นางร้าย

“เอาล่ะมีแค่สามก็ซ้อมภาพซ้อมแอ็กติ้งกันก่อน มาเลยทั้งสามคน” โฮ่งสั่งการ “หงวนมายืนกลาง น้องสองคนมายืนประกบข้างพี่หงวนซ้ายขวาไว้ เกาะบ่าพี่เขาไว้”

แขวลัยทำตาม แต่อนุวดีรีๆรอๆก็เลยถูกสงวนศักดิ์เอ็ดให้ทำตามที่ผู้กำกับสั่ง เธอรีบเกาะไหล่เขา

ooooooo

การมาเรียนระดับอุดมศึกษาแต่ยังมีพี่เลี้ยงตามประกบแจทำให้เป็นที่ขบขันของบรรดานักศึกษาที่พบเห็น ครั้นถึงเวลากินมื้อเที่ยง เจอโต๊ะว่างแต่มีจาน ที่กินแล้วอยู่เต็มโต๊ะยังไม่ได้เก็บ ภรณีไม่เคยเจอได้แต่ยืนอึ้ง แจ๋นเหลียวหาคนมาเก็บกวาดทำความสะอาดโต๊ะให้แต่ไม่เห็น จัดแจงชวนภรณีไปกินที่อื่น

“ไม่ต้อง พี่แจ๋นก็เก็บแล้วหาผ้ามาเช็ดโต๊ะเองสิ”

นักศึกษาที่นั่งอยู่แถวนั้นพากันมองภรณีกับแจ๋นเป็นตาเดียวกัน บันดาลหรือบอยถือกะละมังมาเก็บจานชามแก้วแล้วเอาผ้าเช็ดทำความสะอาดโต๊ะเสร็จอย่างรวดเร็ว แจ๋นตื่นเต้นนี่เป็นพนักงานเช็ดโต๊ะที่นี่ด้วยหรือ

“ครับ แม่ผมขายอาหาร พ่อเป็นภารโรงที่คณะนี้ครับ”

“ว้าย ไปไกลเกินกว่าที่คิดเอาไว้อีก คุณหนูขาคุณแม่สั่งว่ายังไงคะ ออกไปกินข้างนอกนะคะ”

“ไม่ไป เสียเวลาจะอ่านหนังสือไปหาอาหารมา อะไรก็ได้ไปสิ” ภรณีพูดจบ แจ๋นรีบออกไปจัดการให้ตามสั่ง บันดาลเสนอขึ้นว่าที่นี่มีน้ำส้มคั้นสดๆจะรับไหม เธอส่ายหน้าหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน แจ๋นกลับมาเห็นบันดาลยังไม่ไปไหนไล่ตะเพิดให้ไปได้แล้ว...

ซ้อมแอ็กติ้งเสร็จ อนุวดีเดินออกจากสตูดิโอพร้อมกับแขวลัย ไม่ลืมขอบคุณเพื่อนที่เสียสละไปเล่นบทนางร้าย เปิดโอกาสให้เธอได้บทนางเอก แขวลัยอ้างว่าที่ทำเพราะพอใจจะเป็นนางร้าย อนุวดีไม่เชื่อรู้ดีว่าแขวลัยทำเพราะกลัวเธอไม่ได้เป็นนางเอก แขวลัยเห็นว่าบทนางเอกเหมาะกับเธอที่สำคัญตนเองมาสมัครงานนี้เพื่อเงินไม่ใช่เพื่อชื่อเสียง เป็นนางร้ายน่าจะดีกว่าเป็นนางเอก นางร้าย ในทีวีได้เล่นแยะกว่านางเอก

“เอาเถิดไม่ว่าเธอจะพูดยังไงก็ขอขอบใจน้ำใจอันดีงามของเธอที่ทำให้การเป็นนางเอกของฉันง่ายขึ้นเพราะไม่มีคู่แข่ง เราจะเป็นเพื่อนกันไปนานๆนะ”

“เราจะเป็นเพื่อนกันไปนานๆ” แขวลัยยิ้มให้