สกาวเดือน
ตอนที่ 12
คำพูดตอกย้ำของทรงกลดเล่นเอาเพ็ญลักษณ์เข่าอ่อน ร้องไห้ออกมาด้วยความผิดหวังและเสียใจ เสียงนั้นทำให้กระต่ายกับทรงกลดหันขวับไปมอง เป็นจังหวะที่หลวงราชไมตรีผิดหวังจนช็อกหมดสติ ท่ามกลางความตกใจสุดขีดของทุกคน อลงกตหลานชายตั้งสติได้ก่อนเพราะเรียนหมอ รีบเข้ามาจับชีพจรปู่แล้วบอกให้พาท่านไปโรงพยาบาลโดยเร็ว แต่หมอไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้
ooooooo
หลวงราชไมตรีเสียชีวิตกะทันหันเพราะเส้นเลือด ในสมองแตก กัณหาโทษทรงกลดและกระต่ายว่าเป็น
ต้นเหตุ กล่าวหากระต่ายเป็นฆาตกร!
ทรงมณีเสียใจไม่แพ้คนอื่น ทรงกลดขอโทษแม่ว่าตนไม่ได้ตั้งใจ ถ้าตนรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าจะไม่มีทางพูดมันออกมา จะเก็บความจริงเอาไว้ให้ตายไปกับตน
“ผมจะไปขอขมาคุณหลวง ไปขอโทษทุกคน
ผมไม่คาดหวังให้ใครยกโทษให้ผม เพราะผมรู้ตัวดีว่า
ผมทำผิดเกินกว่าที่ใครจะให้อภัย”
“เล่าความจริงที่อยู่ในใจแกให้แม่ฟังให้หมด อย่าโกหกอีก ถ้าอยากให้แม่ยกโทษให้แก”
ทรงกลดพยักหน้าทั้งน้ำตา ยอมสารภาพทุกอย่าง...
ที่บ้านราชไมตรี กระต่ายร้องไห้ตาแดงก่ำ เพ็ญลักษณ์ สินี ปัทมานั่งอยู่ใกล้ๆ หลังจากที่กัณหาและหลานคนอื่นออกไปหมดแล้ว ทุกคนอยู่ในภาวะเสียใจและเครียดมาก
“ทุกคนไปพักผ่อนกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปรับ... คุณพ่อไปวัดแต่เช้า”
เพ็ญลักษณ์พูดแล้วจะเดินออกไป กระต่ายอยาก อธิบายความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง เรียกอาเล็กไว้และก้มกราบแทบเท้า
“ต่ายขอโทษ”
เพ็ญลักษณ์ทรุดลงดึงกระต่ายขึ้นมา มองเข้าไปในดวงตาเห็นความเจ็บปวดและขอโทษจากใจจริง
“ต่ายไม่รู้มาก่อนจริงๆว่าพี่กลดจะทรยศหักหลังความไว้เนื้อเชื่อใจของต่าย”
“อารู้...ต่ายไม่ต้องขอโทษอา ต่ายไม่ได้ทำอะไรผิด”
“อาเล็กเป็นเหมือนแม่ของต่าย ต่ายไม่มีวัน ทำร้ายอาเล็ก อาเล็กเชื่อต่ายนะ”
สองอาหลานกอดกันร้องไห้ ปัทมาและสินีมองอย่างสะเทือนใจ
“หยุดร้องไห้แล้วรีบเข้านอนซะ ไว้คุยกันพรุ่งนี้นะ ตอนนี้อาเหนื่อย”
เพ็ญลักษณ์ผละจากกระต่ายไปอย่างเจ็บปวดร้าวรานใจ กระต่ายรู้สึกผิดมาก สินีกับปัทมาเข้าใจทั้งสองคน โดยเฉพาะเพ็ญลักษณ์ที่กำลังขัดแย้งในตัวเอง ทรงกลดรักหลานของเธอ มันยากที่จะทำใจ
“ต่ายทำตามที่อาเล็กบอกเถอะนะ”
“อาปัท...ต่ายกลัวอาเล็กยังโกรธต่าย ถ้าคนอื่นจะโกรธ...ต่ายไม่แคร์เลย”
“ให้เวลาอาเล็กหน่อยนะต่าย อาเล็กเข้าใจต่าย ต่ายก็ต้องเข้าใจอาเล็กด้วย ตอนนี้อาเล็กเสียใจมากนะ ทั้งเรื่องพ่อปู่เสีย แล้วยังมารู้ความจริงเรื่องคุณทรงกลดอีก”
“ให้เวลากับคนอื่นๆด้วยนะต่าย ทุกคนกำลังเสียใจที่คุณปู่เสียกะทันหัน เลยไม่มีสติจะคิดแยกแยะว่าใครผิดใครถูก แล้วอาจะช่วยอธิบายกับทุกคนเอง”
ปัทมากับสินีช่วยกันปลอบหลานสาว...กระต่ายพยักหน้ารับรู้ แต่ในใจยังกังวลและเครียดมาก ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ของอาเล็กขณะเดินมายืนหน้าห้อง กระต่ายสงสารอาเล็กแทบขาดใจ พร่ำพูดแต่คำว่าขอโทษ...ก่อนจะเดินกลับห้องตัวเอง ร้องไห้อย่างหนัก
หลังจากตั้งสติได้ กระต่ายโทร.บอกข่าวร้ายกับพ่อที่ฝรั่งเศส เสร็จแล้วก็ร้องไห้โฮออกมาอีกอย่างทำใจรับไม่ได้...
