พชรมนตรา

ในป่า...ตกเย็นทุกคนช่วยกันกางเต็นท์ใกล้น้ำตก ณดลชะเง้อมองไปทางเพชรอยู่บ่อยๆ อาทิตย์จับสังเกตอย่างรู้ทันความรู้สึกของเพื่อนก่อนจะเตือนว่ามีอะไรอย่าเก็บไว้ในใจ

“พูดเรื่องอะไรของแก”

“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลยว่ะ”

“เสร็จจากเรื่องนี้ ฉันกับเพชรเราก็ต่างคนต่างอยู่แล้ว เก็บนิยายโรแมนติกของแกเอาไว้ใช้กับมาริสาเหอะ”

อาทิตย์ไม่เชื่อแต่ไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ยักไหล่ล้อเลียน ส่วนจันแทบไม่ได้สนใจใครนอกจากจ้องมองย่ามของเพชรตลอดเวลา จนกระทั่งสบโอกาสตอนเพชรไปอาบน้ำและวางย่ามกับเสื้อผ้าเอาไว้ จันย่องมารื้อย่ามแล้วก็เห็นหนังสือสวดมนต์เล่มที่มีเพชรสีชมพูซ่อนอยู่ข้างใน เมื่อเปิดพลิกดูก็เห็นแสงเรืองรองของเพชรส่องสว่างออกมา จันตาลุกแวววาวด้วยความโลภ

“พชรมนตรา...เพชรพชรมนตราจริงๆด้วย มันต้องเป็นของฉัน”

เวลานั้นลูกหาบกำลังก่อไฟกันอยู่ พลันเกิดลมแรงจนข้าวของปลิว ผ้ายันต์ที่ติดข้างลังบรรจุเทวรูปแมวปลิวสะบัดหลุดไป เสียงนกร้องดังระงม อาทิตย์กับมาริสา เงยหน้ามองทองฟ้าที่แปรปรวนอย่างหวั่นใจ

เพชรอยู่ในน้ำแหงนมองฟ้ารู้สึกถึงความเปลี่ยนไป รีบว่ายกลับเข้าฝั่งอย่างเร็วที่สุด เป็นเวลาที่จันกำลังจะหยิบเพชรที่ฝังอยู่ในหนังสือ แผ่นกระดาษปลิวสะบัด ลมพัดอื้ออึง ฉับพลันสีหน้าจันกลายเป็นดุดันน่ากลัว!