ตอนที่ 13
ลวิตาปรามแม่ นักข่าวยิ่งรุมถาม ปวัตรต้องช่วยพูดให้นักข่าวให้เกียรติคนตายบ้าง อยากสัมภาษณ์อะไรให้เป็นหลังงานศพ แฟนคลับพากันมองปวัตรกับลวิตาอย่างไม่พอใจก่อนจะโห่ไล่ มยุรายิ่งโมโห เอกเดินจ้ำเข้ามาขอให้แฟนคลับทำตัวดีๆ ถ้าเป็นแบบนี้จะไม่อนุญาตให้มางานศพอีก แล้วหันมาขอให้มยุราพาลวิตากลับไปก่อน เสี่ยมนูญยืนมองยิ้มเยาะในใจ
“หลังจากวันนี้ ฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็น...นังลวิตา!”
ลวิตา มยุราและปวัตรกลับถึงคอนโดกำลังจะเดินเข้าไป มยุรายังหงุดหงิดกับเรื่องนักข่าว ลวิตาปลอบให้แม่เลิกหงุดหงิด ไม่นานข่าวก็ซาไปเอง ปวัตรโทษตัวเองว่าถ้าไม่ไปด้วยคงไม่มีปัญหา มยุราบอกไม่เกี่ยวกับเขาเลย ลวิตาเห็นด้วย...ขณะเดินเข้ามา แม่บ้านกำลังทำความสะอาดโดยสวมถุงมืออยู่ เห็นลวิตาก็ตื่นเต้นขอถ่ายเซลฟี่กับเธอ ลวิตายินดี แต่พอจะถ่าย แม่บ้านก็บอกว่าตนแขนสั้น ให้ลวิตาช่วยถือกล้องแทน พอถ่ายเสร็จ แม่บ้านแอบยิ้มย่อง
ทรงพลกับนรียืนคุยกันอยู่ที่ระเบียงห้องปวัตร ทั้งสองเศร้าใจเรื่องที่ไตรภพตายตั้งแต่อายุยังน้อย ทันใด ทรงพลเห็นจุดแดงเล็กๆปรากฏบนหน้าผากนรี เขาเอะใจหันไปมองตึกฝั่งตรงข้าม แล้วต้องตกใจเห็นเงาคนดำๆ จึงรีบดึงนรีก้มหลบ กระสุนปืนพุ่งชนกำแพงเสียงดัง
ทั้งสองตกใจมากรีบพากันเข้าข้างในและปิดม่าน ทรงพลพานรีไปที่ห้องตัวเอง
ปวัตรกับลวิตารู้เรื่องก็ตกใจ เพราะนรีมารับเคราะห์แทน มือปืนคงเข้าใจว่านรีคือลวิตา ทรงพลจะไปตามล่ามือปืนที่ตึกฝั่งตรงข้าม ปวัตรไปด้วย แต่แล้วกลับเจอมือปืนนอนจมกองเลือดอยู่หน้าตึก พอเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นคนผลุบหายเข้าไปก็สงสัย
“รีบเรียกรถพยาบาลและแจ้งความ ฉันจะตามมันไปเอง” ปวัตรบอกทรงพล
ปวัตรวิ่งขึ้นมาบนดาดฟ้ามองไปรอบๆอย่างระแวดระวัง ทันใดนั้นชายชุดดำโผล่ออกมาถีบ ทั้งสองต่อสู้กันดุเดือด ปวัตรสู้นักฆ่ามืออาชีพไม่ได้ ถูกผลักตกตึก เขาเกาะขอบตึกไว้ได้แต่ก็ถูกเหยียบมือจนหลุดตกลงมา โชคดีที่ข้างล่างมีกองลังกระดาษวางสุม จึงรอดมาได้ไม่เป็นอะไร
ลวิตากำลังเล่าถึงความเลวของเสี่ยมนูญให้มยุราฟัง เธอตกใจว่าคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ เห็นเป็นคนใจบุญสุนทาน ไม่นึกว่าจะโหดขนาดนั้น ลวิตาว่าเพราะทุกคนคิดแบบนี้ เลยทำให้ไม่มีใครสงสัย...ปวัตรกับทรงพลกลับเข้ามาบอกว่า มือปืนถูกฆ่าปิดปาก ลวิตาให้บอกเรื่องนี้กับผู้กำกับประชา ปวัตรเห็นด้วย...
ที่เพนต์เฮาส์ เสี่ยมนูญกำลังรินเหล้าให้ท่านซึ่งยังเป็นบุคคลลึกลับ แล้วติงว่าท่านไม่น่าส่งคนไปฆ่าลวิตา เพราะจะทำให้เธอระวังตัวมากขึ้น ขอให้ท่านเชื่อใจว่าตนจัดการเธอได้










