พ่อมดเจ้าเสน่ห์

ในคืนนั้นกรองทองกลับบ้านด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจเพราะเชื่อว่าเพชรเจิดจรัสที่ตลับประมูลมาจะต้องตกเป็นของลูกชายคนโตคือธงชัยสามี และมันก็จะเป็นของตนโดยปริยาย ธงชัยบอกถ้าแม่ให้ตนก็ต้องเป็นของตน กรองทองแว้ดหาว่าเขาจะเอาไปให้จันหรืออย่างไร

กุลนภารีบแทรกว่าพ่อคงจะให้ตน ธงชัยเอ็ดเมียและลูกว่า ย่ายังไม่ทันเป็นอะไรคิดจะแย่งสมบัติกันแล้ว กรองทองเข่นเขี้ยว อย่างไรเสียเพชรเจิดจรัสก็ต้องเป็นของตน

ในเวลานั้นตลับกลับมอบแหวนเพชรเจิดจรัสให้แมทธิว เขาไม่อาจรับได้เพราะรู้แก่ใจว่าตัวเองอาจไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขจึงบอกให้ย่าเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว ตลับยืนยันว่าแหวนนี้เหมาะสมกับเขาที่สุด และรู้สึกว่าหลานชายคนนี้มีจิตใจดีงาม ไม่โลภโมโทสัน

“ย่ายิ่งมั่นใจว่าย่าดูคนไม่ผิด แมทจะเป็นผู้สืบอำนาจจากย่าและจะเป็นเจ้าของแหวนวงนี้” แมทธิวจะค้าน ตลับยกมือห้าม “ย่าตัดสินใจแล้วและจะไม่มีวันเปลี่ยนใจอีก ไปได้แล้วย่าจะพัก”

แมทธิวรับคำเดินเครียดออกไป...ในขณะเดียวกัน จันรู้สึกว่าแหวนเพชรนี้มีบางอย่างน่าสงสัย มาริสาแปลกใจว่าแม่สงสัยอะไรทั้งที่มันดูสวยมาก

“ใช่ สวยจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นอัญมณีในโลกเรา! แม่ยังแปลกใจที่ทำไมคุณย่าถึงไม่ได้สังเกต...มันอาจจะเป็นเพราะมนต์สะกดจากเพชรเจิดจรัสนั่น ถ้าเป็นจริงอย่างที่แม่กังวล คุณทาฮีร่าก็คือแม่มดและคนแปลกหน้าที่มาด้วยกันทั้งหมดในคืนนี้ก็ล้วนแต่เป็นแม่มดพ่อมดทั้งนั้น”

“แล้วทำไมคุณย่าถึงไม่ได้กลิ่นแม่มดล่ะคะ”

มาริสาสงสัย

จันเองก็ข้องใจหรือตนอาจจะระแวงไปเอง แต่ตนสังหรณ์ใจว่าเพชรนั้นจะนำพาสิ่งเลวร้ายมาสู่ครอบครัวเรา คงต้องลองเตือนตลับดู มาริสารู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นอย่างประหลาด...

ที่เมืองเวทมนตร์ ดร.พีทชูแก้วน้ำจัณฑ์ชนกับทุกคนพร้อมกล่าว “ขอดื่มให้กับความเสียสละของคุณยายทาฮีร่าซึ่งกรุณาส่งเพชรเจิดจรัสไปให้พวกมนุษย์ประมูลเพื่อการกุศล”

“แค่เรื่องซิบๆ” ทาฮีร่ายักไหล่ ชิคเก้นว่ามนุษย์จะพูดว่าเรื่องจิ๊บๆ ทาฮีร่ายืนยันคำเดิม

“คุณยาย...ไม่ได้มีเล่ห์เพทุบายอะไรนะครับ” โรมชักสงสัย ทุกคนจึงเริ่มรู้สึกตาม

“เอ๊ะ! นี่หลานโรมเห็นคุณยายเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบายเหมือนไอ้ชิคเก้นตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่คุณยายบอกว่าแค่เรื่องซิบๆนี่แหละ ซิบๆเป็นทั้งภาษาเราและภาษามนุษย์ แปลเหมือนกันว่า เลือดไหล” ดร.พีทตอบแทน

“มันเหมือนกับว่านางโยนเพชรเจิดจรัสลงไปเพื่อให้พวกมนุษย์แก่งแย่งกันกระนั้นล่ะ”

ชิคเก้นเดา ทาฮีร่าค้อนขวับที่รู้ทันแต่ไม่ยอมรับตัดบทจะกลับบ้าน โรมให้นั่งพรมมี่กลับ เธอโวยไม่นั่งพรมผ้าขี้ริ้วนั่นจะเดินกลับ ชิคเก้นรีบตามไปควบคุมความประพฤติ โรมหันมาขอบคุณ ดร.พีทที่ช่วยให้งานคืนนี้ผ่านไปด้วยดี เขายิ้มรับบอกมันเป็นหน้าที่ แล้วเขาก็พึมพำ...รู้สึกว่าตลับถึงจะเป็นนักล่าแต่ก็มีจิตใจดี

ooooooo