เรือมนุษย์

“โตแล้วยังพูดจาเป็นเด็กๆ คุณเดชอุตส่าห์

จัดห้องหับให้อย่างดี”

“ดีแค่ไหนนิก็ไม่ไป นิจะปล่อยให้พี่รสอยู่กับ

นังไสเหรอคะ เมื่อเช้าก็เปิดศึกกันไปแล้ว”

“ฉันดูแลตัวเองได้ อย่าเอาฉันมาเป็นข้ออ้าง”

“นิไม่ไปค่ะ นิไม่ไว้ใจพี่รส กลัวว่าจะจับนิใส่พานให้คุณเดช”

“มีแต่ผู้หญิงโง่ๆเท่านั้นแหละที่กล้าปฏิเสธเศรษฐีอย่างคุณเดช”

“นิยอมเป็นคนโง่ค่ะพี่รส”

มธุรสแค้นเคือง เด็กๆลงมานั่งกินข้าว มาลาทิพย์เรียกเพลาให้มานั่งร่วมโต๊ะ นิธิมารีบกันเกียวกับไสไว้บอกว่าของทั้งสองจัดไว้ให้แล้วในครัว ไสไม่พอใจแสดงกิริยากระแทกกระทั้นใส่จนเพลาต้องขอโทษทุกคนและขอให้อดทนจนกว่าเกียวจะคลอด มธุรสให้สอนเกียวให้เจียมตัวรู้อยู่รู้กิน อย่าทำตัวเป็นคางคกขึ้นวอ เพลารับคำหน้าเครียด

เมื่อเพลาอาสาจะไปส่งลูกๆที่โรงเรียนให้ แต่เด็กทั้งสองขอไปแท็กซี่กันเองเพราะเห็นว่าโรงเรียนอยู่คนละทางกับกระทรวงที่พ่อทำงาน มธุรสจะไปส่งนิธิมาที่บ้านเดช เธออึกอัก พลันเสียงออดดังขึ้น สักครู่ดัมพ์เดินเข้ามาบอกว่ามารับนิธิมาไปทำงาน มธุรสหน้าตึงรับไหว้เขาอย่างไม่พอใจ

ooooooo

เดชตื่นเช้ามาตรวจความเรียบร้อยห้องที่จัดไว้ให้นิธิมาอีกครั้ง ถวิลแย็บถามว่าเธอจะมาอยู่แน่หรือ เดชโอ่ว่าเงินสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ เสียงชัยพรดังแทรก

“แต่อาจไม่ใช่คุณนิธิมา แหวนเพชรยังส่งคืน

เฉยเลย คุณพ่อแกล้งลืมหรือเปล่า ผมล่ะภาวนาให้คุณนิไม่มา ผมกับพิมพ์จะได้อยู่กันสองคน ขืนคุณนิมาสิ ผมก็ต้องนอนเดี่ยวเปลี่ยวใจ นานๆผมก็มีเมียใหม่แบบคุณพ่อ...”

เดชหันมองลูกชายที่ยืนหน้าประตูอย่างโกรธๆ

“มึงจะไปไหนก็ไปเลยไอ้ชัย ไปรับเมียมึงเดี๋ยวนี้ อย่ายั่วโมโหกู”

ในขณะที่ดัมพ์มาส่งนิธิมาที่ออฟฟิศ เขายังหวั่นใจว่าเธอจะปฏิเสธคำสั่งมธุรสไม่ได้ตลอด เธอจึงบอกว่า

ถ้าจำเป็นต้องไปดูแลพิมพ์รส ก็คงไปอยู่ช่วงแรกๆเท่านั้น ดัมพ์กุมมือเธอ ไม่อยากให้เธออยู่ที่บ้านนั้นสักนาที

หญิงสาวสบตาเขา พูดให้เชื่อมั่น

“ถ้าเรามั่นคงต่อกัน ก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร”

ดัมพ์นึกได้หยิบซองเอกสารที่วางเบาะหลังรถให้นิธิมาและชวนเธอนั่งกินกาแฟกันสักครู่...ในซอง

เป็นโฉนดที่ดินแปลงเล็กๆที่ดัมพ์ซื้อไว้ นิธิมาเปิดดู

แล้วบอกแถวนั้นอากาศดี

“ดีใจที่คุณนิชอบ”

“เกี่ยวอะไรกับนิ...”

“ผมตั้งใจปลูกบ้าน เอ้อ บ้านของเรา อยากชวนคุณนิไปดูด้วยกัน บ่ายนี้ว่างไหมล่ะครับ”