นางร้าย

ปรางค์ทิพย์ไม่พอใจที่เขาด่าพี่สาว แกล้งทำสายเสื้อนอนข้างหนึ่งหล่นเผยให้เห็นบ่าเปลือยเปล่า ก่อนเปลี่ยนโหมดมือถือเป็นวิดีโอคอล แล้วทำเป็นว่าเสียงของเขาไม่ค่อยชัดขอปรับเสียงหน่อย ที่หน้าจอมือถือของเขาปรากฏภาพปรางค์ทิพย์สายเสื้อหล่นเผยให้เห็นไหล่ขาวผ่อง เขาชมว่าสวยมาก เธออ้างกดปุ่มผิดขอเปลี่ยนก่อน

วิชาญขอร้องอย่าเปลี่ยนขอดูเธอให้เต็มตา เธอโอดครวญทำแบบนี้น่าเกลียด เขาว่าสวยขนาดนี้จะน่าเกลียดได้อย่างไร ปรางค์ทิพย์แกล้งให้เขาอารมณ์ค้าง อ้างไม่ค่อยสบายเพิ่งกินยา ขอไปนอนพักก่อนแล้ววางสายไปเลย วิชาญที่ยิ่งนับวันจะหลงใหลปรางค์ทิพย์จนโงหัวไม่ขึ้น ยกมือถือขึ้นมาจูบ

แจ๋นมองลงมาจากหน้าต่างห้องภรณีเห็นวิชาญจูบมือถือก็ร้องเอะอะ ภรณีกำลังเครียดเรื่องเอาเกรดปลอมให้พ่อแม่ดูตกใจหันไปเล่นงานเธอจะร้องวี้ดว้ายทำไม ไล่ให้ลงไปได้แล้วรำคาญ เธอเถียงว่าคนตกใจจะไม่ให้ร้องได้อย่างไร ภรณีสงสัยข้างนอกหน้าต่างมีอะไรให้ตกใจหรือ

“ไม่มีอะไรค่ะ ตาคงฝาดไปเอง เอ่อคุณหนูคะ เรื่องใบเกรดนั่นลืมๆมันเถอะนะคะ”

“ลืมไม่ลงหรอก ถ้าวันหนึ่งความลับบ้าๆนี่มันแตก ออกมา น้องจะฆ่าตัวตาย น้องทนเห็นคุณพ่อคุณแม่ผิดหวังในตัวน้องไม่ได้ น้องอับอายที่ทำไม่ได้ดั่งใจท่าน”

“ใจเย็นๆค่ะ ค่อยๆหาทางออก การฆ่าตัวตายมันกลายเป็นคนโง่เง่าทำลายหัวใจคนที่รักเราแตกสลายนะคะ”

ภรณีไม่เห็นว่ามีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แล้วจะเจอทางออกได้อย่างไร แจ๋นยืนยันว่ามีแต่คุณหนูต้องเดินไปหามันเอง ต้องหันหน้าสู้พูดให้ท่านทั้งสองคนยอมรับความจริงให้ได้ ภรณีปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้น แจ๋นเข้าไปกอดเธอไว้ลูบหลังอย่างปลอบใจ เธอตัดพ้อไม่มีใครเข้าใจ สนิทสนมกับเธอเท่าพี่แจ๋นอีกแล้ว อย่าทิ้งเธอไปอย่าลาออก อภัยให้เธอด้วย อย่าโกรธถ้าเธอทำตัวไม่ดี แจ๋นไม่มีวันโกรธมีแต่จะยืนข้างเธอตลอดไป

“ขอบใจ...ขอบใจพี่แจ๋นที่พยายามแก้ปัญหาให้น้องตลอดมา พยายามทำให้น้องหัวเราะได้”

“บางทีอาจยังมีบางคนที่เขาเข้าใจและอยากยืนเคียงข้างคุณหนู เพียงแต่...”

“พอแล้ว โกรธพี่แจ๋นแล้วนะ” ภรณีหน้างอเพราะรู้ว่าคนที่แจ๋นพูดถึงคือบันดาลนั่นเอง

ooooooo

ที่ร้านอาหารเงียบสงบแห่งหนึ่ง หลังจากกินอาหารเสร็จ แขวลัยชวนภวาภพกลับกันได้แล้ว เขาถอนใจเซ็ง ทำไมเวลาแห่งความสุขถึงได้ผ่านไปเร็วและสั้นเหลือเกิน เธอสวนทันทีเวลาแห่งความทุกข์มักผ่านไปเชื่องช้าและเนิ่นนานแต่ก็ผ่านไปจนได้ เขามองเธออย่างอาลัยอาวรณ์อยากอยู่กับเธอให้นานกว่านี้จึงขอไปส่งถึงบ้าน

หญิงสาวนึกถึงอาทิตย์ที่แอบตามไปที่งานศพเมทินี กลัวจะทำเรื่องร้ายๆอีกจำต้องตัดไฟแต่ต้นลม