พ่อมดเจ้าเสน่ห์

หลายวันผ่านไป ตลับนั่งอยู่หน้าหิ้งพระ มีอาวุธปราบพ่อมดแม่มดวางบนถาดโบราณตรงหน้า แมทธิวเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามานั่งใกล้ผู้เป็นย่า

“คุณย่าให้หนูมาไปตามผมมาพบแต่เช้าเลย...”

“จำได้ใช่ไหมที่ย่าเคยบอกว่าจะมอบหน้าที่สำคัญให้แมททำแทนย่า” แมทธิวสะดุ้งจะปฏิเสธ แต่ตลับตัดบท “วันนี้ถึงเวลาแล้วที่แมทจะต้องรับหน้าที่นี้อย่างเต็มตัวเสียที”

“ให้ผมเป็นผู้ช่วยคุณย่าดีกว่าครับ...”

“ย่าแก่เกินไป ย่ารู้ตัวดี โดยเฉพาะเมื่อวันเผาชด ย่าต้องสูญเสียคนที่ย่าไว้ใจรู้ใจที่สุดไป ย่า...” ตลับชะงักเหลียวมองรอบตัวจนแมทธิวถามว่ามีอะไร “ย่าได้กลิ่นพวกมัน! พวกแม่มด!”

แมทธิวสะดุ้งหลับตาลงแผ่อิทธิฤทธิ์ออกมากลบกลิ่นพวกนั้น ตลับแปลกใจที่กลิ่นหายไป แมทธิวรีบบอกว่าเขาไม่ได้กลิ่น ตลับจึงคิดว่าตนระแวงไปเอง เธอจึงหันมาเข้าเรื่อง

“แมทเป็นคนสุขุมรอบคอบ วางตัวเป็นพี่ใหญ่ได้ดี น้องๆต่างเคารพรัก แมทเหมาะที่จะเป็นผู้นำต่อจากย่า” ตลับเลื่อนถาดมาตรงหน้าแมทธิว “ทำความคุ้นเคยกับของวิเศษทั้งสามสิ”

แมทธิวมีท่าทีลังเลเพราะรู้แก่ใจตัวเองแล้วว่าตัวเองเป็นอะไร ตลับปลอบไม่ต้องกลัวเพราะหลานเคยจับมาแล้วทั้งนั้น เขาเผลอพูดออกมาว่ามันไม่เหมือนเดิม

“ทำไมจะไม่เหมือน ไม่เชื่อก็ลองแตะสิ” ตลับพูดขำๆไม่ทันระแวง

แมทธิวตัดสินใจแตะไปที่กริชเบาๆ ทันใดเปลวไฟที่กริชแผ่โดนมือ เขาสะดุ้งเฮือกสลบไปทันที ตลับตกใจที่เห็นหลานชายเป็นอย่างนั้น

มาริสาปฐมพยาบาลอาการแมทธิวที่ห้องนอน เขารู้สึกตัวลืมตาขึ้นอย่างงงๆ ตลับเดินเข้ามาพร้อมกรองทองและธงชัย มาริสาจึงเลี่ยงออกไป ทั้งสามถามไถ่อาการแมทธิวอย่างห่วงใย ธงชัยคิดว่าลูกทำงานหนักเกินไป ตลับบอกแมทธิวว่าพักผ่อนให้สบายแล้วคืนนี้ไปคุยกับตนต่อที่ห้องพระ พูดจบลุกเดินออกไป กรองทองรีบถามลูกชายว่าเรื่องมรดกหรือเปล่า ธงชัยเอ็ด

“เอ๊ะ! คุณนี่ยังไง หายใจเข้าเป็นมรดก หายใจออกเป็นมรดก”

“ฉันถึงได้รวยไงล่ะ” กรองทองไม่รู้สึกรู้สา

แมทธิวหลับตาลงขอพักผ่อน ธงชัยจึงดึงกรองทองออกจากห้องให้ลูกได้พักผ่อน...ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาทาฮีร่าผ่านลูกแก้ววิเศษ ทาฮีร่ามั่นใจว่าแมทธิวเป็นพ่อมดแน่เพราะจับอาวุธนักล่าไม่ได้ ชิคเก้นแปลกใจทำไมเมื่อก่อนถึงจับได้ แม่มดพันปีบอกว่า เพราะตอนนี้แมทธิวรู้ตัวแล้วว่าตัวเองเป็นพ่อมด แต่ถึงอย่างไรตนก็อยากรู้ว่าเขาเป็นลูกใคร...