ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

วันนี้ทอรุ้งนัดพบภูผาที่สวนสาธารณะ ปรากฏว่าภูผามาช้ากว่านัดครึ่งชั่วโมงบอกว่าลูกค้าเยอะปลีกตัวมาไม่ได้

ภูผาเอาขนมที่ซื้อมาส่งให้ทอรุ้งบอกว่าลองกินดู อร่อยนะ ถามว่าช่วงนี้เรียนหนักหรือ ทอรุ้งบอกว่ากิจกรรมเยอะแล้วก็ใกล้สอบแล้วด้วย ภูผาบอกว่า “เราเป็นกำลังใจให้นะ”

ทอรุ้งส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ ภูผาเปิดพยายามแกะอ่านเพราะเป็นภาษาอังกฤษ ถามว่าเขียนอะไร อ่านไม่ออก

“รุ้งชอบความหมายมันมาก รุ้งตัดมาเฉพาะส่วนที่รุ้งชอบที่สุด แต่ไม่แปลให้นะคะ จะรอให้นักเรียนโข่งแปลให้รุ้งฟัง ในคำพวกนี้มีความลับอยู่” ภูผาถามว่าทำไมต้องทำอะไรยากๆด้วย “ถ้าไม่อยากพยายามก็เอาคืนมาค่ะ”

ทอรุ้งจะเอากระดาษคืน ภูผาเบี่ยงหลบบอกว่าถ้าแปลได้ขอรางวัลด้วยนะ ทอรุ้งบอกว่ายินดี ภูผาย้ำว่ารับปากแล้วนะ เธอถามว่าจะเอารางวัลอะไร ภูผาอำไว้ยังไม่ยอมบอก

จนเมื่อคุยกันเสร็จเดินมาด้วยกันภูผาถามว่าจะไปช่วยตนขายรองเท้าจริงหรือ ทอรุ้งบอกว่าตนไม่ใช่ คุณหนู เขาทำได้ตนก็ทำได้ ภูผาหัวเราะบอกว่าเดี๋ยวจะคอยดู

แต่พอไปถึงหน้าร้าน ภูผาหยุดกึกหน้าเสียเมื่อเห็นร้านยับเยินรองเท้ากระจุยกระจายเกลื่อน เดือนนั่งซึมอย่างหมดแรง เส็งมีเลือดที่มุมปาก ร่างกายบอบช้ำ กำลังเก็บรองเท้าอย่างโกรธจัด

 “แม่! ป๊า! เกิดอะไรขึ้น ใครมันทำแบบนี้!!!”

 เส็งตะคอกใส่ว่าก็นักเลงพวกของลื้อน่ะสิ ภูผาบอกว่าตนลาออกนานแล้ว ไม่เกี่ยวข้องกับมันแล้ว

 “เออ...งั้นก็ลาออกจากร้านอั๊วไปด้วยเลย อั๊วก็ไม่อยากข้องเกี่ยวกับลื้อแล้วเหมือนกัน ไป!!”

 เดือนบอกว่ามันบอกถ้าลูกยังอยู่มันก็จะมาพังร้านเราทุกวัน ภูผาถามว่าแล้วมันบอกหรือเปล่าว่าตนไปทำอะไรให้มัน เส็งสวนทันควันว่า

 “อยากรู้ก็ไปถามมันเองสิวะ ไปให้พ้นเลย ไป!!” เส็งคว้ารองเท้าปาใส่ภูผาจนเขามึน งงที่ป๊ากลับมาแค้นเขาอย่างมาก ส่วนทอรุ้งเห็นสภาพและบรรยากาศแล้วตกใจกลัว ทำอะไรไม่ถูก เห็นภูผาเดินตะบึงไปก็ตามไปบอกให้ใจเย็นๆ ถามว่าจะไปไหน ไปทำอะไร

“เราจะไปถามมัน” ภูผาเดินไปไม่หยุด ทอรุ้งบอกอย่าวู่วามจะทำอะไรคิดให้ดีก่อน “รุ้งกลับไปก่อนนะ”

ภูผาดึงทอรุ้งออกแล้วเดินต่อไปหน้าถมึงทึง ทอรุ้งละล้าละลังไม่รู้จะทำยังไง