ตอนที่ 11
“ฉันก็เลยมาคิดเล่นๆเอาเองว่า บางทีแมทธิวอาจจะเป็นลูกของคุณลุง ส่วนเธอไม่ใช่! แต่ที่ยังคิดไม่ออกคือ ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมแมทธิวถึงได้ไปอยู่กับนักล่า และเธอเป็นลูกใคร”
เดวิดกัดฟันกรอดบอกให้โมนาหยุดพูด แต่เธอยังย้ำว่าเขาอาจเป็นเด็กกำพร้าที่นาดาลเก็บมาเลี้ยง เดวิดโกรธจัดนัยน์ตาแดงเสียงกร้าวว่าตนเป็นลูกพ่อ แล้วปล่อยแสงใส่ โมนาระวังตัวอยู่หลบทันตอบโต้ เดวิดได้รับบาดเจ็บที่แขน เขาชะงักที่เห็นเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากแผล ทั้งที่พ่อมดแม่มดจะมีเลือดสีเขียว จึงรีบหายตัวหนีไป ปล่อยให้โมนาหัวเราะเยาะสะใจ
เดวิดเข้าบ้านนั่งครุ่นคิดถึงตอนเด็กที่นาดาลสั่งนักสั่งหนา อย่าให้เป็นแผลเลือดไหลเด็ดขาดเพราะนั่นเท่ากับเป็นการสาปแช่งพ่อ...เดวิดเคร่งเครียดว่านี่มันอะไรกันแน่
ooooooo
รุ่งเช้าทาฮีร่าซักถามชิคเก้นว่าเจออะไรบ้างตอนไปอยู่บ้านนักล่า ชิคเก้นเล่าว่าเจอเดวิดและโมนา...
โรซี่อยากลองเข้าไปบ้านนั้นบ้างเพื่อช่วยสืบความลับ ทาฮีร่าสั่งให้ลบความคิดนั้นออกไปเสีย ชิคเก้นท้วงว่า โรซี่น่าจะเข้าบ้านนั้นได้สบายเพราะมีเลือดเป็นมนุษย์
“แต่บ้านนั้นไม่มีความลับหรอกโรซี่ เพราะเรารู้แล้วว่าเขาเป็นพวกนักล่า มีแต่พวกเขาที่ไม่รู้ความลับว่ามีพวกเราเข้าไปในบ้านเขา”
“โรซี่มีส่วนถูก พวกนักล่าต้องมีความลับ ความลับที่ทำให้พวกเขาสู้กับเราได้ แถมยังจับพวกเราเผาได้ด้วย” ทาฮีร่าสวน โรซี่จึงขอไป ทั้งทาฮีร่าและชิคเก้นฉุดรั้งไว้ ทาฮีร่าขอให้โรซี่อยู่เฉยๆจะมีประโยชน์กว่า ตนจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษา ดร.พีท ให้โรซี่กลับไปอยู่ในตะเกียง
พอมาพบ ดร.พีท ทาฮีร่าก็ลืมว่าจะปรึกษาอะไร จึงโบ้ยให้ชิคเก้นพูด ดร.พีทเซ็งเพราะงานก็ยุ่ง จึงจ่ายยาแก้ขี้ลืมให้ทาฮีร่าไปกิน คือฟอร์เกตมีนอตบดกับสมองไอน์สไตน์ ทาฮีร่าตาโตที่จะได้กินสมองอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ดร.พีทส่ายหน้าจดชื่อยาใส่กระดาษส่งให้
“แมลงชื่อไอน์สไตน์ เราเพิ่งเพาะพันธุ์ได้ใหม่ ไปเบิกยาที่พยาบาลเกอร์ทรู้ดได้เลย”
เมื่อทาฮีร่ามาส่งใบสั่งยาให้เกอร์ทรู้ด เธอจัดยาให้พร้อมรายงาน “คุณยายต้องผสมกับน้ำค้างแล้วถึงดื่มนะคะ เวลาดื่มให้กลั้นหายใจด้วย”
“แล้วมันจะได้ผลแน่เรอะ”
“ยังไม่ทราบค่ะ คุณยายเป็นคนแรกที่จะรับประทาน ดร.พีทเพิ่งคิดสูตรนี้ได้เมื่อวานเอง”
ทาฮีร่าตกตะลึง ชิคเก้นปลอบยังดีกว่าคิดได้เมื่อกี้










