ร้อยป่า
ตอนที่ 15
แต่ขณะนั้นแป๋วยังคงวางเฉยทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็ง อยากรู้ว่าใครกันดึงไส้ตุ๊กตาออกมา แล้วทำเพื่ออะไร
“งั้นเรามาดูกันว่าทำไม”
พ่อเลี้ยงอิทธิฉีกตุ๊กตาขาดกระจุยด้วยท่าทีโมโห เผยให้เห็นกล้องจิ๋วอยู่ข้างใน
“ใครสอดแนมพ่อเลี้ยงคะเนี่ย”
“ก็นังลูกนอกคอกของอาน่ะสิ แต่อาไม่เชื่อว่าแสงทำคนเดียว แป๋วล่ะเชื่อมั้ย”
“แป๋วไม่มีความเห็นค่ะ”
อิทธิโกรธตาลุกวาวจ้องมองหญิงสาวที่ไม่ยอมรับสารภาพ
พลันได้ยินเสียงลูกน้องด้านนอกโวยวายเอ็ดอึง เชิดชะเง้อดูแล้วบอกพ่อเลี้ยงว่า
“ไอ้เสือบุกมาครับ”
“แกไปเอาตัวแสงมา ฉันจะเคลียร์รวดเดียวให้จบ” พูดแล้วพ่อเลี้ยงอิทธิกระชากแป๋วลุกขึ้น แป๋วยังทำไก๋ถามว่าตนทำอะไรผิด แต่อิทธิไม่ฟังรั้งเธอไปหน้าบ้าน
ooooooo
เสือ แสวง และเดชเผชิญหน้ากลุ่มลูกน้องพ่อเลี้ยงอิทธิที่กางกั้นไม่ให้ล่วงล้ำเข้าไปภายในบ้าน ไม่ช้าอิทธิก็ลากแป๋วออกมา
“ไอ้เสือ! แกมาเอากล้องคืนสินะ”
อิทธิทิ้งกล้องสอดแนมในมือลงพื้นแล้วกระทืบมันแหลกคาตีน แสงทองซึ่งถูกไอ้เชิดคุมตัวมาเห็นกล้องพังก็รู้ทันทีว่าแผนแตกแล้ว พ่อเธอจับได้!
แสงทองรีบสะบัดหนีจากไอ้เชิดไปยืนในกลุ่มของเสือ อิทธิจ้องลูกสาวอย่างโกรธแค้น
“ฉันคิดไม่ผิด แกร่วมมือกับไอ้เสือ”
“ก็เขาเป็นพ่อของลูกแสง”
“เมื่อคืนแกแอบค้นตู้เก็บของ”
“ค่ะ” แสงทองรับผิดแทนแป๋ว
“แกลืมล็อกลิ้นชักฉันเลยจับได้ พอคนใช้มาบอกว่าลิ้นชักไม่ได้ล็อกฉันก็สำรวจรอบบ้าน แล้วก็เจอไส้ในตุ๊กตาบนพื้น”
“ค่ะ แสงเอากล้องซ่อนในตุ๊กตา”
“ไอ้เสือมันเอากล้องมาให้แกตอนไหน”
“เขาใส่ในกระเป๋าเสื้อผ้าธนิษฐาให้แสงไปเอามา”
อิทธิไม่เชื่อคำพูดทั้งหมดของลูกสาว จ้องมองจับผิดแป๋วว่ามีเอี่ยวด้วยหรือเปล่า แต่แสงทองก็เล่นละครรับผิดอยู่คนเดียว
“ทีแรกธนิษฐาจะไม่ให้กล้อง เพราะโกรธแสงที่แย่งคุณเสือจากเขา”
“แล้วที่ไอ้มิ่งหายไปก็ฝีมือแกงั้นเหรอ”
“เมื่อคืนผมแอบเข้ามาหาคุณแสงทอง คนของพ่อเลี้ยงมาเห็นผมเลยต้องกำจัด” เสือช่วยแสงทองโกหก
“ไอ้เสือ! แกกล้าเข้ามาเหยียบจมูกฉันถึงในบ้าน” อิทธิโกรธมาก ส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่มีอาวุธครบมือล้อมพวกเสือ แต่เสือกับลูกทีมก็ชักปืนเตรียมสู้
“ถ้าคนของพ่อเลี้ยงยิง คนของผมก็ยิงเหมือนกัน”
สองฝ่ายเอาปืนจ่อกันดูเชิงว่าใครจะเปิดฉากยิงก่อน
“พ่อเลี้ยงเลือกเอา จะตายพร้อมกันตรงนี้หรือถอยไปตั้งหลักแล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่”
“แกไปซะ อย่ามาวนเวียนแถวหน้าบ้านฉันอีก ไม่ยังงั้นฉันจะยิงทิ้ง”
พวกเสือค่อยๆเดินถอยหลังโดยมีแสงทองอยู่ในวงล้อม เมื่อทุกคนออกไปแล้วแป๋วแอบโล่งใจ
ครั้งนี้เป็นเพราะแสงทองแท้ๆพวกเสือถึงปลอดภัยรวมทั้งแป๋วด้วย เสือขอบคุณเธอที่ช่วยรับผิดแทนแป๋ว
“แสงอยากทำความดีให้คุณจดจำค่ะ”
“รีบไปเถอะ พ่อเลี้ยงขู่จะยิงพวกเรา” แสวงเร่ง
“พี่แหวงพาคุณแสงทองกลับบ้านนะครับ ผมจะหาที่ซุ่มใหม่ใกล้ๆ เผื่อแป๋วต้องการความช่วยเหลือจะได้บุกเข้าไปทัน”
“ผมจะอยู่กับพี่เสือ”
“ไม่ต้อง ผลัดเวรให้คนอื่นมามั่ง”
เดชรับคำแล้วเตรียมขึ้นรถ แต่จู่ๆแสงทองก็เข้ามาสวมกอดเสือ
“ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ”
“คุณรีบขึ้นรถเถอะ”
แสงทองมองเสืออย่างอาลัยอาวรณ์ก่อนขึ้นรถ เสือไม่ได้เฉลียวใจคำพูดและสายตาของหญิงสาวเพราะมัวแต่จะรีบหาที่ซ่อนตัวใหม่เพื่อคอยปกป้องคุ้มครองแป๋ว
ooooooo
