ตอนที่ 11
มธุรสไม่กลัว ทันใดมีโทรศัพท์เข้ามาบอกว่าพิมพ์รสกำลังจะคลอด เธอตกใจรีบกลับ พอดีนพคุณเดินเข้ามา เห็นมธุรสเดินผ่านไม่ทักทายก็หาว่าไม่เห็นหัว สิรินทร์แดกดัน
“หามันไม่เจอล่ะสิถึงได้หงุดหงิดยังงี้ ฮึ หวังว่าคงไม่ถึงขั้นใช้บริการสำนักงานนักสืบหรอกนะ” นพคุณหัวเราะเยาะหยัน
“อนงค์เขามีค่ามากมายจนนักธุรกิจหญิงแกร่งของเมืองไทยหวั่นไหวขนาดนี้เลยเหรอ”
สิรินทร์โวยว่าตนเป็นเมียมีสิทธิ์หึง นพคุณบอกมีสิทธิ์แต่ไม่จำเป็นต้องลดตัวมาเต้นเร่าๆมันคนละชั้น เธอสวนขนาดคนละชั้น เขายังลงต่ำไปหา สิรินทร์ยื่นคำขาดให้เลิกกับอนงค์แล้วจะยอมให้เขามีนางบำเรอได้ นพคุณหัวเราะในลำคอ มองหน้าอย่างคนที่อยู่เหนือชั้นกว่า
ooooooo
ดัมพ์มารับนิธิมา เธอรีบเดินอย่างร้อนใจจนขาพลิก เขาปรี่เข้าประคองแซวว่าบาดเจ็บไปจะไม่ทันเห็นหน้าหลาน หญิงสาวค้อนขวับแล้วมองมือเขาที่ไม่ยอมปล่อยไหล่ที่ประคอง
ทั้งสองมาถึงเห็นชัยพรยืนร้อนรนอยู่ก็รีบถามว่าพิมพ์รสคลอดหรือยัง เขาส่ายหน้าไม่กล้าสบตาดัมพ์ นิธิมาถามว่าทำไมถึงคลอดก่อนกำหนด ล้มหรือเปล่า ดัมพ์ถามซ้ำว่า
“นายทำอะไรยัยพิมพ์หรือเปล่า”
“อย่าหาเรื่องกันดีกว่า อาดัมพ์มองผมในแง่ดีบ้างสิ”
“นายอย่าปิดฉันเลย ฉันเลี้ยงแกมา แค่เห็นตาแกฉันก็เดาได้แล้วว่ามีอะไรปิดบังฉันอยู่”
“ถ้าพิมพ์ทำอะไรให้คุณชัยไม่สบายใจก็บอกดิฉันเถอะ ดิฉันจะได้ช่วยเตือนยัยพิมพ์ให้”
ดัมพ์ดึงชัยพรจะหาที่คุย ก็พอดีเฟื่องทองโทร.เข้ามา ดัมพ์บอกนิธิมาว่า พอจะรู้แล้วว่าต้นเหตุมาจากใคร...
เฟื่องทองโทร.จากที่บ้าน พยายามยุชัยพรให้ตัดสินใจไปเรียนต่อ อย่าไปสนใจผู้หญิงที่นอนกับเราง่ายๆเพื่อเอาลูกมาต่อรองสมบัติเรา วีระทนไม่ไหวดึงโทรศัพท์ไป
“เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งเรื่องชาวบ้านซะที คุณยิ่งพูดผมก็ยิ่งเห็นความอิจฉาของคุณ มันน่าขยะแขยงมากเวลาส่องกระจก คุณมองไม่เห็นความชั่วช้าในตัวคุณบ้างเลยเหรอ”
“ว่าฉันชั่วเหรอ ฮึ ดูนี่ ข้าวของบ้านช่องเงินที่คุณใช้จ่าย มาจากความชั่วของฉันหรือเปล่า เคยสำนึกไหม” เฟื่องทองชี้กราดไปทั่วบ้าน
“ถ้าพูดจาลำเลิกบุญคุณกันแบบนี้ ผมจะไม่อยู่กับคุณ ผมเคยรับราชการ คุณก็ให้ผมลาออกมาช่วยทำธุรกิจ ผมไม่น่าเชื่อคุณเลย”
“แล้วคุณเคยช่วยฉันรึเปล่า”
“ผมไม่ช่วย เพราะผมทนวิธีการหาเงินด้วยความสกปรกตอแหลของคุณไม่ได้ต่างหาก”
“ไปเลย...แล้วอย่ากลับมานะ จะได้รู้ว่าอดตายเหมือนหมาข้างถนนน่ะมันเป็นยังไง”
เฟื่องทองโวยวายลั่น มองสามีเดินปึงปังออกไป ฟ้าทองรีบหลบออกไปไม่อยากโดนหางเลข
ชุดาเข้ามาหาฟ้าทอง แขวะให้หัดปีนต้นงิ้วไว้ ตายไปจะได้ปีนเก่ง ฟ้าทองสวนกลับ










