เรือมนุษย์
ตอนที่ 12
“ออกจากงานซะ ส่วนบ้านหลังนั้นยกให้เกียวไป”
มธุรสรู้ว่าเดชเปิดทางจึงเกริ่นนำ “แหม...ยกให้
แล้วดิฉันจะไปอยู่ไหนล่ะคะ จะให้ไปซื้อบ้านใหม่เหรอ ไม่ไหวหรอก เคยอยู่แต่บ้านใหญ่ๆจะให้ไปอยู่ห้าสิบตารางวา อึดอัดตาย”
“คฤหาสน์หลังเป็นร้อยล้านผมก็ให้ได้ ถ้าทำให้คุณนิมาอยู่กับผม แล้วก็รักผม ผมให้คุณมธุรสได้ทุกอย่าง”
มธุรสตาเป็นประกายออกตัวว่าถ้าเขารักนิธิมาจริงก็จะช่วยเจรจา เดชรู้ทันเซ็นเช็คให้สามล้าน แต่ก็ย้ำ ถ้างานนี้ไม่สำเร็จอย่าหาว่าตนใจร้าย มธุรสกลืนน้ำลายเอื๊อกแต่ก็อยากได้เงินจึงคว้าไว้ก่อน เดชยิ้มหยันย้ำอีกครั้ง เท่าไหร่ก็ยอมจ่าย
ช่วงเวลานั้น ดัมพ์พานิธิมามาดูที่ดินที่จะสร้างเรือนหอ แล้วอธิบายแปลนว่าจะสร้างแบบไหน จะปลูกต้นไม้อะไร วางชิงช้าตรงไหน หญิงสาวคิดตามยิ้มกริ่มมีความสุขตามไปด้วย
“ดีใจที่คุณนิชอบ ที่ดินแค่ 75 ตารางวา เท่าเรือนคนใช้บ้านพี่เดชเองมั้ง แต่มันก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของผม ไม่อยากจะคุย ผ่อนหมดแล้วนะครับ”
“ดีใจด้วยนะคะ...” พลันมีลมพัดแรง ร่มที่นิธิมาถือปลิว ดัมพ์ช่วยคว้าแต่กลายเป็นกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ทั้งสองสบตากันอึ้งๆ เขากระซิบข้างหู
“อยู่กับผมที่นี่นะ...นะครับคุณนิ”
หญิงสาวรับคำและยิ้มเขินอาย
ooooooo
สิรินทร์หงุดหงิดเพราะคนที่มาสมัครงานเป็นเลขาคนใหม่ไม่ถูกใจสักคน นพคุณจะช่วยหาให้ เธอประชดว่าอยากได้ผู้ชายบุคลิกดูดี ชาติตระกูลดี ประเภทควงไปไหนไม่อายใคร เรียกเงินเดือนเท่าไหร่ก็ยอมจ่าย นพคุณเสียงเข้ม
“แบบนั้นคงไม่ใช่เลขาแล้วมั้ง”
“คุณทำได้ ฉันก็ทำได้ สมัยนี้เขาไม่ถือกันแล้ว”
“ไม่กลัวคนนินทาเหรอ”
“นินทาว่าฉันได้เลขาเป็นผัวน่ะเหรอ น่าตื่นเต้นดีออกค่ะ”
นพคุณไม่พอใจ บอกผู้ชายเจ้าชู้คนสรรเสริญ แต่ถ้าผู้หญิงทำเขาหาว่าสำส่อน สิรินทร์โวยที่สังคมไม่ยุติธรรม มนุษย์ผู้ชายถึงทำร้ายผู้หญิงตลอด นพคุณข่มในที
“คุณน่าจะภูมิใจนะที่ผมไม่ได้บังคับให้อยู่แต่
ในครัวหรือบนเตียงเท่านั้น ให้ออกมานั่งทำงานมีเกียรติ ชี้นิ้วด่าใครก็ได้ในที่ทำงาน ผมว่าคุณกลับไปนั่งที่โต๊ะ แล้วคิดหาคำขอบคุณสวยๆให้ผมคืนนี้ดีกว่า”
นพคุณเดินหัวเราะออกไป สิรินทร์เข่นเขี้ยวว่าเขาเห็นแก่ตัว
ความร้ายกาจของนพคุณยังไม่หมด เขาสั่งลูกน้องให้สั่งสอนองอาจไม่ต้องถึงตาย เอาแค่ทำมาหากินไม่ได้ก็พอ...
ในขณะที่มธุรสได้เงินจากเดชเดินยิ้มเข้ามาในห้างสรรพสินค้า ไม่สนใจว่าเบื้องหน้าจะประสบปัญหาอะไร...ส่วนเฟื่องทองนอนร้องไห้ปล่อยตัวทรุดโทรมเพราะตามหาวีระไม่เจอ พอมธุรสโทร.มาก็คิดว่าเป็นวีระ กรอกเสียงไปว่า
