นางร้าย

อนุวดีอย่างจริงใจ เกตุวดีเสนอจะไปส่งเธอที่บ้าน แขวลัยยังไม่กลับมีงานเสิร์ฟอาหารซึ่งอยู่คนละทางกับที่ท่านจะไป อนุวดีแปลกใจนี่ยังไปเสิร์ฟอาหารอีกหรือ เธอพยักหน้าต้องทำงานนี้ไปจนกว่าได้เล่นมิวสิก เล่นละครและได้เงินมาเป็นค่าขนมของน้องๆ มะไฟได้ยินพอดีชมเธอว่าสุดยอดมาก พร้อมกับเสนอตัวกับเกตุวดีถ้าออกกองเมื่อไหร่จะขอไปรับไปส่งอนุวดีให้

“ขอบคุณมากค่ะ กำลังจะให้น้องหัดขับรถอยู่ ถ้าโอเคจะให้มาเองน่ะ” คำพูดของเกตุวดีทำเอามะไฟจ๋อย

ooooooo

แขวลัยเดินฝันหวานอีกไม่นานก็จะมีเงินให้พ่อแม่และน้องๆใช้จ่ายกันอย่างไม่ขัดสน มัวแต่ใจลอยไม่รู้ตัวว่าเดินลงไปบนถนน เสียงบีบแตรทำให้เธอตื่นจากภวังค์แต่ต้องตกใจแทบช็อกเมื่อเห็นรถสปอร์ตหรูคันหนึ่งพุ่งเข้าหา แทบจะเอาตัวเธอเป็นเบรก ภวาภพรีบลงจากรถเข้าไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เธอยกมือไหว้

“ขอโทษค่ะ คือ...ฉัน”

“ไม่เป็นไรไม่ต้องขอโทษ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณเรื่องที่ผมเปิดประตูไปโดนปากคุณ”

“จำคนผิดหรือเปล่าคะ” แขวลัยโกหกไม่เนียนทำให้ภวาภพจับได้ และที่สำคัญเขาจำตาคู่สวยของเธอได้ รถที่ติดด้านหลังตะโกนแซวจะจีบกันอีกนานไหม รถติดทั้งถนนแล้ว ภวาภพดึงแขนแขวลัยให้ขึ้นรถ

ขับออกไปทันที...

นั่งรถภวาภพได้แค่พักเดียว แขวลัยใจเต้น

ไม่เป็นส่ำทนไม่ไหวขอร้องให้เขาจอดรถจะลงตรงนี้ เขาอาสาไปส่งให้ถึงบ้านไม่ต้องเสียเวลาต่อรถให้ลำบาก เธอไม่อยากให้ไปเนื่องจากแถวนั้นไม่มีอะไรน่าดู

“นั่นไม่ใช่ปัญหา...ปัญหามันคือผมอยากได้รับการยกโทษให้จากคุณ”

แขวลัยต่อรองให้เขาจอดรถให้ลงก่อน ภวาภพยอมทำตามที่เธอต้องการ เธอก้าวลงจากรถเป็นจังหวะเดียวกับพักตร์สุดาขับรถหรูมาจอดปาดหน้าลงจากรถมองเธอเหมือนเป็นขยะ ภวาภพรีบลงมายืนข้างๆ

แขวลัยขอให้ยกโทษให้ เธอยังไม่ทันพูดอะไรพักตร์สุดาชิงถามเขาก่อนว่ามาทำอะไรตรงนี้ เขากำลังจะกลับบ้าน นางเอกตัวแสบปรายตามองแขวลัย จะกลับบ้านแล้วทำไมถึงมากับผู้หญิงคนนี้ เธอไม่อยากมีเรื่องเดินหนี

พักตร์สุดาตามไปกันไว้ เธอเดินเลี่ยงไปอีกทาง ฝ่ายนั้นก็มาขวางไว้อีกขอคุยด้วยก่อน เธอไม่มีเวลาคุยด้วย จะรีบไป พักตร์สุดาอยากรู้ว่าทำไมเธอต้องติดรถภวาภพมาด้วย เธอให้ไปถามเขาเอาเอง ภวาภพตามมาสมทบ

“แพทไม่อายหรือเป็นนางเอกมายืนก๋าเล่นบทนางร้ายนอกจอหน้าตาเฉย อย่าไปยุ่งกับเธออยากรู้อะไรมาถามผม” ภวาภพว่าพลางเข้าไปยืนกันระหว่างสองสาว “เชิญครับเราคงได้พบกันอีกแน่นอนอย่าลืมที่ผมขอร้อง”