เรือมนุษย์

ฉันอาจจะกลับพรุ่งนี้ หรือไม่ก็...ไม่กลับมาเลย ฝากแม่เลี้ยงไอ้หนูด้วย”

“อะไรของเอ็งวะนังเกียว หรือว่ามีหนุ่มๆนัดเอ็ง ดูให้มันดีก่อนนะ อย่าเลือกผิดเหมือนไอ้แก่ เอ็งก็มีบทเรียนแล้วนี่หว่า”

“แม่ไม่ต้องห่วง ฉันไปก่อนนะ” เกียวเดินต่อไป ไสนึกได้ตะโกนบอกให้หาค่าเทอมมาให้ใหม่ด้วย เกียวยกมือรับคำ ไสยิ้มภูมิใจที่ลูกหาเงินมาให้ง่ายๆ

ไสเดินเข้าบ้านเจอเพลากับลูกๆก็เชิดหน้าจะเดินผ่าน แต่เพลาถามหาเกียว จึงต้องหันกลับมาโกหกเอาตัวรอดให้ลูกว่า ไปกินโต๊ะจีนงานบวชเพื่อน คงจะกลับดึกหรือไม่ก็จะค้างกับน้องชายที่บ้าน เพลานิ่วหน้าเพราะเกียวไม่ได้พูดแบบนี้ ไสแก้ตัว

“มันก็เด็กน่ะคู้ณ คิดมีเมียเด็กก็ต้องตามอารมณ์เด็กให้ทันสิค้า...เด็กเขาก็อารมณ์แปรปรวนบ้างเป็นธรรมดา จริงไหมคะคุณพจ คุณทิพย์”

มาลาทิพย์สวนอย่าเอาตนไปเปรียบ ตนไม่เป็น พจนาเสริมว่าตนไม่ชอบกินโต๊ะจีน เพลารู้ว่าลูกชายหมายความเป็นอื่นจึงเอ็ดเบาๆ ลูกทั้งสองถามพ่อเชื่อหรือว่าเกียวไปงานบวชทั้งที่แต่งตัวขนาดนั้น เพลาหน้าเสียเพราะตัวเองก็ไม่เชื่อแต่พูดไม่ออก

ooooooo

ชัยพรแต่งตัวกำลังจะออกจากบ้าน เดชเข้ามาขวางมีธุระจะคุย เขาบอกมีนัดกับเพื่อน เดชให้เลื่อนไปก่อนเพราะตนยังเลื่อนงานเพื่อรอคุยกับเขา ชัยพรไม่ยอมจะไปให้ได้

“งั้นกูจะให้ฝ่ายกฎหมายบอกให้ฝ่ายโน้นจับเอ็งเข้าตะราง ติดคุกให้หัวโตไปเลย แล้วก็เลิกมาเรียกกูว่าพ่อ” เดชยื่นคำขาด ชัยพรหน้าเสียชักสงสัยว่าจะเป็นธุระสำคัญจริงๆ

เปรื่องขอร้องให้ชัยพรตามไปคุยกับเดชในห้องทำงาน เมื่อเขาเข้าไปประจันหน้ากับพ่อ เดชก็ออกคำสั่ง พรุ่งนี้ให้ไปรับพิมพ์รสไปเจอกันที่วัด ชัยพรดักคอ

“นี่กะจะให้อานิไปด้วยใช่ไหม คุณพ่อนี่ร้ายไม่เลิก อย่าพยายามเลยครับ ขนาดจะปล้ำแล้วยังมีเหตุให้เลิก”

“ก็ใครล่ะวะที่เป็นต้นเหตุ!”

“ผมไม่ได้แกล้ง มันเป็นอุบัติเหตุ คุณพ่อก็ทราบ”

“ก็ถ้ามึงไม่ประมาท มึงก็ไม่ขับรถชนคนตายหรอก”

“ครับ ผมประมาท แต่ก็ไม่ได้ขาดสติ ปลงเถอะครับ อานิไม่มีวันรักคุณพ่อหรอก ถึงได้เขามาก็ได้แต่ร่างกาย ไม่ได้หัวใจของเขา คุณพ่อน่ะแพ้ตั้งแต่คิดแล้วล่ะครับ”

เดชพลั้งมือตบหน้าลูก ชัยพรน้ำตาคลอประชด “ตบผมอีกสิ ตบผมตอนที่คุณพ่อไม่เมานี่แหละ ผมจะได้รู้ว่ามันเป็นการตบด้วยความเกลียดชัง...ผมจะบอกให้ อานิเดาได้ว่าคืนนั้นมันเป็นแผนของคุณพ่อกับ

คุณมธุรส โดยมีผมกับพิมพ์ช่วย แต่เขาก็ยังไปช่วยประกันผม

ออกจากคุก ยังเตือนสติพิมพ์ เขาดีมาก...ดีจนไม่คู่ควรกับผู้ชายที่มีแต่รอยเปื้อนเต็มตัวอย่างคุณพ่อ”