ตอนที่ 6
เวหาตระหนักว่าทอรักไม่ได้รักตนจริงเลยคิดจะเอาชนะ ชวนกินข้าวเสร็จไปเที่ยวด้วยกันนะ
“ก็ได้” ทอรักตอบอย่างไม่สนใจจนเวหารู้สึก
กินข้าวเสร็จพากันไปเข้าผับ เวหาชวนเต้นรำกันไหม บอกว่าตนหายดีแล้วและไม่มีส่วนไหนพิการด้วย
ทอรักด่าบ้าอย่างรู้ทัน บอกว่าตนเมาแล้วกลับกันดีกว่า
“อย่าเพิ่งกลับเลยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะว่างมาเจอกันอีก เรียนหมอมันหนักมาก รักก็น่าจะรู้”
“ไม่เป็นไร ว่างเมื่อไหร่ค่อยมาเจอกัน” ทอรักไปหยิบกระเป๋าที่เคาน์เตอร์
เวหาเดินไปโอบ ดันกระเป๋าออกแล้วจู่โจมจูบอย่างดูดดื่ม...ครู่เดียวทอรักเคลิ้มตามเวหาไปด้วยกัน...
ooooooo
ที่ลานหมักปุ๋ยไร่ทวีวัฒน์ ภูผาใช้จอบพลิกปุ๋ยกองหนึ่งอยู่ ทอรุ้งเข้ามาถามว่ายังไม่เสร็จหรือ ภูผาตอบแทบไม่เงยหน้ามองว่ายัง ยังเหลืออีกหลายกอง ถามว่ามีอะไรไหม ทอรุ้งบอกว่ามาตามไปกินข้าว
ภูผาบอกให้กินไปก่อนเลยตนยังไม่หิว
“มื้อนี้รุ้งอยากกินกับภูผา งั้นรุ้งไปเอาข้าวมากินตรงนี้นะ”
ภูผาถามว่ากินข้าวข้างกองปุ๋ยเนี่ยนะ กินลงหรือ ให้เธอกินไปก่อนเดี๋ยวตนหากินเอง ทอรุ้งไม่ไป ภูผาถามว่าทำไมวันนี้ดื้อ ทอรุ้งบอกเศร้าๆว่า
“พรุ่งนี้เช้าป้านุสจะมารับรุ้งกลับแล้ว”
เย็นนี้ภูผาจึงไปปูเสื่อนั่งกินข้าวกับทอรุ้งที่เนินสวย เขาถามว่า ไปแล้วจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ ทอรุ้งคาดว่าคงปิดเทอมหน้า อีกประมาณ 3 เดือน ภูผาถามว่าแล้วเสาร์อาทิตย์มาไม่ได้หรือ
“เสาร์ อาทิตย์ส่วนมากก็มีกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย อีกอย่างคุณแม่คงไม่ให้มาด้วย”
“รุ้งต้องรับผิดชอบ โทษฐานทำให้เราคิดถึง” ภูผาอุ๊บอิ๊บเห็นทอรุ้งอึ้ง ก็เสียงอ่อนว่า “เราจะปลูกแตงโมรอนะ”
“ทำไมต้องแตงโมด้วย”
“ก็แตงโมต้องปลูก 3 เดือนถึงจะโตเต็มที่ ถ้าวันไหนแตงโมเก็บขายได้ ก็แปลว่ารุ้งกำลังจะมา”
“งั้นครั้งหน้ารุ้งมา ภูผาผ่าแตงโมให้รุ้งกินด้วยนะ”
ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง...เศร้า แล้วก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน...
ooooooo










