เรือมนุษย์
ตอนที่ 12
นพคุณกำหมัดแน่น สิรินทร์แหวใส่ไล่อนงค์ให้กลับไปก่อนที่จะเรียก รปภ.มาลากไป อนงค์มองทุกคนด้วยความร้าวรานใจก่อนจะเดินออกไป สิรินทร์หันมาใส่สามีทันที
“ตาสว่างขึ้นหรือยังล่ะคุณนพ นังอนงค์มันไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างที่คุณเข้าใจเลย เห็นอย่างนี้คุณยังหน้ามืดตามัวหลงมันอยู่หรือเปล่า”
“เด็กในท้องอนงค์เป็นลูกผม ผมไม่ยอมให้เลือดเนื้อเชื้อไขของผมตกระกำลำบากหรอก”
มธุรสยืนอึ้งเมื่อได้รับรู้เรื่องราวของคนที่อยู่ระดับเศรษฐีไม่ต่างจากตนเท่าไหร่ นพคุณไม่สนใจ วิ่งตามอนงค์ออกไป พยายามขอให้เธอกลับมา ไม่อยากให้เธอกับลูกต้องลำบาก
“ฉันเลี้ยงลูกเองได้ ไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งเศษเงินจากใคร” อนงค์โต้เสียงกร้าว
“แต่ผมเป็นพ่อของเด็ก”
“คุณแค่ให้กำเนิดเขาเท่านั้น คำว่าพ่อมันสูงเกินไปสำหรับคุณ เราเลิกยุ่งต่อกันดีกว่า”
นพคุณยืนอึ้งมองอนงค์เดินจากไป ด้านสิรินทร์มีมธุรสปลอบใจ เข้าใจแล้วว่าแม้สามีจะทำร้ายเราแค่ไหน แต่เพราะความรักถึงทำให้ตัดไม่ขาด ตัวเธอรักลูกถึงต้องอดทน ส่วนสิรินทร์รักเกียรติยศชื่อเสียง แล้ววันหนึ่งเมื่อเราเลิกทน วันนั้นเราก็จะเป็นอิสระ
มธุรสเดินมาตามทางเดินในโรงแรม ผ่านกลุ่มนักธุรกิจที่แต่งตัวโก้ แล้วเธอก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเดชอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย เขามองเธอและเดินเข้ามาหา มธุรสยิ้มสู้บอกกำลังจะไปหาพิมพ์รสที่บ้านเขา เดชไม่สนใจ น้ำเสียงซีเรียสใส่
“ถึงผมจะรวยแค่ไหน แต่ผมก็ไม่เคยเสียเงินฟรี ผมจะรอถึงวันโกนผมไฟตาอุ้ยเท่านั้น”
“คุณเดช...ดิ...ดิฉัน...”
“อย่าเอาลูกและหลานมาเป็นเครื่องต่อรอง ผมไม่สน” พูดจบเดชผละไป ทิ้งให้มธุรสยืนอึ้ง
ooooooo
เช้าวันใหม่เป็นวันหยุด มธุรสเห็นนิธิมาแต่งตัวจะออกจากบ้านจึงทักว่า วันนี้จะชวนไปเยี่ยมพิมพ์รส เพลาก็ไปด้วย
“นินัดคุณดัมพ์ไว้แล้ว พี่รสไม่บอกก่อนนี่คะ”
“เดี๋ยวนี้ใหญ่โตจนต้องนัดหมายเลยรึ...” มธุรสชวนนิธิมานั่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงบังคับในที “ฉันจะพูดกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าข้าวบ้านฉันยังมียางให้เธอสำนึกอยู่บ้าง”
“ถ้าเป็นเรื่องคุณเดช นิก็ยังปฏิเสธเหมือนเดิม พี่รสอย่าเสียเวลาหว่านล้อมนิอีกเลย คนอย่างนิเงินซื้อไม่ได้หรอกค่ะ”
“เด็ดขาดดีนี่ แล้วเธอไม่ห่วงยัยพิมพ์เหรอ”
“อย่าเอายัยพิมพ์มาเป็นข้ออ้างเลยค่ะ นิคุยกับยัยพิมพ์ทั้งทางไลน์แล้วก็โทรศัพท์ คุณชัยก็รักยัยพิมพ์ดี หลานมีความสุขจนไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว”
