นางทิพย์

ทางฝ่ายทินเทพเดินเข้าไปใกล้ท่าน้ำ ต้องแปลกใจที่เห็นสมชายยืนอยู่ถามว่ามาทำอะไรตรงนี้ ค่อยยังชั่วแล้วหรือ มายืนตากลมแบบนี้ระวังจะเป็นไข้ ครั้นสมชายหันหน้ามาให้เห็นเขาถึงกับผงะเพราะนั่นเป็นใบหน้าของผี สมชายจับเขาเหวี่ยงลงน้ำ แต่เขาจับมืออีกฝ่ายไว้ไม่ยอมปล่อยทำให้ตกน้ำไปด้วยกัน

ที่ห้องนอนทินเทพ ปริตตาตรงไปที่ตู้หนังสือหยิบสมุดบันทึกของคุณหลวงมาถือไว้ในมือ จรวยตามมาถึงหน้าห้องที่ประตูเปิดอยู่ร้องถามว่ากลับมาเมื่อไหร่ แต่พอยื่นหน้าเข้าไปดูต้องแปลกใจไม่พบแม้เงาของปริตตา มีเพียงตู้หนังสือเปิดอยู่ ทันใดนั้นมีลมพัดแรงกระแทกประตูตู้หนังสือปิดดังปัง จรวยถึงกับสะดุ้งโหยง...

มั่นเดินผ่านมาที่ท่าน้ำหลังบ้านเห็นไฟฉายตกอยู่แต่ไม่เห็นตัวทินเทพ ร้องเรียกก็ไม่มีเสียงขานตอบ โดยไม่รู้เลยว่าเขาถูกอสุรกายที่สิงร่างสมชายดึงลงไปใต้น้ำหวังจะฆ่าให้ตาย เขาพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงผีร้ายไม่ได้ เริ่มหมดแรงสำลักน้ำ รวิปรียาที่เฝ้าไข้คุณหลวงรับรู้ได้ถึงอันตรายของทินเทพ

รีบหายตัวมาช่วย ใช้พลังเทพกระแทกร่างสมชาย

ที่ถูกผีสิงกระเด็นทำให้ทินเทพเป็นอิสระก่อนจะยกร่างเขามาไว้ที่บันไดท่าน้ำ

มั่นรีบลากตัวทินเทพขึ้นจากน้ำพร้อมกับตะโกนเรียกคนในบ้านมาช่วย รวิปรียาที่ยืนอยู่ในมุมมืดมองอย่างไม่สบายใจที่เขาถูกผีเจ้าฟ้าทิพฉายให้พลังเล่นงาน ยิ่งเห็นเมฆดำปกคลุมบ้านทั้งหลังไว้ก็ยิ่งหนักใจ...

ในระหว่างที่ทินเทพรอดตายหวุดหวิด ผีเจ้าฟ้าทิพฉายมองสมุดบันทึกของคุณหลวงที่วางอยู่ตรงหน้า ยิ้มพอใจที่จะได้ล่วงรู้ความลับของรวิปรียากับคุณหลวง...

ป้าสมกับจรวยช่วยกันเอาผ้าห่มมาห่มให้

ทินเทพที่นอนตัวสั่นไม่ได้สติ มั่นเห็นอาการของเขาไม่ดี บอกให้ป้าสมโทร.บอกคุณผู้หญิง เธอไม่อยากทำให้ท่านเป็นห่วง คุณหลวงอาการยังไม่ดี หาก

ท่านรู้ว่าทินเทพเป็นแบบนี้จะยิ่งเป็นกังวล แล้วเอามือแตะตัวเขาพบว่าตัวร้อนจี๋ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ยกมือไหว้ท่วมหัวขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครอง

เขาด้วย อย่าเพิ่งเอาตัวเขาไป รวิปรียาที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างเตียงก้มลงไปหาทินเทพ

“สาวิตฤเจ้าเป็นเพื่อนเรา เจ้าลงมาเกิดเพื่อช่วยเรา เจ้าต้องไม่เป็นอะไร เราจะกลับยามาด้วยกัน”

ooooooo