกศาลาโผเข้ากอดท่านและสะอึกสะอื้นน้ำตานองหน้า

หลังจากปลอบกระต่ายแล้วท่านชายเข้ามาเคารพศพหลวงราชไมตรีก่อนจะแสดงความเสียใจต่อลูกหลานทุกคนของท่าน กัณหาเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยนอกจากจดจ่อรอคอยศักรินทร์ แต่ชายหนุ่มมาช้ามากเพราะมีเรื่องกับเพริดพักตร์ แต่โกหกกัณหาว่าติดประชุม

ศักรินทร์เลวไร้ที่ติ เขาไม่ยอมจบเมื่อเพริดพักตร์ประกาศว่าเราไม่ต้องพบกันอีกเพราะตอนนี้เกิดเรื่องจนเพ็ญลักษณ์ยกเลิกการแต่งงานกับทรงกลด แต่มีกระต่ายเข้ามาเป็นมารคอหอยเธออีก ซึ่งเธอจะจัดการด้วยตัวเอง ศักรินทร์หวังยึดเพริดพักตร์เป็นบ่อเงินบ่อทองไว้คอยสูบ จึงนำรูปแอบถ่ายระหว่างเขากับเธอเข้าโรงแรมมีสัมพันธ์กันลึกซึ้งมาบีบบังคับและต่อรอง