เรือมนุษย์
ตอนที่ 11
“แล้วมึงจะรู้ว่ามึงไม่ได้ผุดได้เกิดแน่...” เดชคำรามลอดริมฝีปาก
ooooooo
นิธิมากับดัมพ์นั่งกินข้าวร้านอาหารเล็กๆริมทาง ดัมพ์เล่าเรื่องที่มธุรสพูดกับตนเมื่อเช้าว่าจะบังคับนิธิมาไปอยู่บ้านเดช ตนโทร.ไปเช็กกับถวิลรู้ว่าเดชจัดห้องรอไว้แล้ว นิธิมาฟังแล้วเครียด แสดงว่าเรื่องที่เดชจะพูดคงเป็นเรื่องนี้ ดัมพ์สีหน้าเป็นกังวลมาก
“ผมเป็นห่วงคุณ อย่างที่ผมเคยบอก คนอย่างพี่เดชถ้าอยากได้อะไรแล้วเขาไม่พลาดแน่ ดูแลตัวเองด้วยนะครับคุณนิ...” ดัมพ์เอื้อมมือไปแตะหลังมือหญิงสาว ทั้งสองยิ้มให้กำลังใจกัน
ระหว่างนั้น เดชโทร.ถามนิสาเลขาของดัมพ์ว่าเขามักจะทานอะไรตอนกลางวัน นิสาอึกอักงงๆ กว่าจะตอบว่าเขามักจะทานง่ายๆพวกอาหารจานเดียว...เดชขึ้นมารอที่ห้องทำงานของนิธิมา รอพนักงานชงกาแฟมาให้ แต่พอนานก็ต่อว่า พนักงานพูดอย่างอ่อนน้อมว่าต้องทำตามคิวเป็นคำสั่งของผู้จัดการ เขาจึงโวย
“นี่ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร เธอรู้ไหมไอ้กาแฟยี่ห้อนี้ฉันเป็นคนนำเข้าเอง...รู้ไว้ซะด้วยว่าฉันคือนายเดช พงษ์สุภาพ เจ้านายของพวกแก...”
พนักงานหน้าซีดทำอะไรไม่ถูก...ศรีวิไลรีบไปดักรอนิธิมาหน้าลิฟต์ เพื่อบอกว่าระเบิดลงใหญ่แล้ว พอนิธิมาเดินเข้ามา เดชก็แดกดัน
“อร่อยไหม อาหารจานเดียว”
“ถ้าใช้จานอาหารมาแบ่งแยกศักดิ์ศรีของคนนิจะไม่คุยด้วย”
“ก็แค่ถาม กินข้าวจานเดียวห้านาทีก็เสร็จ แต่นี่ให้รอตั้งนานจนต้องมารอคุณนิที่นี่”
นิธิมาไม่ค่อยพอใจให้เขาคุยธุระมาเลย เขาดึงเธอออกไปถึงหน้าลิฟต์ นิธิมาสะบัดมือออกให้เขาคุยตรงนี้ได้เลย เขาโวยเสียงแข็ง
“หน้าลิฟต์เนี่ยนะ...”
“จะตรงไหนก็ไม่สำคัญหรอก”
“แล้วตรงไหนสำคัญ”
“มันไม่เกี่ยวกับสถานที่ มันขึ้นอยู่กับท่าทีและความบริสุทธิ์ใจต่อกันต่างหาก”
“รู้แล้วใช่ไหมว่าคุณนิต้องไปอยู่บ้านผม” เดชแจ้งความจำนงเชิงบังคับ
“นิยังไม่ตกลง ถ้านิไม่ไปคุณเดชจะไม่ดูแลพิมพ์กับลูกเหรอคะ ไม่ต้องห่วงนะ ไม่มีใครตำหนิคุณเดชได้หรอก นิเชื่อว่ายัยพิมพ์เด็ดเดี่ยวพอที่จะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว...อยากให้คุณเดชเข้าใจเสียใหม่ เงินไม่ได้เป็นพระเจ้าของทุกคนเสมอไป ขอโทษค่ะนิเป็นลูกจ้างเขา นิยังต้องทำงาน”
นิธิมาเดินกลับห้องทำงาน ปล่อยเดชโมโหฟึดฟัดอยู่ลำพัง
ooooooo
เดชไม่รอช้ากลับถึงบริษัทก็โทร.ไปโวยวายมธุรส ซึ่งเฝ้าพิมพ์รสอยู่ที่โรงพยาบาล
“อะไรนะคุณเดช ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ อย่ากังวลไปเลย ยัยนิน่ะ ดิฉันสั่งคำเดียวแกก็ต้องทำแล้วล่ะค่ะ”
“แน่ใจนะ...”
“แน่ใจสิ ยิ่งถ้าคุณเดชให้หลักประกันแก่ยัยพิมพ์เท่าไหร่ ดิฉันก็จะร่วมมือกับคุณเดชมากเท่านั้น...”
