มนตราลายหงส์

สารวัตรนิรุตต์โทรศัพท์หาจันทิมาบอกให้เธอออกจากที่นั่นเดี๋ยวนี้เพราะเต้จะลงมืออีกครั้ง แต่จันทิมาอยู่ในลิฟต์สัญญาณไม่ดี พอออกจากลิฟต์พูดสายอีกครั้งปรากฏว่านิรุตต์วางสายไปแล้ว

แต่พอจันทิมาเงยหน้าขึ้นก็เห็นเสี้ยวหน้าของเต้แว้บๆ เอะใจว่าเต้ไปเกาหลีทำไมจึงมาโผล่ที่นี่รีบเดินตามไปดูก็พอดีนิรุตต์โทร.มาอีก เธอรับสายแต่ไม่ทันพูดอะไรก็ถูกเต้เอาไม้ฟาดหัวจนโทรศัพท์หล่น แต่เสียงนิรุตต์ยังพูดอย่างร้อนใจไม่หยุดว่า...

“คุณต้องบอกทุกคนให้ยุติการแข่งขัน ประกาศให้

คนในงานทุกคนออกจากที่นั่นด่วน เดี๋ยวนี้!!” แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากจันทิมาเพราะเธอกำลังถูกลากเข้าไปในมุมมืด

สารวัตรนิรุตต์เอะใจเรียกกำลังเสริมไปที่งานประกวด เตรียมชุดเก็บกู้ระเบิดและรถพยาบาลไปด้วย

ที่ห้องแต่งตัวประกวด พัสกรไม่เห็นจันทิมาก็สงสัยว่าเธอหายไปไหน ในขณะที่พวกเด็กๆเห็นทีมฉัตรชัยเต้นกันอย่างสวยงามถึงกับอ้าปากค้าง ทำท่าจะถอดใจ แหวนพลอยปลุกเร้าให้ทุกคนปล่อยพลังแห่งความสนุกออกมา หลับตา ไม่ต้องกังวลอะไร เด็กๆหลับตาทำสมาธิกันนิ่ง

“ช่วยคุณพัสกรได้เยอะเลยนะครับ” วิโรจน์บอกพัสกรบุ้ยใบ้ไปทางแหวนพลอย แล้วเอ่ยอย่างผู้ใหญ่ “มันน่าจะมีวิธีนะครับ ที่คุณพัสกรจะมีความสุขได้โดยที่...อีกคน...เจ็บปวดน้อยที่สุด”

พัสกรถามว่าตนจะทำอย่างไรให้มีความสุขได้โดยไม่ทำร้ายขวัญกมล? วิโรจน์บอกว่าตนไม่ใช่กูรู

เรื่องรักแต่ในมุมของตนนั้น “อยู่เพราะสงสาร อยู่อย่างหน้าที่ อยู่โดยไม่ได้รัก มันก็เป็นการทำร้ายอย่างหนึ่งนะครับ” เป็นคำพูดที่ทำให้พัสกรฟังและคิดตามอย่างจริงจัง...

ที่หน้างานขวัญกมลถือกล่องของขวัญที่เป็นโลหะกับช่อดอกไม้จะเข้าไปในงานอ้างว่าตนเป็นแฟนพัสกร แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้เอากล่องเข้า จะขอตรวจก็ไม่ให้ตรวจ อคินจึงให้ฝากเอาไว้เสร็จงานค่อยมาเอาไปให้พัสกร

ยิ่งใกล้เวลาประกวด ทุกคนก็ยิ่งตื่นเต้น ตึงเครียด เมเมไม่มีสายสิญจน์ที่ปู่ให้จึงขอยืมจากกวง กวงลังเลแต่ก็ตัดใจให้

แหวนพลอยหาทางให้นกกระเรียนกระดาษพัสกรเพื่อเป็นกำลังใจบอกเขาว่า “สู้ๆนะคะ” เอียงคอมองด้วยสายตาใสแบ๊ว พัสกรทนไม่ไหวจับมือที่ให้นกกระดาษดึงออกไป พอพ้นสายตาผู้คนเขาปรามใจเต้นรัวว่าอย่าทำอย่างนี้อีก แหวนพลอยถามหน้าตาใสซื่อ “คะ...ทำหยัง”

“ทุกอย่าง ทุกอย่างที่เธอทำ ทำตัวดี น่ารัก เข้าอกเข้าใจ ให้กำลังใจ รอยยิ้มของเธอด้วย ดวงตาเธออีก... ทุกอย่างเลย ฉันไม่ใช่พ่อพระนะแหวนพลอย ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ไม่ได้ยั้งใจได้ตลอดเวลา เธอมาทำตัวน่ารักใส่ฉัน แล้วไม่คิดว่าฉันจะรักเธอหรือไง แค่นี้ก็จะห้ามใจไม่ไหวอยู่แล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยหรือไง?”