ระบำมาร

วันต่อมาถวิกามาทำงาน เห็นสายตาพนักงานที่มองแล้วซุบซิบกันก็รู้สึกว่าเม้าท์เรื่องตนแน่ พอเจอหน้าโสภา เธอก็ทักว่าหนีงานไปเที่ยวทะเลกับรัชดามีความสุขมากไหม ถวิกาหน้าเสียปฏิเสธว่าเมื่อวานตนไม่สบายนอนซมอยู่ที่คอนโด โสภาไม่เชื่อตำหนิที่ถวิกามีแฟนอยู่แล้วยังคบซ้อน เธอยืนยันว่าไม่เคยคิดอะไรกับรัชดาเลย

“ไม่คิดอะไร แต่จ้องตากันอย่างกับปลากัด!” โสภาเหน็บ แล้วเล่าว่าเห็นทั้งสองถกเถียงกันในห้องกาแฟ ถวิกาตกใจคิดว่าโสภาได้ยินที่รัชดาว่าตนเป็นคนพิมพ์บัตรสนเท่ห์

“พี่โสภารู้แล้ว! หนู...หนู...”

“เธอไม่ต้องแก้ตัว ถึงพี่ไม่ได้ยินว่าเธอคุยอะไรกับคุณรัชดา แต่พี่ก็ดูออก เธอกับคุณรัชดาชอบกัน! เธอก็รู้ว่าคุณชลิตาเกลียดคุณรัชดามากแค่ไหนแต่เธอยังไปคบเขา เธอหักหลังเจ้านาย!”

“เพราะเหตุนี้เองพี่โสภาถึงดูโกรธหนู หนูไม่มีวันหักหลังผู้มีพระคุณค่ะ เมื่อวานหนูอยู่คอนโดจริงๆ ไม่ได้ไปกับคุณรัชดา” ถวิกาหันไปเห็นอัสดมยืนหน้าบึ้งตึงมองอยู่

อัสดมเรียกถวิกามาคุยในห้อง เขาต่อว่าที่เธอทำให้เป็นห่วง ที่แท้ไปกับรัชดา ถวิกาต้องแก้ตัวว่าถูกรัชดาจับตัวไปจริงๆ แล้วเธอหนีลงจากรถได้ตอนรถติดไฟแดง ตอนนั้นตนขวัญเสียมากจึงไม่ได้กลับไปหา โทรศัพท์ก็ตกอยู่ในรถรัชดา ไม่ทันไรรัชดาหน้าตาร้อนใจเข้ามาบอกว่าได้ข่าวคนเม้าท์ว่าเราไปทะเลด้วยกัน

อัสดมหันขวับมามองหน้าถวิกาที่โกหก

ถวิกาแถต่อว่า “คุณมาโกหกให้ฉันเสียหายทำไมคะ ฉันไม่ได้ไปทะเลกับคุณซะหน่อย”

“กลัวคุณอัสดมรู้แล้วความลับจะแตกเหรอไงคุณ”

ถวิกาใจเสียกลัวแผนแตก รีบดึงรัชดาออกไปคุยที่อื่น อัสดมโมโหมาก...ถวิกามาทะเลาะกับรัชดาต่อในห้องทำงานเขา โวยให้เขาไปบอกอัสดมว่าตั้งใจพูดให้ตนเสียหาย ชายหนุ่มอ้างว่าไม่ชอบโกหก และบอกว่า

ที่ทำเป็นการช่วยเธอทางอ้อม ไม่อยากให้เธอเป็นเมียน้อย ส่วนที่โดนเม้าท์ตนจะแก้ข่าวให้ ถวิกาไม่ต้องการความช่วยเหลือเพราะจะให้แฟนมาแสดงตัว รัชดาดักคอ

“แสดงตัวว่าเป็นกะเทยน่ะเหรอ!”

ถวิกาหน้าเหวอ เขารู้ได้อย่างไร รัชดาเล่าว่าวันที่ไปส่งเธอเห็นโจเดินเล่นมือถือ ท่าทางเป็นตุ๊ดแน่ๆ จึงแกล้งบีบแตรให้ตกใจ เท่านั้นเขาก็แต๋วแตกมากขึ้น ...ถวิกาไปไม่ถูกแก้ตัวไม่ได้อีก

โสภาโทร.รายงานชลิตาว่าถวิกากับรัชดาคบกัน ตนจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองเพราะเป็นคนพาถวิกามาทำงาน จะบีบให้เธอลาออก ชลิตาบอกก่อนไล่ออกให้พาถวิกามาหาตน