ตอนที่ 13
“คุณยายทาฮีร่าไม่เคยใส่มงกุฎ เธอทั้งสองกลับไปได้ ถึงเวลาพักผ่อนนอนสบายของคุณปรารถแล้ว”
“เราต้องพูดกันให้เข้าใจก่อน” สมเกียรติยื้อ ปรารถนาหันขวับมองน้องชาย
“พวกเธอสี่คนพ่อแม่ลูกกำลังจะฮุบมรดกของคุณพี่ปรารถ...อันนี้แสดงว่าคุณปรารถเข้าใจอ๊ะเปล่า”
ทั้งสองสะดุ้งว่าพี่รู้ทันได้อย่างไร ปรารถนาเดินเข้าห้องนอน ทั้งสองเดินเถียงกันกลับไป
ooooooo
ที่โรงพยาบาล มาริสาออกมาจากห้องคนไข้พิเศษ ต้องชะงักเมื่อเจอณิศรายืนรอขอคุยด้วย ทั้งสองมาหามุมสงบคุยกันเรื่องยกเลิกการหมั้น ณิศราอยากรู้ว่าที่มาริสาไม่หมั้นกับปราการเพราะรักคนอื่น หญิงสาวสะดุ้งปฏิเสธว่าไม่มี ณิศราดักคอกลัวจะเป็นรักต้องห้ามหรือ
มาริสาปัด “ถ้าหนูณิไม่มีธุระอะไรแล้ว หนูมาขอไปทำงานต่อนะคะ”
“มันอาจจะไม่ใช่รักต้องห้ามก็ได้” ณิศราโพล่งขึ้น มาริสาอึ้งก้มหน้าเดินหนีไป
ณิศราหันหลังกลับจะเดินไปต้องชะงักเซจะล้มเมื่อโรมยืนอยู่ระยะประชิด เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขน ขอโทษที่ทำให้ตกใจ หญิงสาวผลักเขาออกบอกไม่ชอบให้ใครถูกเนื้อต้องตัว โรมจึงใช้วิธีเดินขวางทุกทางที่ณิศราจะเดินไป จนเธอโกรธมองตาเขียว
“ฉันจะไปทำงาน และไม่ต้องการให้คุณมาขวางฉัน”
โรมรู้ว่าณิศราโกรธเขาเรื่องกุลนภา เธอหาว่าเขาร้อนตัวไปเอง แต่โรมยืนยันว่ารู้เพราะเป็นพ่อมด และยืนยันว่าไม่เคยคิดอะไรกับกุลนภาไม่เคยสนิทด้วยซ้ำ ณิศราเถียงอย่างลืมตัว
“ฉันไม่รู้! ฉันไม่ได้อยู่กับคุณตลอดเวลาจะไปรู้ได้ยังไง”
“งั้นต่อไปนี้เรามาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลยดีไหม...หนูณิ เราจะไปอยู่นครเวทมนตร์ด้วยกัน...”
“ไม่! ทำไมไม่ชวนพี่กุลล่ะ มาชวนฉันทำไม”
“เพราะผมรักคุณ ผมเคยบอกแล้ว...รักมาตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก ผมเชื่อว่าเราเกิดมาคู่กัน ผมจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง”
ณิศรารู้สึกตัวว่าจะใจอ่อนพยายามเดินหนี หาว่าเขาพูดเองเออเอง...ขณะเดียวกัน วิวรรณเข้ามาหาเรื่องมาริสาในห้องทำงาน ต่อว่าที่บังอาจยกเลิกการหมั้นกับปราการ และหาว่าต้องการแต่งงานกับพี่ชายตัวเอง วิวรรณ เหวี่ยงมาริสาล้มลง เธอร้องไห้ก็หาว่าแกล้งดราม่ายิ่งทำให้อยากตบมากขึ้น วิวรรณกำชับห้ามใกล้ชิดแมทธิวอีกไม่อย่างนั้นจะทำให้ไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต
พอดีแมทธิวโทร.เข้ามา วิวรรณเห็นหน้าจอขึ้นรูปแมทธิวก็ยิ่งโกรธ กำชับให้มาริสาปฏิเสธแมทธิวทุกเรื่อง มาริสากล้ำกลืนความเจ็บช้ำรับสายและบอกแมทธิวว่าตนไม่ว่างต้องรีบกลับไปดูแลแม่ พูดจบก็วางสาย แล้วหันมาถามวิวรรณว่าพอใจหรือยัง
“ยัง! จนกว่าฉันจะได้แต่งงานกับพี่แมทนั่นแหละ ฉันถึงจะพอใจ” วิวรรณกลับออกไปปล่อยมาริสาน้ำตาไหลพรากอยู่ตรงนั้น
ooooooo










