สายโลหิต
ตอนที่ 13
พระยาพลเทพตอบโต้พระวิชิตปรีชาอย่างดุเดือด ขุนหลวงคร้านจะฟังต่อ ลุกขึ้นทันที
“ฟังความทั้งหมดกูตัดสินได้เดี๋ยวนี้...ไอ้พลเทพ กูเชื่อมึง มึงไม่ผิด กูเชื่อว่าศักดิ์ศรีของขุนนางชั้นจัตุสดมภ์
มึงมี...มึงไม่ทำชั่วอย่างนั้นหรอก ขนาดนั้นมันขายกรุงแล้ว ต่อไปคิดเรื่องการศึก คดีอย่างวันนี้ไม่มีอีกต่อไป”
ขุนหลวงเอกทัศน์ทรงออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนเงียบงัน แล้วพระยาพลเทพก็แหกปากหัวเราะเย้ยหยัน มองหลวงไกรและหลวงเทพอย่างยียวน สองพี่น้องเจ็บใจกัดกรามแทบระเบิด
ooooooo
ขุนนางและข้าราชการทั้งปวงแยกย้ายกันออกจากท้องพระโรง หลวงไกรกับหลวงเทพเดินคุยกันมาด้วยสีหน้ากดดันทั้งคู่
“พี่เทพ...อย่าให้เห็นไอ้เจ้าคุณเพลานี้นะ ฆ่ามันได้เลย”
“แล้วเราก็ตายงั้นรึพ่อไกร”
“ฉันยอม พี่เทพ”
“พี่ไม่หรอก ลำดวนกับพ่อทองจะทำอย่างไร อ้อ แต่พ่อไกรไม่ต้องห่วงดาวเรือง ให้อยู่กับนังเยื้อนไป”
หลวงไกรได้ฟังอย่างนั้นก็นิ่งลง ทันใดพระยาพลเทพเดินมายืนมองสองพี่น้องหัวจดเท้า เท้าจดหัว แล้วหัวเราะหึๆอยู่ในคอ
“ไอ้ไกร มึงคนเดียว...ไอ้หลวงเทพ กูไม่สนใจมึง...ถอยออกไป”
หลวงเทพไม่ต่อความยาวรีบฉุดแขนน้องชายเดิน แต่ต้องหยุดชะงักเพราะพระยาพลเทพตวาดห้าม
“มึงไปไม่ได้ไอ้ไกร กูจะลงโทษมึงตามที่ขุนหลวงทรงอนุญาตไว้แล้ว กูไม่ลงโทษให้มึงทำอะไรที่เหน็ด
ที่เหนื่อยหรอกไอ้ไกร แค่มึงกราบตีนกูทีเดียวเท่านั้น กูยกโทษให้”
“อย่านึกว่าจะกราบ...สองมือไม่มีวันพนมให้คนชั่ว”
“ไอ้ไกร ปากดีนัก” พระยาพลเทพต่อยเปรี้ยงที่หน้าหลวงไกรจนเซไป
หลวงไกรไม่ยอมโดนกระทำฝ่ายเดียว ตั้งท่าจะเอาคืนไอ้เจ้าคุณชั่ว แต่พระวิชิตปรีชากับพระยาบังสันเข้ามาจับหลวงไกรลากออกไปโดยที่หลวงเทพช่วยด้วย
“ปล่อยกระผม กระผมยอมตาย”
“พอแล้วหลวงไกร มากไปแล้วนะเอ็ง”
“เดี๋ยวก็ได้ตายสมใจ”
สองขุนนางปรามหลวงไกรเพราะห่วง พระยาพลเทพยิ้มเย้ย เอ่ยอย่างสะใจว่า
“โทษของมึงหมดแล้ว ไม่มีโทษต่อไป แค่หมัดเดียวโทษหมด เห็นความกรุณาของกูรึยังวะไอ้หลวงปากดี”
หลวงไกรพยายามลากตัวเองไปแต่ถูกดึงไว้อย่างแข็งแรง พระยาพลเทพเดินหัวเราะห่างออกไป หลวงไกรแค้นจนน้ำตาคลอ พระยาบังสันบอกว่าเอาโทษมันไม่ได้ ให้เวรกรรมลงโทษ
“ขุนหลวงตัดสินแล้วเป็นที่สุด กระผมสุดจะอดทนกับขุนหลวงแล้วท่านเจ้าคุณ บางครั้งท่านก็รอบคอบฉลาดเฉลียว บางครั้งท่านก็เหมือนมีอะไรบังตา”
พระวิชิตปรีชาบ่นกับพระยาบังสัน แล้วสองคนก็ส่ายหน้าไปด้วยกัน ฝ่ายพระยาพลเทพเมื่อกลับไป
ถึงเรือนก็ทุกข์ร้อนใจเป็นอันมาก เล่าเรื่องราวให้ลูกชายฟังก่อนบอกว่า
