ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ภูผา"

ภูผาไปหาสมคิดที่บ้านเจอต้อยติ่ง ถามว่าสมคิดอยู่ไหม ต้อยติ่งเจ๊าะแจ๊ะว่าเพิ่งกลับมาอยู่ข้างใน

“มันไปไหนมา”

“เห็นว่าไปตลาดนัดมากับเพื่อนจ้ะ...มีเรื่องอะไรรึเปล่าจ๊ะ”

ภูผาปัดต้อยติ่งออกแล้วพุ่งเข้าไปในบ้าน ต้อยติ่งงง รีบวิ่งตามไป ภูผาถามสมคิดว่าทำแบบนี้ทำไมสมคิดบอกว่าตนไม่ได้ทำ แต่ตนห้ามสันต์ไม่ได้ ภูผาถามว่าแล้วมันทำทำไม สมคิดบอกว่าก็แค่หมั่นไส้ล่ะมั้ง ภูผาหันเดินออกไปทันที

ทอรุ้งยืนรออยู่หน้าบ้านถามจะไปไหนอีก ภูผาบอกว่าจะไปฆ่าไอ้สันต์! ทอรุ้งเตือนสติว่าฆ่าคนติดคุกนะ ภูผาบอกว่า แต่ถ้ามันยังอยู่มันก็จะตามรังควานชีวิตตนไปเรื่อย ทอรุ้งถามว่าไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือ

“มีแค่วิธีเดียว ไม่เราก็มันต้องตายกันไปข้างนึง”

“คิดถึงคนข้างหลังบ้างสิ ป๊ากับแม่แล้วอาม่านายอีก ถ้านายเป็นอะไรไปเขาจะอยู่กันยังไง”

“เรากำลังจะตายเพื่อพวกเขา”

ภูผาเดินไปอย่างไม่มีอะไรจะหยุดเขาได้ ทอรุ้งตัดสินใจพุ่งเข้ากอดเขาจากข้างหลัง ภูผาชะงัก ทอรุ้งยิ่งกอดเขาแน่น ไม่มีคำพูดใดๆจากใครแต่ความรู้สึกถึงกันได้อย่างลึกซึ้ง

“อย่าไปเลยนะ กลับบ้านไปกับรุ้งเถอะ”

ภูผาแกะมือทอรุ้งออก แต่เธอยิ่งกอดเขาแน่น จนภูผาต้องข่มอารมณ์ ค่อยๆใจเย็นลง...

ooooooo

กลับถึงบ้านภูผายังสงบใจไม่ได้ อาม่ากับทอรุ้งช่วยกันปลอบ อาม่าบอกว่าดีแล้วที่ภูผาไม่ไปจองเวรกับคนพวกนั้น หมาบ้าเรายังต้องเลี่ยงหนี แล้วนี่คนบ้า จะเอาชีวิตไปแลกทำไม

ภูผาไม่ตอบ อาม่ามองหน้าทอรุ้งแล้วพูดต่อ

“ลื้อเอาความโกรธ ความอาฆาตในตัวลื้อไปตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินเพื่ออนาคตของลื้อดีกว่า เชื่ออาม่านะภูผา”

“อั๊วต้องทนให้มันรังแกเราไปแบบนี้เหรออาม่า”

“มันไม่ใช่ทนนะภูผา เราแค่หลีกเลี่ยงการมีเรื่อง เดี๋ยวพวกมันก็หยุดไปเอง” ทอรุ้งตอบแทน

แต่ภูผาก็ยังนิ่ง เงียบ จนอาม่ากับทอรุ้งมองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร

เช้าวันต่อมาเวหาไปที่บ้านเส็งในชุดนักศึกษาแพทย์ ซ้ำเติมภูผาว่าตนบอกแล้วว่าภูผาเป็นตัวนำความซวยความเดือดร้อนมาให้ป๊า ผิดจากที่ตนพูดไหม เดือนบอกว่าภูผาไม่ได้เกี่ยวอะไร เส็งยอมรับว่าตนคิดผิดจริงๆที่เอาภูผามาอยู่ใกล้ตัว

พอเส็งคล้อยตาม เวหาก็ถามว่าแล้วเมื่อไหร่ป๊าจะออกรถให้ตน เดือนโมโหถามว่าจะมารบเร้าอะไรตอนนี้ร้องแต่จะเอา ก็เห็นอยู่ว่าป๊ากับแม่เดือดร้อน ช่วยกันหาเงินมั่งอย่าทำให้แม่ปวดหัวไปกว่านี้เลย แล้วเดือนก็เดินเข้าครัวไปเลย