เรือมนุษย์
ตอนที่ 14
“อีกไม่นานหรอก แม่ก็จะรู้ หนูจะทำให้มันกระอักเลือดกันทั้งบ้านเลย”
“นังนี่พูดเข้าทีว่ะ บอกก่อนไม่ได้เหรอวะ”
“บอกก็ไม่สนุกสิแม่...”
“เออ ไม่รู้ก็ได้วะ ขอให้ได้ ขอให้สำเร็จก็แล้วกัน...ยังไงเอ็งก็ทิ้งลูกไม่ได้นะโว้ย ไอ้หนูเนี่ยมันก็จะทำให้เอ็งกับข้ามีกินประทังชีวิตได้ละวะ”
“แม่...ลูกฉันไม่ใช่ตัวประกันนะ แม่พูดเหมือนแก๊งลักพาตัวเด็ก”
ไสหัวเราะร่าเพราะอย่างไรเสียก็หวังว่าเด็กเป็นตัวประกันชีวิตตนกับครอบครัวได้
ooooooo
ดัมพ์มาบ้านเดชตอนค่ำ ถวิลกับเปรื่องทั้งดีใจระคนตกใจกลัวมีเรื่องกับเดชอีก
“ไม่ต้องกลัวหรอกเปรื่อง พี่เดชเป็นคนนัดฉันมา ถ้าเขาเกิดยิงฉันตายก็ช่วยจัดงานศพให้ด้วยนะครับ”
“โอย...พูดอะไรไม่เป็นมงคลเลย” ถวิลใจเสียบ่นอุบ
เดชโยนพิมพ์เขียวแบบบ้านให้ดัมพ์ ถามว่าชอบไหม ดัมพ์มองดูแล้วแปลกใจว่าคืออะไร
“ฉันจะปลูกเรือนหอให้แกกับคุณนิ รีบแต่งงานกันซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ จะให้ไปสู่ขอจากทางคุณเพลาเมื่อไหร่ก็บอกมา หรือไม่ก็บอกให้ทางโน้นเขาหาฤกษ์มาเลย”
“นี่ผมงงไปหมดแล้วครับพี่เดช”
“ไม่ต้องงง ฉันรู้ว่ายังไงคุณนิก็ไม่เปลี่ยนใจจากแกมาหาฉันแน่ ฉันก็เลย...อยากจะจัดงานให้ อาจจะลบล้างความผิดที่ฉันเคยทำกับแกและคุณนิได้บ้าง...อ้อ ไม่อยากให้แกไปปลูกบ้านที่นอกเมือง มันไกล ชีวิตแก
กับคุณนิจะลำบาก ฉันมีที่ดินแถวประชาชื่นอยู่แปลงนึง ร้อยตารางวา ฉันจะยกให้แกสองคน...”
ดัมพ์ไม่อยากเชื่อหูตัวเองแต่ก็ยกมือไหว้ “ขอบคุณครับ แต่บอกผมหน่อยได้ไหมว่าอะไรทำให้...”
“ฉันให้แกอย่างนี้ใช่ไหม” เดชสวนคำขึ้นมา
“ครับ พี่เดช”
“เป็นเพราะแกกับคุณนิไม่เคยโกรธฉันเลยน่ะสิ ยิ่งแกสองคนดีกับฉันมาก ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดมาก ไอ้ที่ฉันพูดสวยหรูเนี่ย ไม่ได้คิดเองหรอกนะ ไอ้ชัยมันเป็นคนพูด...มันสอนพ่อมัน” เดชหัวเราะแล้วเรียกเปรื่อง
เอาเหล้ามาดื่มฉลอง
“ผมยังงงอยู่เลย...”
“ถ้ายังไม่หายงงฉันกระทืบนายให้หายงงเดี๋ยวนี้ ไอ้ดัมพ์...มา” เดชทำท่ายกเท้า ดัมพ์ยกมือป้อง เสียงหัวเราะดังออกมาทำให้ถวิลกับเปรื่องยืนงงเป็นไก่ตาแตก
“ฟ้าจะถล่ม น้ำจะท่วมโลกหรือเปล่าวะ” ถวิลรำพึงออกมา แต่เปรื่องดีใจออกนอกหน้า บอกว่า
“ให้มันท่วมไปเลย ฉันน่ะรอคอยวันนี้มานานแล้ว”
ถวิลเสริม “เหมือนกันเลย...พี่เปรื่อง”
“เอ๊ะ! ตะกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ...พี่เปรื่อง...ทุกวันละเรียกไอ้เปรื่อง นี่มันนิมิตหมายอะไรกัน ถึงดียังงี้น่ะแม่หวิน”
เปรื่องรวบตัวถวิลมากอด เธอถองเข้าให้แล้ว
ทั้งสองหัวเราะให้กัน
ooooooo
วีระกับชุดาเดินคลอเคลียกันออกมาจากอพาร์ตเมนต์ที่พัก ชุดาออดอ้อนอยากได้แหวน
