มนตราลายหงส์
ตอนที่ 7
“หิวแล้วเหรอคะ อ่า...คุณพัสกรเอากุ้งกี่ตัวดี”
พัสกรไม่ตอบแต่กลับถามว่าเธอลางานอีกวันได้ไหม ตนอยากเที่ยว ไปเป็นแฟนตนหน่อย วันเดียวก็ยังดี แหวนพลอยงงๆเอาชามข้าวต้มให้เขา บอกกินรอไปก่อนห้ามเปลี่ยนใจเด็ดขาดแล้ววิ่งปรู๊ดไปบอกว่า
“ไปแล้วค่ะ แต่งตัวแป๊บเดียว ไปค่ะไป”
พัสกรมองตามอมยิ้มพอใจ...เอ็นดู...
ooooooo
แหวนพลอยวิ่งกลับมาที่ห้องอย่างตื่นเต้นมาก มาถึงก็เปิดกระเป๋ามีเสื้อกี่ตัวก็เอาออกมาหมด หยิบแต่ละตัวมาทาบดูแล้วไม่ถูกใจเลย พอคิดถึงที่พัสกรบอกว่าเป็นแฟนแค่วันเดียวก็เศร้า แต่แล้วก็ส่ายหน้า...
“จะเศร้าทำไม วันเดียวหรือนาทีเดียวก็ดีทั้งนั้น มันต้องเป็นวันที่ดีแน่ๆ เต็มที่เลยนะแหวนพลอย โอกาสมาถึงแล้ว”
พอนั่งรถไปด้วยกัน ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใสผิดกับตอนเช้าที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝน แหวนพลอยแหงนมองท้องฟ้า
บอกว่า “ดีจัง แดดออกแล้ว” พัสกรจึงเปิดซันรูฟให้ เอื้อมมากุมมือแหวนพลอยถามว่าอยากไปไหน แหวนพลอยใจเต้นตูมตามบอกว่าคิดไม่ออก ขอถามอากู๋ก่อน
แหวนพลอยหยิบมือถือขึ้นมาแทนที่จะเปิดกูเกิลกลับถ่ายมือพัสกรที่จับมือตัวเองแทน ยิ่งเมื่อพัสกรบอกว่าสำหรับตนไปที่ไหนก็ได้ที่มีเธอ ก็ทำเอาแหวนพลอยแทบลืมหายใจ เขินจนพัสกรขำ
เวลาเดียวกันที่ห้องสอบสวนที่โรงพัก สารวัตรนิรุตต์กำลังสอบสวนเต้อยู่อย่างเคร่งเครียด เต้ยืนยันว่าทุกครั้งตนทำเองทั้งเรื่องระเบิดหงส์เหิน บอกว่าตนตั้งใจเล่นงานพัสกรคนเดียวแต่พ่อแม่และน้องสาวเขาวิ่งเข้ามาหาระเบิดเอง ที่ต้องปลอมเป็นหญิงคล้ายจันทิมาและเป็นเข็มกลัดขนนกของเธอด้วยนั้น เต้บอกว่าเพราะตนไม่รู้ว่ากุ๊งกิ๊งซ่อนเข็มกลัดไว้ที่ไหน ส่วนที่ส่งข้อความให้ฉัตรชัยไปทำร้ายพัสกรนั้น เต้บอกว่าฉัตรชัยเกลียดพัสกรอยู่แล้ว ตนแค่เปิดโอกาสให้แสดงบทบาทบ้าง
มันก็สนุกดี เล่าอย่างสะใจว่า
“พวกมันกลัว ไอ้พัสกรก็กลัว มันเลยหนีไปอยู่อุบลฯ แต่แทนที่มันจะเลิกเต้นเลิกสอน มันกลับไม่ยอมหยุดฟอร์มเด็กขึ้นมาใหม่ กะจะมาแข่งขันอีกครั้งแล้วผมจะอยู่เฉยได้ไงล่ะ”
เต้ยืนยันว่าทั้งหมดนี้ตนทำเอง หมวดนะถามว่า
ความแค้นความอิจฉาของเขาทำให้เขาพร้อมจะฆ่าทุกคนเลยหรือ เต้บอกว่ายังมีอีก ตนยังแอบขันสายเบรกรถที่พาเด็กๆกลับกรุงเทพฯด้วย
“คุณลงมือทั้งๆที่คุณก็นั่งไปด้วย คุณลงทุนมากเลยคุณเต้ คุณตั้งใจให้เราตัดคุณออกจากผู้ต้องสงสัย แต่ถ้าเกิดแอ็กซิเดนต์เป็นคุณที่ต้องตายล่ะ” สารวัตรนิรุตต์ถาม
“ถ้าผมกลัวตาย...” เต้ค่อยๆแสยะยิ้มแล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะจิตๆ มองนิรุตต์อย่างท้าทาย “คุณตำรวจ... ผมสารภาพหมดแล้ว รับทุกข้อกล่าวหา ต่อไปนี้พวกคุณก็จับตาดูผมดีๆนะ เพราะเดี๋ยวผมจะฆ่าตัวตายเพราะความสำนึกผิดเวลาพวกคุณเผลอ พวกคุณจะโดนไม่ใช่น้อย”
เต้ยิ้มเยือกเย็น สารวัตรนิรุตต์กับหมวดนะมองหน้ากันอย่างสมเพช อนาถ
ooooooo
