พ่อมดเจ้าเสน่ห์

“แล้วทำไมคุณย่าไม่ทราบล่ะคะ ถ้าหากท่านทราบ ท่านคงไม่ให้อาวุธกับพี่แมทแน่ๆ”

“ท่านอาจจะทราบ ท่านถึงได้มอบทุกอย่างให้พี่เพื่อไปปราบพวกเดียวกัน ทั้งๆที่ท่านควรจะให้คุณพ่อหรือคุณอาไพจิตรซึ่งเป็นรุ่นลูก”

“ทำไมพี่แมทไม่คิดบ้างว่าอาจจะเป็นแม่มดหรือพ่อมดตนใดตนหนึ่งนำพี่แมทมาไว้เป็นลูกเป็นหลาน เพื่อแก้แค้นพวกนักล่า” มาริสาเริ่มมีอารมณ์ด้วยสายเลือดนักล่า

“พี่ไม่เห็นประโยชน์อะไรเลยถ้าจะทำอย่างนั้น เพราะเมื่อพ่อมดมาอยู่ท่ามกลางนักล่า เขาก็จะกลายเป็นกำลังของพวกนักล่าไป ซึ่งเท่ากับทางโน้นต้องเสียกำลังไปด้วยซ้ำ” แมทธิวโต้

“แล้วถ้าพ่อมดเกิดรู้ตัวขึ้นมาว่าตัวเองเป็นใคร เขาจะกล้ากลับไปทำร้ายพวกเดียวกันไหมล่ะคะ...หนูมาตอบแทนให้ก็ได้ว่าไม่กล้า พวกหนูมาคงต้องเตรียมตัวรับมือให้ดีแล้วล่ะค่ะ”

พูดจบมาริสาจะเดินกลับ แมทธิวพุ่งมายืนขวางสายตาเปล่งประกายไม่พอใจ มาริสาสะดุ้งแต่ทำใจกล้าถามเขาจะฆ่าตนหรือ แล้วท้าให้ทำเลยถ้าทำแล้วเขาสบายใจ แมทธิวคลายความโกรธลง มาริสาเดินเฉียดเขาออกไป...นาดาลเห็นทุกอย่างผ่านลูกแก้ว ดีใจที่แมทธิวใกล้จะได้สัญชาตญาณเดิมคืนมาแล้ว เขาจะต้องจัดการพวกนักล่าจนพินาศ

ooooooo

เดวิดยังเป็นห่วงโมนาจึงกลับมาดูแลป้อนยา แม้เธอจะขัดขืนไม่ยอมให้เขาช่วยแต่ก็ไม่มีแรงต่อต้าน จึงได้แต่ขู่ว่า ถ้าหายดีเมื่อไหร่เขาต้องเจอดีแน่ ระหว่างนั้น จู๊ฟกับเกอร์ทรู้ดย่องมาแอบดูเห็นเดวิดดูแลโมนาก็แปลกใจเพราะที่ผ่านมาทั้งสองทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอกัน

ขณะที่เดวิดกลับออกมาจากบ้านโมนา จู๊ฟกับเกอร์ทรู้ดรีบหลบหลังพุ่มไม้ พอเดวิดหายวับไป ซูซี่โผล่มาเห็นทั้งสองหลังพุ่มไม้ เข้าใจว่าแอบหนีงานมานอนเล่น ซูซี่จะเข้าไปดูโมนาในบ้าน ทั้งสองรีบห้ามตามคำสั่งเดวิด สุดท้ายก็พลั้งปากออกไปว่าเดวิดดูแลโมนาเรียบร้อยแล้ว...

ปรารถนายังปลื้มปริ่มที่ตัวเองเป็นตัวตั้งตัวตีหาเงินสร้างโรงพยาบาลเพื่อคนยากจนได้ถึงเจ็ดสิบล้าน และยังคิดว่าจะบริจาคเงินทั้งหมดของตัวเองสมทบทุนสร้างด้วย เพื่อไม่ให้ใครมาแย่งชิง หยดย้อยท้วงว่าแล้วปรารถนาจะอยู่อย่างไรต่อไป ไหนจะเงินเดือนของตนอีก