ระบำมาร

“เมื่อคืนดินเนอร์กับคุณอัสดมเป็นยังไงบ้างคะ” สาทินีตอบทันควันให้เลิกไลน์หา ถวิกาตอบกลับว่า ตนหวังดีกับเธอ...ด้วยความที่สาทินีเข้าใจว่าเป็นโสภา จึงโทรศัพท์หาชลิตาให้บอกเลขา อย่าไลน์มาหาตนอีก

ชลิตางงมากและไม่เชื่อ สาทินีให้บอกโสภาไม่ต้องทำเป็นหวังดีส่งข้อมูลอัสดมมาให้อีก ถ้าตนอยากเจอเขา ตนนัดเองได้ ชลิตาสวนอย่างมั่นใจว่าโสภาไม่ทำอะไรนอกเหนือคำสั่งแน่ สาทินีพูดทิ้งท้ายก่อนวางสายว่า เราต่างคนต่างอยู่ อย่าล้ำเส้น...ชลิตาเริ่มรู้สึกว่ามีหนอนบ่อนไส้

ถวิกาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมาหารัชดาหน้าบังกะโล เห็นสร้อยเส้นหนึ่งห้อยอยู่ตรงระเบียง เป็นสร้อยมีจี้รูปดาวทะเล ถวิกาอมยิ้มเก็บสร้อยเดินมาหารัชดาที่ชายหาด เขาบอกเธอว่าเขาไม่อาจเอาซากดาวทะเลใส่ขวดโหลให้ได้ จึงไปเดินซื้อแถวนี้มาให้แทน หญิงสาวซึ้งใจ

“จี้ดาวทะเลเส้นนี้ จะเป็นตัวแทนสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่ถูกทอดทิ้ง ฉันจะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลยค่ะ” ถวิกาสวมสร้อยแต่ไม่ถนัด รัชดาจึงช่วยติดตะขอให้ และกล่าวอย่างอ่อนโยน

“ไม่ว่าชีวิตคุณผ่านอะไรมา ให้คิดซะว่าคุณก้าวข้ามมันมาแล้ว โลกนี้ยังมีสิ่งดีๆรออยู่”

“ครอบครัวคุณต้องอบอุ่นมากเลยนะคะ คุณเป็นคนมองโลกแง่ดีมาก ต่างกับฉันเลย ฉันเป็นพวกมองโลกแง่ร้าย ฉันเป็นคนใจร้าย”

“เด็กผู้หญิงที่ร้องไห้เพราะดาวทะเลตาย ไม่มีทางโตมาเป็นผู้หญิงใจร้าย คุณเห็นค่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่คนอื่นเหยียบย่ำ”

“คุณอย่ามองฉันแง่ดีนักเลยค่ะ คุณอาจจะผิดหวัง”

“จริงอยู่ คุณทำเรื่องไม่ดีหลายเรื่อง แต่ผมเชื่อว่าคุณมีเหตุผล ลึกๆคุณเป็นคนดี”

ถวิกาซาบซึ้งใจที่มีคนเห็นความดีของตน...

ในขณะที่อัสดมมาถึงบริษัท ให้โสภาโทร.ตามถวิกา ทำทีบ่นว่าลางานไม่แจ้งล่วงหน้า ยิ่งพอรู้ว่ารัชดาก็ยังไม่มาทำงานยิ่งหงุดหงิด

ด้านรัชดาขับรถพาถวิกากลับกรุงเทพฯ แวะปั๊มน้ำมันให้เธอเข้าห้องน้ำ เธอเย้าให้เขาคอยระวังอย่าให้ใครกระชากสร้อยตน เพราะมันเป็นของรักของหวง ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้น หัวใจฟูฟ่อง แต่แล้วต้องเตือนตัวเองว่า เธอมีแฟนแล้ว

ถวิกาให้รัชดาส่งที่ริมถนนใกล้คอนโด เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าพักที่ไหน เธอขอบคุณที่เขาให้สร้อย แต่ขอเรียกว่าปลาดาวเพราะชอบชื่อนี้ แล้วก็เผลอพูดไปว่าเธอมีไลน์ชื่อปลาดาว

“คุณคือปลาดาว! คุณส่งไลน์ไปให้พี่สาวผม...คุณแอบช่วยพี่ผมทำไม คุณก็ไม่ได้ชอบพี่ผมนี่ คุณต้องการอะไรจากพี่นี!”

ถวิกาหน้าเจื่อนไม่รู้จะตอบอย่างไร เดินจ้ำหนี ทุกข์ใจอย่างมากว่าเขาต้องเกลียดตนแน่...รัชดากลับถึงบ้าน จีน่าวิ่งมากอดซักถามพ่อไปไหนมา รัชดาเล่าตามตรงว่าไปกับถวิกา มีธุระต้องคุยกัน สาทินีได้ยินก็เอะใจว่าน้องชายคงชอบถวิกา