นางร้าย

ที่บ้านอนุวดี ระหว่างสองสาวเพื่อนซี้กำลังดื่มกาแฟหลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ เจ้าเตี้ยวิ่งนำสงวนศักดิ์เข้ามา อนุวดีชิงบอกว่าอาหารเช้าหมดแล้ว เขาไม่ได้มาขอกินข้าว แต่เอารถของเขามาให้แขวลัยยืมใช้ไปก่อนจนกว่ารถจะซ่อมเสร็จ เธอไม่อยากรบกวน นั่งแท็กซี่ไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเธอก็จะกลับบ้านแล้ว เขาอาสาไปส่งให้

“แขวดีรับงานหนังที่มีไปถ่ายเมืองนอก อยากชวนแขไปพักผ่อนจัง ถ้าแขว่าง”

“น้องแขครับ พี่ก็รับงานไปถ่ายเมืองนอก อยากชวนน้องแขไปพักผ่อนบ้างจัง”

“ขอบคุณทั้งสองคนเลยค่ะ แขไม่ค่อยว่างค่ะแขขอรับงานก่อนแม่ไปตกลงซื้อบ้านข้างๆไว้แล้ว...เอ๊ะวดีกับพี่หงวนรับงานละครเรื่องเดียวกันแน่ๆ”

เป็นอย่างที่แขวลัยตั้งข้อสังเกต สงวนศักดิ์รับงานละครเรื่องเดียวกับอนุวดีจริงๆ แขวลัยอดยิ้มไม่ได้

ooooooo

วิชาญตื่นขึ้นมาพบว่าไม่ได้อยู่บ้านตัวเองก็ตกใจมากลุกพรวดขึ้นนั่ง ปรางค์ทิพย์ที่รอท่าอยู่รีบเลื่อนเสียงมือถือให้ดังเหมือนเดิม แต่งเรื่องว่าพยายามปลุกเขาหลายครั้งแต่เขาไม่ตื่น เสียงโทรศัพท์ดังถี่ยิบเลย วิชาญดูนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วยิ่งตกใจ

“ตายจริง ฉันนอนหลับไปนานขนาดนี้ได้อย่างไร”

“พี่รีบโทร.กลับสายที่ต่อเข้ามาเถอะค่ะ” ปรางค์ทิพย์ว่าแล้วยื่นมือถือให้ วิชาญรับมากดไล่ดูเบอร์มิสคอล

มีแต่โทร.มาจากเกศรีทั้งสิ้น ปรางค์ทิพย์ลุกออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้เขาจัดการสายที่ไม่ได้รับ เขารีบโทร.หาเกศรีที่กำลังดูแลภรณีซึ่งตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว เธอต่อว่าสามียกใหญ่

“คุณไปประชุมที่ไหนอีกคะตอนหลังเที่ยงคืน...อะไรนะคะ เพื่อนสนิทคุณป่วยหนัก โธ่ น่าสงสารมาก ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง...อะไรนะคะ เสียแล้ว โธ่ ฝากเสียใจกับครอบครัวด้วยค่ะ...เอ๊ะ เพื่อนคนไหนหรือคะ”

“เพื่อนคนนี้คุณไม่รู้จัก เขาคือเพื่อนผู้ยากไร้ ชีวิตตกอับไปตอนฟองสบู่แตกครั้งนั้น ล้มละลาย เราเรียนด้วยกันสมัยชั้นประถม” วิชาญโกหกเป็นฉากๆ ปรางค์ทิพย์ที่แอบฟังอยู่ยิ้มสะใจที่ป่วนครอบครัวของเขาได้...

เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่ปรางค์ทิพย์คาดไว้ นอกจากเกศรีจะไม่ติดใจสงสัยอะไรวิชาญ ยังชื่นชมเขาให้ลูกทั้งสองคนฟังอีกว่าพ่อของลูกๆเป็นคนรักเพื่อนมาก เพื่อนคนนี้ตกอับก็เลยไม่อยากเอามาบอกตนให้รกสมอง

“ใจดี๊ใจดีเกินนะคะ” แจ๋นไม่วายปากเสีย เกศรี ตวาดแว้ดอย่าพูดมาก วันนี้อย่าลืมเตือนคุณหนูไปขอใบเกรดมาใหม่ ภวาภพขอร้องแม่อย่าให้น้องไปเรียนเลยควรจะให้หยุดพักบ้าง ภรณียืนกรานจะไปเรียนแล้วลุกขึ้นอย่างรีบร้อนออกไป โดยมีแจ๋นวิ่งตาม ภวาภพเตือนแม่ว่ากดดันน้องเรื่องเรียนมากเกินไปจะเป็นผลเสียมากกว่าผลดี เกศรีไม่เห็นจะเป็นผลเสียตรงไหน ใครๆก็ชื่นชมว่าท่านเลี้ยงลูกเก่ง แกกำลังจะได้เกียรตินิยม

“คุณแม่ครับ ถ้าน้องไม่ได้ขึ้นมาคุณแม่จะว่ายังไงครับ”

“ไม่มีทางที่น้องจะไม่ได้” เกศรีสีหน้ามั่นใจ ขณะที่ภวาภพเหนื่อยใจที่แม่ไม่เผื่อใจไว้บ้าง...