ร้อยป่า
ตอนที่ 15
หลังจากเหตุการณ์สงบลงโดยไม่มีใครเลือดตกยางออก แป๋วได้ทีตำหนิพ่อเลี้ยงอิทธิเพื่อตอกย้ำทำให้ตัวเองน่าไว้วางใจ
“แป๋วรู้นะคะว่าพ่อเลี้ยงไม่ไว้ใจแป๋ว ทีนี้ก็รู้แล้วสิคะว่าคิดผิด”
“อาขอโทษ อาอาจเสียมารยาทกับแป๋วไปบ้าง”
“ไม่ต้องให้ใครคอยตามแป๋วแล้วนะคะ”
“ตั้งแต่วันนี้แป๋วจะมีอิสระเต็มที่”
“ดีค่ะ” แป๋วตีเนียนเดินกลับห้องพักไป อิทธิมองตามอย่างสองจิตสองใจแล้วหันมาสั่งไอ้เชิด
“คอยดูแป๋วอยู่ห่างๆ ยังไงฉันก็ไม่ไว้ใจเด็กคนนี้”
เวลานั้นเองที่บ้านพักของเสือ ช้างอยู่กับผู้ใหญ่เทิ้ม สองคนบ่นเป็นห่วงแป๋วมากอยากให้ปฏิบัติการสายลับพิทักษ์ไพรจบลงโดยเร็ว พอเห็นเดชขับรถมาจอดแต่ในรถไม่มีเสือ มีแค่แสวงกับแสงทอง ช้างรีบถามเพราะนึกว่าเกิดอะไรกับเพื่อนรัก
“เสือล่ะ”
“ยังซุ่มอยู่แถวบ้านพ่อเลี้ยงครับ ไอ้แคนกับไอ้โจ้ล่ะพี่ จะให้พวกมันผลัดเวรไปอยู่กับพี่เสือ”
“สองคนนั่นลงพื้นที่ช่วยชาวบ้านดับไฟป่า เดี๋ยวพี่ไปเอง”
“ผมไปด้วยครับ อยู่กันหลายคนจะได้ช่วยกัน” ผู้ใหญ่เทิ้มเสนอตัว ช้างไม่ขัดข้อง แต่เดชให้ข้อมูลว่าพี่เสือย้ายที่ซุ่ม พี่ช้างต้องโทร.ถามก่อนว่าอยู่ตรงไหน
“พ่อเลี้ยงขู่จะยิงพวกเรา ช้างระวังตัวล่ะ”
“รับทราบครับพี่แหวง”
จากนั้นช้างขับรถพาผู้ใหญ่เทิ้มออกไป แสวงหันมาบอกแสงทอง
“คุณอยู่บ้านเสือนะครับ พวกผมจะคุ้มครองคุณเอง”
“ฉันไม่อยู่เป็นภาระนานหรอก” แสงทองพูดแปลกๆ แต่ทั้งแสวงและเดชไม่มีใครเอะใจ
ooooooo
หลังจากพ่อเลี้ยงอิทธิให้อิสระเต็มที่ แป๋วถือโอกาสเดินสำรวจรอบบ้านโดยมีไอ้เชิดตามดูอยู่ห่างๆ หญิงสาวรู้ทันทีว่าความจริงพ่อเลี้ยงไม่ได้ไว้ใจเธออย่างที่พูด จึงค่อนข้างระวังตัวไม่แสดงพิรุธว่าเธอต้องการค้นหาหลักฐาน
ขณะเดินผ่านห้องโน้นห้องนี้ไปเรื่อย แป๋วแอบสังเกตว่าห้องหนึ่งมีกุญแจคล้องประตูปิดล็อกแน่นหนา พาให้สงสัยว่าในห้องอาจเก็บหลักฐานสำคัญที่เธอตามหา
แป๋วหยุดยืนมองอย่างใช้ความคิด พลันเสียงอิทธิเรียกเธอดังขึ้นทางด้านหลังเล่นเอาเธอสะดุ้งเฮือก
“ขวัญอ่อนจริง”
หญิงสาวรีบเก็บอาการแล้วทำทีถามเรื่อยเปื่อย “นี่ห้องอะไรคะ”
“ห้องเก็บเมล็ดพันธุ์ข้าวโพด”
“เมล็ดพันธุ์ข้าวโพดนี่เหมือนเม็ดข้าวโพดที่เป็นฝักๆรึเปล่าคะ”
“คนละอย่างกันเลย”
“งั้นหน้าตามันเป็นยังไงคะ ขอแป๋วดูได้ไหม”
“อย่าเลย ในห้องมันอับ”
“เปิดประตูอากาศก็ถ่ายเทค่ะ”
“ไว้หน้าปลูกข้าวโพดแป๋วก็เห็นเองว่าเมล็ดพันธุ์หน้าตาเป็นยังไง”
“พ่อเลี้ยงไม่อยากให้แป๋วเข้าไป เก็บความลับไว้ในห้องเหรอคะ”
“อาไม่มีความลับ” อิทธิยืนยันคำพูดด้วยการหยิบพวงกุญแจที่พกติดตัวออกมาแล้วใช้กุญแจดอกหนึ่งไขประตูห้อง แป๋วจ้องมองกุญแจดอกนั้นอย่างจดจำ จากนั้นก็ก้าวตามอิทธิเข้าไปข้างในและทำเป็นสนใจเมล็ดพันธุ์ข้าวโพด แต่ความจริงแอบมองตู้เก็บของที่น่าสนใจกว่า
“พ่อเลี้ยงซื้อเมล็ดพันธุ์มาจากไหนคะ”
“Dealer อาขายต่อให้ชาวบ้านอีกที”
“พ่อค้าคนกลางนี่เอง”
“เมื่อกี้ลูกค้าโทร.มาสั่งไม้ เราต้องส่งของมะรืนนี้”
“คราวนี้แป๋วขอขับรถนำรถขนไม้ซุงเองนะคะ เหยียบย่ำอุดมการณ์ของเสือไปเรื่อยๆ จนกว่าเสือจะยอมแพ้”
“อาเชื่อมือแป๋ว เราออกไปกันเถอะ”
