เรือมนุษย์
ตอนที่ 11
ชุดากลับเข้าบ้าน วันทำทีตกใจนึกว่าไม่มีใครกลับเลยไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้ ชุดาหมั่นไส้พูดเยาะๆว่า ถ้าวันใดที่วีระไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ป้าอาจถูกไล่ออกไปด้วยก็ได้ วันไม่เข้าใจ
“ป้าไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งทำเป็นไม่รู้ น้าเฟื่องกับน้าวีอาจจะเลิกกัน ถูกนังกากีสีทองแย่งผัว ฉันคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่านังกากีคนนั้นเป็นใคร”
“เฮอะ อย่าเป็นเอ็งก็แล้วกัน”
ชุดาหันมาถามวันอย่างจริงจัง “หลังจากน้าวีลาออกจากราชการมา น้าวีไม่มีอะไรติดตัวเลยจริงๆเหรอ น้าเฟื่องถึงได้ลำเลิกบุญคุณบ่อยๆ”
“นังชุ...ผัวกันเมียกัน มีหรือที่เขาจะไม่แบ่งปันอะไรให้กัน คุณเฟื่องทองน่ะมีนิสัยชอบข่มผัว ก็เลยลำเลิกบุญคุณบ่อยๆ ก็แค่อยากให้ผัวอยู่ในโอวาท แต่ความอดทนของคนมันมีขีดจำกัดโว้ย...จริงๆแล้วก็รักจนพรากจากกันไม่ได้ คุณเฟื่องก็ภูมิใจว่ามีผัวซื่อสัตย์ คงเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะคุยอวดเพื่อนๆได้น่ะ”
“แต่วันนี้อาจจะไม่ได้แล้วใช่ไหมป้า”
“ก็ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเล้ย ใครแย่งผัวคนอื่นเนี่ย มันผิดศีลมันบาป ทำมาหากินไม่ขึ้นหรอก บาปไม่ตกแก่ตัวเองก็ตกแก่ลูกหลาน”
“แสดงว่าที่น้าเฟื่องพูดว่าน้าวีมีแต่ตัวก็ไม่จริงใช่ไหมป้า”
“เออ สมบัติใหญ่ๆ พวกที่ดิน บ้านที่คุณเฟื่องไปยึดมาน่ะ โอนเป็นชื่อคุณวีเยอะแยะ แกถึงให้คุณวีออกจากราชการไง จะได้ไม่แปดเปื้อนแล้วก็ไม่ถูกตรวจสอบ”
ชุดาตาโตมีเลศนัย
ooooooo
ระหว่างนั้นวีระกับฟ้าทองเดินซื้อเสื้อผ้าในห้างสรรพสินค้า นพคุณเห็นเข้าทักทายวีระ ทั้งสองหัวเราะให้กันที่ตอนนี้มีชีวิตคล้ายกัน เข้าทำนอง...
พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น...แต่ไม่เพียงนพคุณคนเดียวที่อยู่ในห้างฯ ยังมีรัศมีที่จับตามองและถ่ายภาพเก็บไว้
ฟ้าทองเริงร่ามีความสุข วาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างเปิดเผยกับวีระ...
เมื่อฟ้าทองหอบหิ้วถุงเข้าบ้าน ชุดามองเหยียดจะตามขึ้นไปหาเรื่องบนห้อง วันปรามก็ไม่ฟัง ชุดาเผยให้ฟ้าทองรู้ว่า ตนรู้ว่าเธอหักหลังเฟื่องทอง ฟ้าทองไม่พอใจขู่ถ้ายังยุ่งเรื่องของตน ระวังจะไม่มีที่ซุกหัวนอน
ด้านนพคุณที่รู้เวลาการทำงานขององอาจ จึงดอดมาหาอนงค์ที่บ้าน เธอตกใจมากขอร้องเขาเลิกยุ่งกับชีวิตตน เขาไม่ยอม บอกว่าเขารักเธอและขอให้กลับไปอยู่ด้วยกัน อนงค์ยืนกรานว่าเธอรักองอาจ พอดีองอาจโทร.เข้ามา เธอรีบรับสาย
“วันนี้โชคดี ได้เหมาไปพัทยา พี่เลยไม่อยากวิ่งต่อ ตอนนี้อยู่หน้าปากซอยบ้าน นงอยากทานอะไรไหมจ๊ะ”
“ไม่จ้ะ พี่รีบกลับมาเถอะ รีบมานะ...” อนงค์พูดให้นพคุณได้ยิน
