เรือมนุษย์
ตอนที่ 14
เกียวส่งเงินให้ไสหลายพัน เธอตาโตที่คืนเดียวได้เงินมากขนาดนี้ เกียวรีบเตือน
“ก็แค่ครั้งเดียวแหละแม่ ฉันไม่ได้อยากทำแบบนี้ อย่าดังไป”
“ไหนๆก็ทำแล้ว ถ้าได้เงินดียังงี้ เอ็งก็เลยตามเลยเถอะวะ”
“ฉันไม่อยากขายตัว ฉันอยากเป็นเมียเศรษฐีถูกต้องตามกฎหมาย แม่ไม่เคยเป็นเมียเก็บใคร แม่ไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน”
“มันก็เมียเหมือนกันแหละวะ ยังไงเอ็งก็ต้องนอนกับเขา จะเรื่องมากทำไมวะ” ไสบ่นพึม
เมื่อเกียวเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้านอน เพลาลืมตาขึ้นถามอร่อยไหม เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร แล้วนึกได้แม่โกหกไว้ว่าตนไปกินโต๊ะจีนจึงรีบบอกว่าคลื่นไส้มากกว่า เพลาพลิกตัวนอนต่อ เกียวถอนใจพึมพำอย่างรู้สึกผิดอยู่บ้าง ว่าตนไม่ได้อยากทำแต่เพราะเขาที่ทำให้ตนต้องทำ
ooooooo
ในคืนนั้น เดชนอนไม่หลับ คิดถึงคำพูดของชัยพรแล้วทำให้ตบหน้าลูกไปฉาด เดชมองมือตัวเองอย่างเสียใจ
“มือนี้หรือที่เราตบหน้าลูก...เขาดี เขาไม่คู่ควรกับผู้ชายที่มีแต่รอยเปื้อนอย่างเรา...การที่เรารักใคร
สักคนหนึ่ง ทำไมมันทรมานนักวะ”
รุ่งขึ้นเดชนั่งดื่มกาแฟเห็นชัยพรยังไม่แต่งตัวก็เตือนว่าต้องไปรับพิมพ์รส เขาดักคอจะไปทำไมแต่เช้า อยากให้ไปเฝ้านิธิมาหรือ ตนฟันธงได้เลยว่างานนี้
เสียเที่ยว เดชกระแทกแก้วกาแฟไม่พอใจ เพราะไม่ได้คิดอย่างนั้น ชัยพรกลัวพ่อจะโมโหมากกว่านี้รีบเออออ
“โอเค ผมจะไปรับพิมพ์ ส่วนอานิจะไปหรือไม่ไป ไม่ใช่หน้าที่ของผม ตามนี้นะครับ”
ทางบ้านมธุรส เพลาให้เงินเกียวไปกับไสไปรับลูกกลับจากโรงพยาบาล มธุรสแต่งตัวสวยเดินลงมาถามพร้อมกันหรือยัง นิธิมารู้ทันว่าพี่สะใภ้จะพูดอะไรจึงรีบดักคอว่า
“นิจะไปกับคุณดัมพ์ค่ะ แล้วพบกันที่วัดนะคะ...” จากนั้นนิธิมาก็กดโทรศัพท์หาดัมพ์สีหน้าแช่มชื่น
“ค่ะคุณดัมพ์ ถึงไหนแล้วคะ ตายจริง อยู่หน้าบ้าน แล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะคะ”
มธุรสหมั่นไส้ค้อนใส่นิธิมาวงใหญ่
พิมพ์รสแต่งตัวสวยเดินลงมาบอกให้พ่อกับแม่ไปก่อน ตนจะรอชัยพรมารับ เกียวได้ยินก็ฉุกคิดบางอย่าง ส่วนเพลายิ้มแย้มที่จะได้ไปกับมธุรสสองคน เขาหันมายักคิ้วให้น้องสาว ดัมพ์เดินเข้ามาเห็นทั้งสองนั่งรถออกไปด้วยกันก็เปรยกับนิธิมา
“ถ้าบรรยากาศดียังงี้ตลอดไปก็ดีนะครับ ทีนี้เชิญคุณนิบ้าง รถผมจอดอยู่หน้าบ้าน”
“เดี๋ยวค่ะ เกียว...เกียว ก่อนออกไปปิดบ้านให้เรียบร้อยนะ แค่ไปรับลูกกลับคงมาถึงก่อนพวกเรา อย่าเถลไถลล่ะ รีบเอาลูกกลับบ้าน” เกียวกระแทกเสียงรับคำ นิธิมาส่ายหน้าเอือมๆ
เกียวเดินเข้ามาถามพิมพ์รสว่าชัยพรจะมารับหรือ เธอแปลกใจจะถามทำไม เกียวอ้างว่าจะรอเปิดประตูให้ แล้วถึงจะออกไปรับลูก แม้พิมพ์รสจะปัดว่าให้น้อยรอก็ได้ แต่เกียวทำทีเห็นใจว่าน้อยจะได้ดูแล
คุณหนู น้อยมองแบบไม่ไว้ใจ บ่นเบาๆ
