นางทิพย์

“ตกลงยังไงครับ หรือคุณภาธรจะเอากุญแจไว้เองเผื่อผมออกไปซื้อกับข้าวให้” ทัดยกพวงกุญแจไปตรงหน้าผีเจ้าฟ้าทิพฉายในร่างปริตตาถึงกับผงะเมื่อเห็น

แก้วสุริยกานต์ที่รวิปรียาตอนแปลงร่างเป็นปริตตา มอบให้ทัดไว้ปกป้องบ้านหลังนี้ “พวงกุญแจที่คุณหนูให้ผมไงครับ”

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายถูกแสงของแก้วสุริยกานต์ส่องเข้าตาต้องยกมือขึ้นป้อง มือปัดถูกปลายของมันถึงกับร้องโอ๊ยลั่น เป็นรอยไหม้ทันที เสียงร้องของเธอทำให้ภาธรหลุดจากมนต์สะกด เห็นเธอถอยหนีพวงกุญแจ

ในมือทัดแถมมีรอยไหม้ที่มือ ถามว่าไปโดนอะไรมา เธอบอกว่าไม่เป็นอะไร ขอตัวกลับก่อนแล้วเดินลิ่ว

ออกจากบ้านไปขึ้นรถตัวเองที่จอดอยู่หน้าประตูรั้ว ขับรถจากไปอย่างรวดเร็ว ภาธรขอทัดดูพวงกุญแจนั่นหน่อย

แสงสีแดงส่องเข้าตาภาธรแต่กลับไม่รำคาญ รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด รวิปรียาปรากฏร่างขึ้นด้านหลัง บอกว่ามันคือแก้วสุริยกานต์ ให้เขาเก็บไว้กับตัว แก้วนี้เกิดจากการรวมแสงของดวงอาทิตย์ จะช่วยปกป้องเขาได้ ภาธรมองพวงกุญแจแก้วสุริยกานต์ในมืออย่างลังเล...

ด้วยความโกรธแค้นที่ถูกแก้วสุริยกานต์เล่นงาน ผีเจ้าฟ้าทิพฉายส่งอสุรกายไปที่บ้านคุณหลวงไพรัชเพื่อเอาคืน มั่นกับสมชายเจอพวกมันหลอกเข้าไปเต็มๆ ตกใจสุดขีดถึงกับแหกปากร้องลั่น เสียงร้องได้ยินไปถึงหูทินเทพที่กำลังอ่านบันทึกของคุณหลวงอยู่ในห้องนอน วางสมุดลงบนโต๊ะรีบวิ่งลงไปดู

ป้าสมกับจรวยที่ได้ยินเสียงเอะอะเปิดประตูออกมาดูตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นอสุรกายร่างใหญ่กำลังเล่นงานสมชายกับมั่นอยู่ที่สนามหน้าบ้าน กรีดร้องบ้านแทบแตก ทันทีที่ทินเทพวิ่งเข้ามา พวกอสุรกายหายวับไป ป้าสมกับจรวยพุ่งมาเกาะแขนเขาคนละข้างละล่ำละลักว่า

ถูกผีหลอก เขามองไปรอบๆไม่เห็นอะไรหาว่าทั้งคู่ตาฝาด สมชายกับมั่นช่วยยืนยันอีกสองแรงว่าเป็นความจริง

พวกเราถูกผีหลอก

“เหมือนวันนั้นที่ผมบอกคุณทิน ที่นี่มีผีมาตั้งแต่คุณหลวงไม่อยู่” สมชายเล่าไปตัวสั่นไปด้วย

“อย่าพูดแบบนี้ให้ผมได้ยินอีก บ้านนี้ไม่มีผี ไม่มีอะไรประหลาดทั้งนั้น ทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนตอนที่คุณปู่อยู่” เอ็ดเสร็จ ทินเทพกลับเข้าบ้าน ทั้งสี่คนรีบวิ่งตาม...

ผีเจ้าฟ้าทิพฉายกลับถึงบ้านทรงศิริปวดแสบ ปวดร้อนมือไปหมด พยายามจะหลบแม่ที่นั่งรอท่าอยู่ที่ห้องนั่งเล่น แต่ท่านตาไวเห็นจนได้ เข้ามาดึงมือไปดูเห็นรอยไหม้ลึกก็ตกใจถามว่าไปโดนอะไรมา เธอโกหกว่าโดนน้ำร้อนจากกาแฟลวก ท่านไม่เชื่อเพราะดูจากรอยแล้วไม่น่าจะใช่ เธอตัดรำคาญ

“คุณแม่จะซักทำไมคะ หนูเหนื่อยขอตัวก่อนค่ะ” พูดจบปริตตาที่ถูกผีเจ้าฟ้าทิพฉายสิงเดินลิ่วขึ้นห้องอรณีมองตามไม่สบายใจกับความเปลี่ยนแปลงไปของลูกสาว...