สายโลหิต
ตอนที่ 13
“ขุนทิพเทศาลอบส่งเสบียงอาหารให้ข้าศึก ส่งมานานแล้ว ผ่านทางไอ้มอญทรยศที่ชื่อทองสุก ไอ้คนนี้อาสารบกับชาวบ้านระจัน มันใช้อาวุธของข้าศึกทำลายค่ายของชาวบ้านระจันจนแตกพ่าย ชาวระจันตายเสียแทบไม่มีเหลือ ไอ้ทองสุกได้อวยยศเป็นสุกี้พระนายกอง มีหน้าที่ลอบติดต่อกับขุนนางผู้ใหญ่อยุธยาเพื่อนัดแนะให้ส่งเสบียงอาหารให้พวกมัน”
“ขุนนางผู้ใหญ่คนนั้นก็คือเสนาบดีจัตุสดมภ์กรมนา ดูแลกรมฉางหลวงมีหน้าที่ซื้อข้าวและอาหารเวลามีศึกสงคราม เป็นที่พระยาพลเทพราชเสนาบดี ศรีไชยนพรัตน์ เกษตราธิบดี ศักดินาหนึ่งหมื่น เป็นคนทรยศพุทธเจ้าค่ะ”
ขาดคำหลวงเทพ ทั้งท้องพระโรงเงียบกริบ พระยาพลเทพโกรธจนหน้าบิดเบี้ยวเหมือนจะระเบิด แล้วทันใดไม่มีใครนึก พระยาพลเทพก็บุกลุยผ่านขุนนางที่นั่งกันเต็มไปถึงตัวสองพี่น้องโดยใครห้ามมิทันเพราะมัวแต่ตกตะลึง
“ไอ้หลวงไกร ไอ้หลวงเทพ มึงสองคนบังอาจมากมากล่าวหากูต่อหน้าพระพักตร์ มึงตายเสียเถอะ”
พระยาพลเทพเงื้อง่ากำหมัดกะซัดเต็มแรง พวกข้าราชการตรงนั้นจับตัวไว้แล้วส่งเสียงห้ามกันระเบ็งเซ็งแซ่
“เฮ้ย...ฆ่ากันเสร็จหรือยังเหวย”
ทุกอย่างหยุดกึกทันที ข้าราชการทั้งมวลอยู่ในที่ของตัวเองก้มหน้านิ่งทุกคน พระยาพลเทพหน้าเครียดจัดมาก ตัวสั่นสะท้านด้วยความโกรธและความกลัว
“เอ้า เจ้าคุณกลาโหมสอบสวนทวนความซิ”
“เอ็งสองคนรู้ใช่ไหมว่ากล่าวหาเสนาบดีผู้ใหญ่ชั้นจัตุสดมภ์ว่าเป็นคนทรยศต่อแผ่นดินนั้นโทษถึงตาย”
หลวงเทพกับหลวงไกรรับคำเสียงแผ่ว แต่เพราะมีหลักฐานและแน่ใจถึงพูดออกไป
“หลักฐานว่าอย่างไร”
“ว่าขุนทิพเทศารับเสบียงอาหารจากเจ้าคุณพลเทพและนำไปให้ข้าศึกขอรับ”
“หลักฐานจากใคร เชื่อได้แค่ไหน”
“บ่าวคนสนิทของขุนทิพเทศาขอรับ”
“บ่าวคนนั้นติดตามขุนทิพเทศาตลอดเวลา ได้เห็นการกระทำของขุนทิพเทศาทุกอย่างขอรับ”
“เชื่อมันได้แค่ไหนไอ้บ่าวคนนี้”
“เชื่อได้แน่นอนขอรับ เพราะมันทนไม่ได้กับความชั่วของขุนทิพเทศา มันจึงฆ่าขุนทิพเทศาตายไปแล้วขอรับ”
เสียงฮือฮาเกิดขึ้นอีกครั้งท่ามกลางการสอบสวนทวนความโดยเจ้าคุณกลาโหมที่ไล่เลียงหลวงเทพกับหลวงไกร
“มันอยู่ที่ไหน ข้าอยากจะสอบสวนทวนความมัน”
“มันตายแล้วขอรับ”
“อ้าว ใครฆ่ามัน”
“ขุนทิพเทศาขอรับ”
“มันบอกด้วยตัวมันเองรึ ก่อนตายว่าเจ้าคุณพลเทพร่วมมือกับขุนทิพเทศา” สองพี่น้องมองหน้ากัน เจ้าคุณกลาโหมไม่ทันใจตวาดเร่ง “เฮ้ยว่าไง!! ไอ้บ่าวคนนั้นมันบอกด้วยตัวเองรึไม่”
“ไม่ได้บอกขอรับ”
“แล้วเอ็งรู้ได้ยังไร”
“เพราะขุนทิพเทศาไปมาหาสู่กับพระยาพลเทพ ทั้งสองคนสนิทสนมกันมากขอรับ”
“เห็นได้ชัดว่า ทั้งสองคนคิดเหมือนกัน ทำ
อะไรเหมือนกัน และส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ไม่ดี ดังนั้น
กระผมจึงคิดได้ว่าทั้งสองคนร่วมมือกันทำสิ่งชั่วๆนี้ขอรับ”
