ตอนที่ 12
“สรุปว่าข้าวบ้านฉันไม่มียางจริงๆด้วย”
“ยางข้าวทุกเม็ดมันกระจายในเลือดนิทั้งตัวค่ะพี่รส นิไม่มีวันเนรคุณพี่รส แต่นิขอตอบแทนเฉพาะในสิ่งที่นิทำได้เท่านั้น นิขอตัวนะคะ”
นิธิมาเดินไป มธุรสตวาดกร้าวไล่หลัง
“ตั้งแต่มีแฟนนี่ปีกกล้าขาแข็งนักนะนังนิ...ฉันก็อยากจะดูว่าแกจะไปได้สักกี่น้ำ”
เพลาเข้ามาปรามให้เบาเสียงเพราะอายชาวบ้าน มธุรสแหวกลับว่าเรื่องระยำที่เขาทำน่าอายกว่า ให้กลับไปสอนตัวเอง
เกียวกับไสหัวเราะประสานกันดังขึ้น มธุรสไม่พอใจจะไปเอาเรื่อง เพลาดึงแขนไว้ ขอร้องอย่าไปยุ่งกับพวกเกียว เธอโมโหหันมาทุบตีเขาแทนเป็นการระบายอารมณ์สุดแค้น
“เพราะคุณ เพราะคุณไง คุณคนเดียวที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันเลวร้าย คุณทำลายชีวิตฉัน ฉันเกลียดคุณ”
มธุรสปล่อยโฮออกมา เพลากอดปลอบด้วยความสงสาร ระหว่างนี้ไสเดินปรบมือเข้ามาพร้อมเกียว
“โอ๊ย...ดูลิเกงานวัดยังไม่สนุกเท่านี้เลยว่ะ นังเกียว”
“รางวัลครกทองคำประจำปีนี้ได้แก่...”
เกียวเว้นวรรคทิ้งช่วง ไสรีบผสมโรงทำเสียงดนตรีประกอบอย่างสนุกสนาน แต่เพลาสุดรำคาญ ปล่อยมธุรสแล้วหันมาเอ็ดสองแม่ลูก ถ้าไม่ใช่เพราะลูกในท้องอย่าหาว่าตนใจร้าย และอย่าคิดเอาลูกมาต่อรอง ที่ตนเมตตาเพราะความรับผิดชอบไม่ใช่พิศวาส
สองแม่ลูกเหวอ...แล้วพากันออกมานั่งปรับทุกข์หลังบ้าน ไสไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เพลาพูด เกียวขยายความว่าเขาไม่ได้รักตน แค่เป็นห่วงลูก คิดแล้วไม่น่าปล่อยจนถึงวันคลอด ไสฟังแล้วยิ่งเครียด
พจนากับมาลาทิพย์นั่งปลอบใจแม่ มธุรส
ขอให้ลูกๆตั้งใจเรียนให้จบเพื่ออนาคตจะได้ดีขึ้น แต่ก็อดเปรยเรื่องเงินทองที่ร่อยหรอไม่ได้ เพลาก็ช่วยไม่ได้เพราะต้องแบ่งเงินให้เกียว พจนาคิดจะหางานทำ มธุรสรีบขอร้องอย่าทำเพราะคนจะดูถูกเอาได้
“เรายังเหลือเกียรติยศอยู่อีกเหรอครับ เราไม่จำเป็นต้องอายใครอีกแล้ว ตอนคุณพ่อเป็นข่าว สื่อโซเชียลก็กระหน่ำครอบครัวเราจนแทบไม่มีที่ยืนในสังคม”
“มันต้องมีทางออกสิพจ ใจเย็นๆนะ มาให้แม่กอดที...รักแม่ก็ต้องเชื่อแม่นะลูก”
ooooooo
ในวันนั้น ดัมพ์พานิธิมามาดูที่ดินรกร้าง วาดฝันแปลนบ้านให้เธอฟัง จะมีห้องนอนสองห้อง ไม่มีห้องรับรองแขกเพราะไม่ต้องการให้ใครมาอยู่ในวิมานของเรา มีระเบียงกว้างๆ แต่แล้วเขาเห็นว่าคนรักเหม่อลอยไม่ได้ตั้งใจฟัง จึงถามว่ามีปัญหาอะไร เธอน้ำตารื้นทันที
“พี่รสบังคับนิ ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนบีบนิให้...ให้...นิกลัว” เธอกระดากปากพูดไม่ออก
ดัมพ์กอดปลอบไม่ต้องกลัวถ้าเรามั่นใจต่อกัน แต่เธอก็กลัวว่ามธุรสจะเอาปัญหาหนี้สินมาบีบ ดัมพ์ขอให้ปล่อยเป็นหน้าที่ของตน ตนจะกลับไปคุยกับเดช นิธิมากลัวเขาเดือดร้อน แต่ดัมพ์ไม่กลัวเพราะเดชยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องพึ่งตน...










