ตอนที่ 6
หมอนุสราให้ภูผาไปเริ่มใหม่ที่ไร่ของลุงวัฒน์ ลองเปลี่ยนชีวิตใหม่ดู เผื่อว่าโลกของเขาจะดีขึ้น
ภูผามีความหวังขึ้นมา ถามป้าหมอว่าตนจะพาอาม่าไปอยู่ด้วยได้ไหม แต่พอภูผาไปชวน อาม่าไม่ไป บอกว่าไม่อยากไปเป็นภาระให้ภูผากังวล เขาจะได้ทำงานเต็มที่ อาม่าจะกลับไปอยู่บ้านพักคนชราตามเดิม
ภูผาพาอาม่าไปส่งที่บ้านพักคนชรา อาม่าดีใจที่ได้อยู่ห้องเก่าเตียงเดิมกับเพื่อนๆที่คุ้นเคย แต่พอภูผาไปอาม่าก็เอาของออกจากกระเป๋าน้ำตาไหลพราก...
ooooooo
ภูผาบ่ายหน้าไป “ไร่ทวีวัฒน์” ด้วยความหวังที่จะพลิกชีวิตของตนให้ได้ นั่งรถสองแถวบ่ายหน้าไปจนถึงแล้วคนขับรถตะโกนบอกจึงลงจากรถ ถามว่าไหนไร่ทวีวัฒน์ไม่เห็นเลย
คนขับชี้ไปบอกว่าต้องเดินไปอีกนิดเดียว ภูผาเดินไปจนเหนื่อยก็ไม่เจอไร่ เจอชาวบ้านถามว่าไร่ทวีวัฒน์อยู่ไหน ชาวบ้านบอกว่าเดินไปอีกนิดเดียว
ภูผาเดินไปอีกจนเหงื่อท่วม ก็เข้าสวนแตงโมที่คนงานกำลังเก็บแตงโมโยนและรับกันอย่างแม่นยำ พอเดินเข้าไปถามว่าไร่ทวีวัฒน์อยู่ไหน ลุงแสงบอกว่าก็นี่แหละไร่ทวีวัฒน์
ลุงแสงถามว่าชื่อภูผาใช่ไหม ภูผางงว่าทำไมลุงรู้ชื่อตน ลุงแสงบอกว่านายสั่งไว้แล้ว เรียกภูผาให้ตามมา ภูผาถามว่าอีกไกลไหม ลุงบอกว่านิดเดียว ภูผาทำท่าจะหมดแรง ลุงแสงจึงเรียกกานต์ให้ไปเอารถมา
ooooooo
มาถึงทางเข้าไร่ ลุงแสงบอกว่ากานต์ที่ขับรถอยู่เกเรจนถูกทางบ้านตัดหางปล่อยวัด ตนสงสารเลยเอามาอยู่ด้วย กว่าจะปรับตัวได้ก็นาน ถามภูผาว่าจะทนไหวหรือ งานที่นี่มันหนักนะ
ภูผาตอบทันทีว่า “ไหวครับ” ลุงแสงบอกว่าที่นี่ ต้องตื่นตี 4 แบกกระสอบปุ๋ย ตัดหญ้า ถามว่าไหวไหม ภูผาตอบคำเดียวว่าไหวครับ แล้วทำท่าจะอ้วกเพราะเหนื่อย
ลุงแสงพาเข้าห้องพักบอกให้พักก่อนเพราะเดินทางมาเหนื่อย ภูผาบอกว่าตนไหว แต่ขอให้พาไปไหว้ลุงวัฒน์ก่อน ลุงแสงบอกว่าลุงวัฒน์ไปต่างจังหวัดอีกหลายวันถึงจะกลับ ลุงแสงบอกให้นอนก่อนแล้วจะมาเรียก แล้วออกไปกับกานต์
ภูผาเปิดกระเป๋าเอาของออกมาจัด หยิบถุงแดงที่อาม่าเย็บให้ออกมาวาง พอล้มตัวลงนอนก็คิดถึงเรื่องที่ทะเลาะกับป๊า ถูกป๊าด่า ไล่ และสาปแช่ง กระทั่งจิกคอเสื้อจะทำร้าย
ภูผานอนน้ำตาไหล หลับตาพยายามกลั้นความเจ็บปวด เสียใจ...










