ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

เวหาอ้างว่าสังคมของตนมันจำเป็นเรื่องหน้าตา เส็งเสียงอ่อนว่าป๊าเข้าใจแต่รออีกหน่อยได้ไหม เวหายืนยันให้ขายบ้านเก่าไปเสีย เส็งบอกว่าตอนนี้มีคนเช่าอยู่ เวหาถามว่าแล้วป๊ารู้ไหมว่าใครเช่า

เส็งลิ่วไปที่บ้านเก่าทันที เจออาม่าบอกว่าตนนี่แหละเป็นคนเช่าบ้านนี้ เส็งบอกว่าตนจะขาย อาม่าหัวเราะเยาะ บอกว่าฝันไปเถอะ ตราบใดที่ตนยังไม่ตายก็จะกอดโฉนดไว้ไม่ยอมให้ใครขายเด็ดขาด

เวหาดักคอว่าอาม่าตายก็ต้องยกให้ภูผาคนเดียว ภูผาโมโหหาว่าเวหาแช่งอาม่าจะพุ่งเข้าใส่ เส็งกันไว้ด่าว่าอย่ามาทำนักเลงต่อหน้าตน บอกอาม่าว่าภูผาเป็นคนไม่มีอนาคต ให้ไปก็เอาไปผลาญหมด สู้ยกให้เวหาดีกว่า อาม่ายืนยันว่านี่เป็นบ้านตน จะยกให้ใครเป็นเรื่องของตนไม่ต้องมาบอก เส็งอ้างว่าตนเป็นลูกย่อมมีสิทธิ์

“ลูกที่ปล่อยให้อั๊วไปอยู่บ้านพักคนชราแล้วไม่เคยไปดูแลเลยน่ะเหรอ มีแต่อาภูผาคนเดียวที่ไปรับอั๊วกลับลื้อคิดว่าอั๊วควรจะยกสมบัติให้ใครหาอาเส็ง”

เวหาบอกว่าภูผาทำดีกับอาม่าเพราะเงินที่ได้จากบ่อนใกล้จะหมดแล้วจึงจ้องเกาะสมบัติอาม่า ถ้าอาม่าหวังพึ่งมันก็เตรียมอดตายได้เลย ภูผาโต้ว่าตนนี่หรือหวังเกาะคนอื่น ตั้งแต่เด็กตนทำงานมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ถามตัวเองดูซิว่าเคยทำอะไรบ้าง

เวหาถูกโต้หน้าหงายเลยยุเส็งให้รีบไล่ภูผาออกไป ภูผาบอกว่าไล่ไม่ได้เพราะตนมีสัญญาเช่ากับลุงแดง ตราบใดที่ตนยังมีเงินจ่ายก็ไม่มีสิทธิ์ไล่ เส็งจนปัญญาทำได้แค่ขู่ว่าถ้าจ่ายช้าแม้แต่วันเดียวก็เตรียมตัวเก็บข้าวของออกไปเลย ว่าแล้วก็ผลุนผลันออกไปเลย เวหารีบตาม อาม่ากับภูผามองตามอย่างเหนื่อยใจ

ooooooo

กลับถึงบ้าน เวหาต่อว่าเส็งว่าไปยอมมันได้ยังไง ป๊ายังไม่เข็ดใช่ไหม เดือนจึงรู้ว่าสองคนไปหาเรื่องภูผามา เวหาถามหาเรื่องที่ไหน มันทำเดือดร้อนขนาดนี้แม่ยังเข้าข้างมันอีกหรือ

เดือนเตือนว่าภูผาเป็นน้องนะจะเกลียดชังอะไรกันนักหนา เวหาย้อนถามว่าแล้วมันเคยคิดว่าตนเป็นพี่ไหม แม่รักมันแต่เคยเห็นตนเป็นลูกหรือเปล่า เส็งปรามว่าทำไมพูดกับแม่อย่างนั้น

“ไม่มีใครอยู่ข้างอั๊วเลยใช่ไหม มันทำเรื่องเดือดร้อนขนาดนี้ป๊ายังอยู่ข้างมัน งั้นก็ไปเอามันกลับมา มาอยู่แทนอั๊ว อั๊วจะไปเอง”

เวหาหุนหันคว้ากุญแจรถเส็งขับพรืดออกไป เดือนบ่นว่าดูนิสัยมัน ถามเส็งว่าแล้วมันจะเอารถมาคืนหรือเปล่า ไม่ต้องขายของกันพอดี แล้วบ่นเส็ง “เฮียตามใจเวหา จนลูกมันจะเสียคนเพราะเฮียนี่แหละ”

เส็งประชดว่าต้องลูกนักเลงนั่นถึงจะดีใช่ไหม โทษว่าเพราะมันเป่าหูไม่ให้ขายบ้านคงหวังยึดบ้านหลังนั้น ไว้เอง เดือนโมโหถามว่ามองลูกในแง่ดีหน่อยได้ไหม มันช่วยเราทำงานขนาดนี้แล้วยังมองไม่เห็นความดีของมันอีก เส็งประชดว่า “ความดีที่ทำให้นักเลงมาพังร้านเนี่ยนะ!”