สายโลหิต

หลวงไกรไม่สบายใจ พายเรือพาเมียรักกลับเรือนได้ไม่นานลำดวนก็มาหาดาวเรืองและได้คุยเรื่องความฝันกัน ลำดวนใจเสียตีความฝันว่าตัวเองและลูกผัวอาจต้องตาย เมื่อไปเล่าให้หลวงเทพฟังก็อดคิดไม่ได้ว่ากรุงศรีอยุธยาจะแตก แต่ไม่ว่าจะไปไหน เราต้องไปกันหมด รวมทั้งบ่าวไพร่ด้วย

ooooooo

หลวงไกรอยากออกไปตีค่ายข้าศึกที่มาตั้งอยู่ใกล้ป้อมมหาไชย แต่จะทำโดยพลการก็ไม่ได้ ต้องมีพระบัญชาจากขุนหลวงเสียก่อน หรือไม่ก็ต้องขออนุญาตโดยผ่านทางพระยาพลเทพผู้ดูแลป้อมมหาไชย

แน่นอนว่าขุนนางผู้นี้ซึ่งเกลียดชังทั้งหลวงไกรและหลวงเทพย่อมปฏิเสธเสียงแข็ง แถมสองพี่น้องผู้รักชาติยังโดนดุด่าหยาบคายแล้วเย้ยหยันว่าคนต่ำศักดิ์อย่างนี้ไม่มีทางได้เข้าเฝ้ากราบบังคมทูลความจริงอะไรทั้งนั้นต่อขุนหลวง

หลวงไกรไม่ยอมแพ้ต่อคำดูถูกเหยียดหยามนั้น ไปเข้าทางเจ้าคุณกลาโหมซึ่งไม่ลงรอยกับพระยาพลเทพอยู่แล้วจนได้เข้าเฝ้าขุนหลวงเอกทัศน์ด้วยกันทั้งหมด แต่ไม่ว่าทั้งหลวงเทพ หลวงไกร และเจ้าคุณกลาโหมจะพูดความจริงอย่างไรในความทรยศของพระยาพลเทพก็ไม่เป็นผล เพราะเจ้าตัวโต้แย้งได้ตลอดทุกข้อกล่าวหา แล้วยังได้สิทธิ์ลงโทษหลวงไกรโทษฐานใส่ร้ายตนอีกด้วย

พระวิชิตปรีชาที่รู้เห็นการกระทำชั่วช้าของขุนทิพตัดสินใจกราบทูลเรื่องไส้ศึก โดยพูดชัดว่าขุนทิพลูกของตนเป็นหนอนบ่อนไส้แต่ตอนนี้มันตายไปแล้ว

“ฮะ! มึงฆ่าลูกมึงตายแล้วรึ”

“มิได้พุทธเจ้าค่ะ มีคนฆ่าเขาพุทธเจ้าค่ะ”

“ความผิดของมันเป็นประการใด”

“มันส่งเสบียงให้กองทัพข้าศึกพุทธเจ้าค่ะ”

เสียงฮือฮาดังกระหึ่มท้องพระโรง ขุนนางทั้งหลายหันหน้าพูดคุยกันด้วยความตกใจ พระยาพลเทพเสียวสันหลังวาบแต่พยายามระงับอาการไว้ เจ้าคุณกลาโหมและขุนนางอีกคนเชื่อว่าการกระทำเช่นนี้ทำคนเดียวไม่ได้แน่ อยากรู้ว่าขุนทิพเทศาร่วมมือกับใคร

“กระผมไม่รู้ มันตายไปเสียก่อน...ข้าพุทธเจ้าเสียใจเหลือเกินที่มีลูกชายเป็นคนชั่ว รับสั่งให้ประหารข้าพุทธเจ้าเถิดพุทธเจ้าค่ะ” พระวิชิตปรีชาหมอบกราบลงกับพื้น แล้วเงยหน้ามองขุนหลวงที่ทรงนิ่งงัน น้ำตาพระวิชิตปรีชาท่วมตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ร้องไห้ดังสะท้านหัวใจทุกคน

หลวงไกรอดรนทนไม่ไหว กราบบังคมทูลว่า “ขอเดชะ ขุนทิพเทศากระทำการทุรยศร่วมกับเจ้าคุณพลเทพพุทธเจ้าค่ะ”

ทุกคนหันไปดูหลวงไกรอย่างตกใจยิ่งกว่าเมื่อสักครู่ พระยาพลเทพแผดเสียงจะด่าหลวงไกรแต่ขุนหลวงตวาดปรามจำต้องหยุดไป

“กระผมพูดความจริง” หลวงไกรพูดพลางจ้องมองพระยาพลเทพอย่างไม่เกรง หลวงเทพก็เป็นพยานยืนยันด้วยอีกคน พระยาพลเทพมองสองพี่น้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อแล้วท้าทาย

“มึงจะจองเวรจองกรรมกับกูให้ได้ใช่หรือไม่เอาสิวะ มึงว่ามาเลย มีอะไรที่มึงจะยืนยันว่ากูทรยศ”