พชรมนตรา
ตอนที่ 10
“หาทางตามพวกนั้นไปให้ได้ พ่อต้องการเพชรเม็ดนั้น เราจะปล่อยให้เพชรถูกทำลายไปพร้อมอาถรรพณ์ไม่ได้”
“พ่อคิดว่าจะควบคุมอำนาจเพชรเม็ดนั้นได้เหรอ”
“พ่อต้องมีอำนาจเหนือมัน แล้ววันนั้นเราจะไม่ต้องกลัวใครอีก...อย่าทำให้พ่อต้องผิดหวัง”
ปัทมาก้มหน้าไม่สบายใจ เมื่อเงยขึ้นมาจะเตือนก็ไม่เห็นวิทย์ยืนอยู่ตรงนั้นเสียแล้ว
ooooooo
ระหว่างทางที่นั่งรถไปด้วยกัน อาทิตย์กับมาริสาหลับซะเป็นส่วนใหญ่ ปล่อยให้ณดลกับเพชรคุยกันไปตลอดทาง ณดลถามย้อนเหตุการณ์ต่างๆตั้งแต่เจอกันในป่าและเพชรทำให้เขาเข้าใจผิดมาตลอดว่าเธอเป็นผู้ชาย ซึ่งเพชรยืนยันว่าไม่ได้ตั้งใจ ไม่รู้ว่ามันเลยเถิดมาขนาดนี้ได้ยังไง
“ไม่ต้องพูด แล้วก็ไม่ต้องขอโทษอะไรแล้วด้วย”
“ถ้าเสร็จจากล้างอาถรรพณ์เพชรเม็ดนั้นแล้ว เพชรคงกลับไปอยู่กับนายไม่ได้แล้ว”
“แกจะไปอยู่ที่ไหน”
“เพชร...เอ่อ...นายไม่ต้องห่วงหรอกฮะ”
“ดูแลตัวเองด้วยก็แล้วกัน”
“เพชรไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ เพชรอยู่ได้”
หลังจากนั้นต่างคนต่างนิ่ง จนกระทั่งรถจอดแวะปั๊มน้ำมัน ทั้งสี่คนลงไปเข้าห้องน้ำ เพชรเล่าให้อาทิตย์ฟังว่าตนคงไม่ได้กลับมาอยู่กับณดลอีกแล้ว อาทิตย์เห็นใจและอยากให้สองคนคุยกัน ถามใจตัวเองดูดีๆ
เมื่อทั้งหมดกลับมาขึ้นรถ เพชรได้ยินเสียงครางดังจากท้ายรถ ณดลเปิดดูถึงได้รู้ว่าจันแอบตามมา เธอนอนหลับสนิทส่งเสียงครางคล้ายกรนเบาๆ ครั้นงัวเงียตื่นเพราะโดนปลุก จันขู่ว่า
“ถ้าคิดจะส่งจันขึ้นรถกลับ จันจะบอกตำรวจว่าโดนลักพาตัวมา จันจะไปดูที่ที่พ่ออมรเสียชีวิต”
“ไม่สิ้นความพยายามจริงๆ” มาริสาประชด ณดล ถามเพชรจะเอายังไง เพชรบอกว่าเราควรมุ่งไปข้างหน้า อย่ามีเรื่องมีราวเสียเวลากับตำรวจเลย
“ถูก! คุณดลไม่สงสารจันเหรอ จันตัวคนเดียวนะ อยากจะไปเห็นที่ที่พ่อตายสักครั้ง”
“โอเคๆ คุณไปได้ แต่ผมบอกก่อนนะมันไม่ได้สะดวกสบาย”
“ถ้ามาริสาไหว จันก็ต้องไหวค่ะ”
สรุปว่าจันได้ไปต่อ หลังจากนั้นณดลโทร.บอกประพจน์ให้รับรู้ ปัทมานึกแล้วไม่มีผิด ขณะที่นันทาอยากรู้เหตุผลว่าจันตามไปทำไม
“อยากไปดูที่ที่พ่อเขาเสียชีวิต เห็นว่างั้นนะ”
“ก็แล้วแต่ว่าจะเชื่อใครนะคะ” ปัทมาพูดแล้ววางหน้านิ่ง
“ฉันมีความรู้สึกว่าความจริงน่าจะปรากฏในไม่ช้านี้ แล้วล่ะ ว่าใครคือลูกสาวของด็อกเตอร์อมรตัวจริงที่ฉันควรจะต้องชดใช้ด้วยเงินมรดกจำนวนนั้น” ประพจน์เอ่ยอย่างมั่นใจ แต่นันทาแอบชักสีหน้าไม่พอใจ
