ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 9
“ผีที่ไหนกัน สืบไปสืบมาฉันว่าไม่พ้นคนกันเอง อะไรที่มันข้องเกี่ยวกับกำนันมันน่าสงสัยไปทุกเรื่อง ตาเปรื่องว่าจริงไหม” ถูกอัปสรที่เห็นอะไรที่นั่นมากับตาติงสินธรว่า คุณไม่เห็นก็ใช่ว่าจะไม่มี เปรื่องถามทันทีว่า
“เอ็งเห็นอะไรนังสร”
อัปสรไม่รู้จะเล่าเรื่องที่ตนเห็นผีพิกุลกับสุดยังไงให้สินธรกับพ่อเชื่อ
ooooooo
กำนันพงษ์นิมนต์พระสามรูปมาสวดไล่ผี พระติงว่านั่นไม่ใช่กิจของสงฆ์ที่จะเบียดเบียนชีวิตคนอื่น ก้านชี้ที่หัวตัวเองฟ้องว่า ตนถูกเล่นงานขนาดนี้ถ้าท่านไม่เชื่อก็นิมนต์ปักกลดที่นี่สักคืนเถอะ
“ทุกอย่างเกิดแต่เหตุ ไม่มีเหตุย่อมไม่มีผล” พระเอ่ยแล้วเห็นจางวางพ่วง เพียร สุดกับอ่ำ ท่านจึงแผ่เมตตาให้ บอกกำนันว่า “เลิกจองเวรกันเถิดโยม”
กำนันพงษ์ขัดใจนัก นิมนต์พระให้กลับวัดเสีย สั่งก้านให้ไปส่งท่านที พระกลับแล้วกำนันยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวเรือน ทั้งสบถทั้งด่าอาฆาต
“ไอ้อีผีห่าที่สิงเรือนกูอยู่ มึงรู้ไว้เถอะว่ากูไม่มีวันเลิกจองเวรพวกมึง หากกูขายเรือนนี้ไม่ได้ มึงอย่าหวังว่าจะอยู่เป็นสุข”
พิกุลยืนประจันหน้ากำนันมีจางวางพ่วง เพียร สุด และอ่ำยืนอยู่ข้างหลังสีหน้าอาฆาต
“ไอ้จีนพ้ง สันดานเอ็งมันเลวไม่เปลี่ยน เรือนนี้ไม่เคยเป็นของเอ็ง และไม่มีวันเป็นของเอ็ง เรือนนี้จะเป็นเรือนตายของข้ากับคุณหลวงเท่านั้น”
“มึงเก่งนักก็ปรากฏตัวให้กูเห็น กูจะแช่งมึงไม่ให้ได้ผุดได้เกิด คอยดู” กำนันท้าทายเหมือนรับรู้ความอาฆาตของพิกุล รอครู่หนึ่งไม่เห็นมีอะไรกำนันจึงกลับไป พิกุลจิกตาเอ่ยตามหลังว่า...
“ข้าไม่ทำก็เพราะยังไม่ถึงวันของเอ็ง...ไอ้จีนพ้ง”
ooooooo
แม้นิสาจะรู้ว่าคุณทิพย์เกสรไม่ชอบตน แต่ก็ยังดูแลและเอาใจนิราศหมายเอาชนะใจเขาให้ได้ วันนี้ก็เอาวิตามินมาให้กิน แอบชื่นใจที่นิราศกินวิตามินที่ตนจัดให้ เห็นเขาเปิดสมุดบันทึกหยิบดอกปีบมาดูก็คิดว่าเขาชอบดอกปีบ เธอคิดจะทำบางอย่างเพื่อเอาใจ
เย็นนี้จึงเอากระทงดอกปีบไว้ที่โต๊ะรับแขกรอนิราศกลับมาเห็น นึกถึงเหตุการณ์ที่โรงพยาบาลที่ทิพย์เกสรบอกเอียดให้เฝ้าตนอีกคืน พูดเหน็บให้นิสาได้ยินว่า เพราะอยู่กับเอียดสบายใจกว่าสั่งอะไรก็ได้ไม่เหมือนสั่งคนอื่น ตนไม่ได้ใช้ใครก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ให้เกะกะสายตา
คิดแล้วนิสาเหมือนจะถอดใจ มองกระทงดอกปีบพึมพำน้ำตาไหลอย่างน้อยใจ...
“พี่นิราศคะ นิสาอาจคิดผิดไปเอง คิดว่าจะได้ดูแลคุณป้าดูแลพี่นิราศ แต่ที่นี่มันอาจไม่เหมาะกับนิสา”
ooooooo
