สายโลหิต
ตอนที่ 13
“พ่อเทิด...เราลำบากแล้วนะ”
“ทำไมขอรับคุณพ่อ ขุนหลวงทรงเชื่อคุณพ่อนี่ขอรับ”
“แต่พ่อรู้...พ่อเทิดก็รู้ว่าเราทำอะไรผิดไปบ้าง”
“ไม่มีใครรู้ คุณพ่อกลัวอะไรหรือขอรับ”
“พ่อกลัว...พ่อเทิด พ่อกลัวเหลือเกิน ไม่มีใครซ่อนความชั่วได้นานหรอก เมื่อใดที่มันปรากฏ ความชั่วของคนอย่างพ่อก็ถูกจารึกไว้ปูมหลังของแผ่นดินนี้ไปอีกนาน” พระยาพลเทพหมองหม่น ร้อนรน และวิตกกังวลมาก
ooooooo
ทางด้านหลวงไกรก็คับแค้นเป็นที่สุด กลับถึงเรือนแทบจะทำร้ายตัวเอง ดาวเรืองต้องเข้ามาปลอบด้วยความสงสาร หลวงเทพกับลำดวนมองมาอย่างเห็นใจ
“พ่อไกรโกรธที่มันไม่ต้องโทษใช่หรือไม่”
“ขอรับพี่เทพ”
“แต่พ่อไกรเชื่อพี่นะ ชีวิตของเจ้าคุณพลเทพไม่มีสุขหรอกต่อจากนี้”
“ยิ่งกว่าต้องโทษนะพ่อไกร เพราะเขาจะไม่หลุดพ้นจากทุกข์ได้เลย...ติดตัวมันไปจนตาย ขอให้เป็นอย่างนั้นเถิด”
“พี่ไกรนอนพักนะคะ เมื่อคืนอยู่เวรไม่ได้นอนทั้งคืน”
“พี่พักไม่ได้ นี่จวนค่ำแล้ว พี่เทพเราไปกันเถิด”
ดาวเรืองหน้าม่อยมองสองพี่น้องเดินตามกันออกไป หลวงเทพกับหลวงไกรไปประจำที่ป้อมปืนอย่างเดิม พูดคุยกันว่าประหลาดใจเหลือเกินที่ข้าศึกข้ามน้ำมาตั้งค่าย พี่ชายคาดว่ามันคงรอบุกเรา แต่น้องชายไม่คิดเช่นนั้น
พันสิงห์กระหืดกระหอบมาบอกข่าวว่าคุณพระศรีสรรักษ์อาสาออกไปตีค่ายหน้าป้อมมหาไชย คืนพรุ่งนี้จะออกตอนยามหนึ่ง รอให้มันนอนกันก่อน
หลวงไกรนัยน์ตาเป็นประกายอาสาไปด้วย ออกตัวไว้ก่อนว่าใครอย่าห้าม แม้ดาวเรืองรู้เรื่องพยายามทัดทานสักเพียงใดก็ไม่เป็นผล หลวงเทพก็ไม่ฟังลำดวนเช่นกัน เลยต้องให้พันสิงห์ไปช่วยระวังภัย
กระทั่งถึงวันออกรบทุกคนต่อสู้ข้าศึกเต็มกำลัง แต่พระศรีสรรักษ์เพลี่ยงพล้ำโดนทหารพม่าที่ตะลุยมาทุกด้านฟันขาดสะพายแล่งสิ้นใจ หลวงไกรจำต้องตะโกนสั่งให้ถอย ลำดวนกับดาวเรืองรู้ว่าฝ่ายเราแพ้ก็หมดแรงแทบทรุด
หลวงไกรแน่ใจว่าที่แพ้เพราะมีคนทรยศเอาเรื่องยกทัพไปบอกพวกข้าศึก มันจึงทำกลศึกตลบหลังเรา และคนที่ว่านั่นก็ไม่ใช่ใคร ต้องเป็นพระยาพลเทพแน่ วันถัดมาหลวงไกรกับหลวงเทพจึงบุกถึงตัวไส้ศึกคนนี้
พระยาพลเทพตกใจมากที่โดนจู่โจมถึงตัว ตวาดใส่หลวงไกรว่าบังอาจมาก หลวงไกรเงื้อสุดมือตั้งใจหมัดเดียวสลบ แต่เจ้าคุณกลาโหมเข้ามาจับข้อมือไว้ มีอะไรให้ไปทูลขุนหลวง โดยเจ้าคุณนำพาไป
“ไอ้ไกรกล่าวหาเจ้าคุณพลเทพเขาอีก เอ้าว่าไป มึงจะฟ้องกูเองหรือให้เจ้าคุณผู้ใหญ่เขาบอก”
“ขอเดชะ เราแพ้เพราะข้าศึกเยอะมากพุทธเจ้าค่ะ ช่วงแรกเราฆ่ามันเกือบหมดค่าย แต่ทหารของมันซุ่มอยู่สองข้างเป็นจำนวนมากมายกว่าเราเป็นสามสี่ห้าเท่า มันออกมาโอบล้อมโจมตีเรา”
