พ่อมดเจ้าเสน่ห์

เดวิดสวนว่าไม่ใช่ โมนาเยาะว่าเขาหลงรักมนุษย์เลวๆ เขาโต้ว่าเธอก็ชั่วร้ายกว่าณิศรา สรุปแล้วชั่วร้ายพอกัน เราเหมาะสมกัน โมนาร้องกรี๊ด

“หน้าโง่อีกแล้ว โรมคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะสมคู่ควรกับฉัน เธอมันแค่พ่อมดชั้นต่ำเกือบจะเท่ากับมนุษย์อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่ลูกคุณลุงนาดาล ไม่มีแหวนวงนั้นฉันก็อยากจะคิดว่าเธอเป็นมนุษย์พอๆกับที่แมทธิวเป็นพ่อมด” พูดจบโมนาสะบัดหน้าหนีไป เดวิดยืนอึ้งราวถูกสาป

เดวิดครุ่นคิดถึงคำพูดของโมนา จนมาปรากฏตัวที่หน้าบ้านตลับ ยืนมองด้วยแววตาค่อนข้างเลื่อนลอย...

ในขณะที่แมทธิวยืนอยู่ริมหน้าต่างห้อง มองออกไปราวจะค้นหาสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แล้วเขาก็ลองหลับตาลงช้าๆเพื่อให้ภาพนั้นปรากฏ ภาพดินแดนเวทมนตร์เข้ามาในห้วงความคิด แมทธิวนิ่วหน้าเหมือนพยายามจะมองหาณิศรา

ในห้องนาดาลผุดลุกขึ้นด้วยความตระหนกทั้งที่ยังอ่อนแรงจากการสูญเสียพลังชีวิต เหงื่อแตกพลั่กเมื่อตระหนักว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น “เป็นไปไม่ได้! เมื่อแมทธิวใกล้จะจำได้ เดวิดก็จะเริ่มเห็นภาพรางๆเช่นกัน”...

แมทธิวมองผ่านไปเรื่อยจนมาหยุดที่บ้านนาดาล เขาพยายามมองผ่านเข้าไปในหน้าต่าง ทันใดมีมือหนึ่งดึงหน้าต่างปิดอย่างรวดเร็วเสียงดังปัง! แมทธิวสะดุ้งเฮือกหลุดจากภาพในห้วงความคิด เขาหงุดหงิดด้วยความเสียดาย

นาดาลละมือจากหน้าต่างหันไปมองลูกแก้ว...เดวิดกำลังเห็นภาพรางๆในอดีตและเริ่มจะชัดขึ้น เป็นภาพโรงพยาบาลอัครเดชฤทธิ์ในห้องพิเศษ ทารกแรกเกิดอยู่กับกรองทองและธงชัย จากนั้นใครคนหนึ่งเดินมาหยุดหน้าห้อง เปิดประตูเข้ามาอุ้มทารกขึ้น...ทันใดเหมือนสายฟ้าฟาดลงมา ภาพต่างๆเลือนหาย เดวิดสะดุ้งเฮือกหลุดจากนิมิต งุนงงกับภาพที่เห็น

ในขณะที่นาดาลละมือจากลูกแก้วมากุมอกซวนเซด้วยใช้พลังชีวิตมากเกินไป สีหน้าเขาวิตกกังวลอย่างยิ่ง

ooooooo

ในบ้านปรารถนา หยดย้อยยกถาดยาเม็ดและยาน้ำที่จัดมาให้ทานหลังอาหาร ปรารถนาหยิบขึ้นจะกิน หยดย้อยกระแอมเตือนว่าต้องทำอย่างไรก่อน ปรารถนายิ้มเขินๆด้วยลืม แล้วรีบเขย่าทั้งยาเม็ดและยาน้ำด้วยลีลาสุดยอด

ปราการกับวิวรรณเดินเข้ามาเห็น ทั้งสองประหลาดใจที่เห็นอาตัวเองทำแบบนั้น จึงถามว่าใครสอน ปรารถนาอยากให้หลานๆรู้ว่าตัวเองฉลาดจึงบอกว่าไม่มีใครสอน ตนฉลาดเอง ฉลาดตั้งแต่เกิด แล้วสาธยายอย่างที่หยดย้อยสาธยายบ่อยๆว่า

“เมื่อเราเขย่ายา อนุภาคโปรตอน อิเล็กตรอนมันจะตะลอนมารวมกัน ก่อให้เกิดพลังอันมหาศาล...อ๊ะ...งงแล้วใช่ไหมล่ะว่าคุณอาปรารถรู้มาจากไหน และพลังอันมหาศาลนี้ก็จะทะลุกระแสเลือดเข้ามารักษาร่างกายเราให้หายสนิท อ้อ! ยังมีอะตอมที่จะมาโอบล้อมโมเลกุล...”