เรือมนุษย์

พิมพ์รสเดินลงมาเห็นเกียวเดินผ่าน ทั้งสองประสานสายตากันพอดี นิธิมาตามเข้ามา พิมพ์รสจึงถามว่าเกียวมากับใครท่าทางแต่งตัวเหมือนไปเที่ยวกลางคืน

อาสาวปัดว่าไม่เห็นทั้งที่รู้สึกสงสารหลานสาวอย่างมาก

เพลาซักถามเกียวไปไหนไม่ห่วงลูก เธอหงุดหงิดใส่ “ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนคืนเดียว คุณจะตายเหรอ ทีหนูอุ้มท้องตั้งหลายเดือน คุณไม่เคยถามว่าหนูรู้สึกยังไงบ้าง”

“เออพูดเข้า เป็นแม่คนก็ต้องท้องสิ ออกลูกแล้วก็ต้องเลี้ยงลูก ไม่ใช่โยนให้เป็นภาระของคนอื่น รู้ไหมว่าลูกไม่สบาย ฉันเพิ่งพาไปส่งโรงพยาบาล”

เกียวสวนดีแล้วเขาจะได้รู้จักทำหน้าที่บ้าง เพลาถอนใจรู้สึกว่าตัวเองพลาดมาก...วันต่อมา เกียวมาโรงพยาบาลกับไส เธอบอกให้ไสเฝ้าลูกตัวเธอจะออกไปข้างนอก ไสโวย

“อ้าว นังเกียว ลูกเอ็งนะโว้ย”

“ลูกฉันก็หลานแม่ แม่จะไม่ดูมันก็แล้วแต่แม่...”

“เดี๋ยวผัวเอ็งเลิกงานก็ต้องมาที่นี่ เขาเห็นเอ็ง

มาเฝ้าลูกเขาจะได้ดีใจ เอ็งก็จะมัดใจเขาได้”

เกียวไม่คิดอย่างนั้น ไสเตือนว่าตนก็ไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่เคยทิ้งลูก ไม่อย่างนั้นคงทิ้งเธอไว้ที่บ้านนอกแล้ว เกียวชักสีหน้าไม่พอใจ พอดีพัลลภเดินมาทักทาย

“คุณเกลียวทองมาอยู่กับลูก ดีใจจังครับ”

“มันยังเป็นทารก มันจะรู้อะไร หมอก็พูดเว่อร์ไป” ไสปรามเกียว พัลลภให้ความกระจ่าง

“เข้าใจผิดแล้วครับ เด็กน่ะมีความรู้สึกตั้งแต่อยู่ในครรภ์แล้ว แม่เครียดเด็กก็พลอยเครียดไปด้วย แม่รักเขาผูกพันกับเขาเขาก็รู้ หมอว่าคุณเกลียวทองต้องกอดแกมากๆ ให้แกดื่มนมแม่นะครับ นมแม่มีประโยชน์ทั้งทางกายและทางใจต่อเด็ก เพราะแม่กอดเขาขณะที่ให้นมเขา เชื่อหมอเถอะครับ”

เกียวเบะปากท่าทางไม่ยอมเข้าใจ พัลลภได้แต่ยิ้มบางๆด้วยความเหนื่อยใจ

ooooooo

นิธิมานั่งทำงานในออฟฟิศ ศรีวิไลชงกาแฟมาให้ไม่ทันถึงโต๊ะ ดัมพ์ยื่นมือมาขอเอาไปให้เอง นิธิมาคิดว่าเพื่อนเอามาให้เอ่ยปากขอบใจ ชายหนุ่มรับคำ เธอชะงักเงยมอง เขาระบายยิ้มอบอุ่น พนักงานในห้องพากันยิ้มกริ่ม นิธิมาเขินอายเพื่อนๆ ดัมพ์จึงขอตัวไปนั่งรออยู่มุมหนึ่ง

เกียวนั่งอยู่ในโรงพยาบาลจนเบื่อ แอบออกมาโทร.หาชัยพร นัดให้ไปรับที่ปากซอยบ้านมธุรสเพื่อพาไปผับลิลลี่อีก เขาย้อนถามว่าไปหาเจ๊อย่างเดียวหรือ เกียวรู้ทัน

“ก็แหม...หลังจากนั้น คุณจะพาหนูไปไหน หนูก็ไปหมดแหละ”

ไสเดินออกมาเรียก เห็นสีหน้าลูกก็เหน็บ “ระริกระรี้เชียว คุยกับใคร” เกียวตอบว่าเพื่อน “อุ๊ย เอ็งมีเพื่อน ...กับเขาด้วยเหรอ”

“แหม แม่ ฉันไม่ได้อยู่แต่บ่อนอย่างแม่นี่ จะได้รู้จักแต่ป้าผ่องกับพวกขาไพ่”